Ολοι οI ἀναγνῶστες τῶν ἄρθρων μου ξέρουν τὸ πόση ἐκτίμηση ἔχω πρὸς τὴν γεωργία καὶ πόσες ἐλπίδες στηρίζω σ’ αὐτὴν γιὰ τὴν οἰκονομικὴ μας ἀνάκαμψη. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἀγάπη μου γιὰ τὸν ἀγροτικὸ κόσμο εἶναι δεδομένη. Ὡστόσο, διατηρῶ κάποιες ἐπιφυλάξεις γιὰ τὶς κατὰ καιροὺς κινητοποιήσεις, ἐφόσον αὐτὲς προκαλοῦν ἀκινητοποιήσεις σὲ ἄλλους τομεῖς τῆς οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς. Ἀλίμονον σὲ καιρούς δυσχειμερίας, ἄν ἡ μία ἐπαγγελματικὴ τάξη στραφεῖ κατὰ τῆς ἄλλης. Ἀναγνωρίζω ὅτι πολλὰ ἀπὸ τὰ αἰτήματα τῶν ἀγροτῶν εἶναι δίκαια καὶ ὀρθῶς τὰ διεκδικοῦν, ἀλλὰ στὴ σημερινὴ συγκυρία δὲν εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν πιὸ δεινοπαθοῦσα τάξη. Δὲν γνωρίζω, ἄν μιὰ δήλωση τοῦ ὑπεύθυνου γιὰ τὴ γεωργία ὑπουργοῦ, ὅτι δηλαδὴ οἱ ἀγρότες ἔχουν τὶς περισσότερες ἀπ’ ὅλους τοὺς ἐργαζόμενους παροχές, εἶναι ἀληθὴς καὶ ὅτι τοῦτο συνιστᾶ ὑπέρβαση τῶν κοινωτικῶν διατάξεων, κανόνων καὶ νόμων. Ἀλλὰ κι ἄν τοῦτο τυγχάνει ἀληθινὸ, προσωπικὰ τὸ ἐπικροτῶ, διότι ἡ γεωργία εἶναι σήμερα ὁ πιὸ παραγωγικὸς τομέας τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας καὶ πρέπει νὰ στηριχθεῖ μὲ κάθε θυσία.
Ἀλλὰ τὸ ἀγροτικὸ πρόβλημα τῆς χώρας μας δὲν λύνεται μὲ ἐπιδοτήσεις, πριμοδοτήσεις ἤ ἄλλης λογῆς χαριστικὲς πράξεις. Ἀπαιτεῖται μιὰ ἄλλου εἴδους ἀγροτικὴ πολιτικὴ, ὥστε ἡ γεωργία μας νὰ εἶναι ἀφ’ ἑαυτῆς αὐτάρκης καὶ νὰ μὴ χρειάζεται τὴν κρατικὴ ἀρωγὴ οὔτε τὶς εὐρωπαϊκὲς –πλὴν φεῦ!– δεσμευτικὲς – ἐπιδοτήσεις. Ἤξερα –καὶ τὸ διαπίστωσα σὲ πρόσφατο ταξίδι μου– ὅτι οἱ Βάσκοι ἀγρότες, ὅταν διαπίστωσαν τὶς κοινοτικὲς δεσμεύσεις, ἀρνήθηκαν τὶς ἐπιδοτήσεις. Δήλωσαν: Ἀφῆστε μας νὰ καλλιεργοῦμε ὅ,τι θέλουμε, ὅσο θέλουμε, ὅπως θέλουμε. Σήμερα ἡ Χώρα τῶν Βάσκων ἔχει τὸ ὑψηλότερο βιοτικὸ ἐπίπεδο ἀπ’ ὅλες τὶς ἱσπανικὲς περιοχὲς. Στὴ χώρα μας τὸ κρατικὸ καὶ τὸ κοινοτικὸ «μπιμπερό» ἐμπόδισαν τὴν ἀπογείωση τῆς ἀγροτικῆς οἰκονομίας, παρόλο ποὺ ὡς κράτος –κι ἐλπίζω νὰ μὴ σφάλλω– εἰσπράξαμε ἀπὸ ξένα ταμεῖα περί τὰ 2 τρισεκατομμύρια εὐρῶα! Κι ὅμως δὲν γίναμε Ἐλδοράδο. Γίναμε ἕνα κακομοίρικο κράτος. Στὴν ὕπαιθρο περισσότερα χρήματα δαπανήθηκαν σὲ «σκυλάδικα» παρά σὲ ἀναπτυξιακὰ ἔργα καὶ νέου τύπου καλλιέργειες.
Τὸ παραμύθι ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι μικρὴ καὶ δὲν προσφέρεται γιὰ μεγάλες καλλιέργειες πρέπει κάποτε νὰ τελειώσει. Ἡ Ὁλλανδία ἔχει 40.000 τ.χλμ. περίπου. Ἡ Ἑλλὰς ἔχει ὑπερτριπλάσια ἔκταση (132.000 τ.χλμ.) κι ὅμως ὑστερεῖ φρικτὰ στὸν ἀγροτικὸ – κτηνοτροφικὸ τομέα ἔναντι τῆς χώρας τοῦ Βάν Γκόγκ, παρότι ἔχει κατὰ πολὺ εὐμενέστερες κλιματολογικὲς συνθῆκες. Τὰ στοιχεῖα εἶναι συντριπτικὰ: Ἡ Ὁλλανδία διαθέτει 45 ἑκατ.στρέμματα ἀγροτικῶν καλλιεργειῶν. Τὰ στρέμματα αὐτὰ ἀποδίδουν ἀγροτικὰ προϊόντα ἀξίας 74 δισεκατομμυρίων εὐρώων. Δηλαδή, 1.700 εὐρῶα ἀνὰ στρέμμα! Ἡ χώρα μας διαθέτει 37 ἑκατ. στρέμματα ἀγροτικῆς καλλιέργειας. Ἡ ὁλικὴ ἀξία τῆς ἀγροτικῆς μας παραγωγῆς ἀνέρχεται σὲ 7 δισεκατομμύρια εὐρῶα, δηλαδὴ 190 εὐρῶα ἀνὰ στρέμμα! Ἡ παραγωγικότητα τῶν Ὁλλανδῶν στὸν ἀγροτικὸ τομέα εἶναι ὑπέρτερη τῶν Ἑλλήνων κατὰ 9 φορὲς! Ἴσως κάποιος νὰ ἀντιτείνει, λέγοντας ὅτι οἱ Ὁλλανδοὶ ἔχουν μακρότερη ἀγροτικὴ παράδοση καὶ μαλακώτερη γῆ. Δὲν ἀντιλέγω, ἀλλ’ ἔρχομαι στὸ Ἰσραήλ. Οἱ Ἑβραῖοι δὲν εἶχαν καμμιὰ ἀγροτικὴ παράδοση καὶ ἡ γῆ στὴν ὁποία ἵδρυσαν κράτος ἦταν κατάξερη, σχεδὸν ἔρημος. Σήμερα διαθέτουν 5,8 ἑκατομμύρια στρέμματα ἀγροτικῶν καλλιεργειῶν, τὰ ὁποῖα ἀποδίδουν 7,5 δισεκατομμύρια εὐρῶα, ἤγουν 1.230 εὐρῶα ἀνὰ στρέμμα! Ποὺ σημαίνει ὅτι ἔχουν ἔναντι ἡμῶν ὑπεροχὴ ἑξαπλάσια σὲ οἰκονομικὴ ἀπόδοση. Σὲ τὶ, λοιπὸν, ἔγκειται τὸ ἀγροτικὸ μας πρόβλημα; Στὴν ἀπαράδεκτα χαμηλὴ ἀπόδοση τῶν ἀγροτικῶν μας καλλιεργειῶν. Ἀπαιτεῖται πιὸ ἐπιστημονικὴ, πιὸ συστηματικὴ καλλιέργεια καὶ μεγαλύτερο εὖρος σὲ εἴδη καλλιεργειῶν. Ἡ ἑλληνικὴ γῆ, ἄν σωστὰ καλλιεργηθεῖ, μπορεῖ νὰ γίνει ἕνα νέο Κέρας Ἀμαλθείας. Ἀλλὰ ποιὸς ὠθεῖ τοὺς νέους πρὸς τὴ γῆ; Ἡ τηρουμένη πολιτικὴ μᾶλλον τοὺς ἀπωθεῖ.
www.sarantoskargakos.gr
