Το 1983, κ. Σπίρτζη, μήπως κατέβηκε ο Ιησούς Χριστός και έκανε δεκάδες ιδιωτικές καταχρεωμένες επιχειρήσεις… κρατικές;

Έκπληξη και προβληματισμούς προκάλεσε η ανάμειξη του Ιησού Χριστού από τον υπουργό Υποδομών κ. Χρήστο Σπίρτζη στο θέμα της ιδιωτικοποίησης ή μη δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών. Ο κ. Σπίρτζης κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή προσπάθησε να πείσει όσους αντιδρούν στις ιδιωτικοποιήσεις παρουσιάζοντας τον Ιησού Χριστό με ιδιαίτερες «οικονομολογικές» ευαισθησίες και λέγοντας τα εξής:

«Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Με τους κανόνες της αγοράς, που επικαλείται η νεοφιλελεύθερη πτέρυγα της Βουλής κι όσες την αβαντάρουν, δεν μπορεί να υπάρξει ιδιώτης να αγοράσει εταιρεία που έχει 800 εκατ. ευρώ δάνεια και δεν έχει περιουσία, αλλά πολλά εκατομμύρια διεκδικήσεις, εκτός αν κατέβει ο Ιησούς Χριστός να την αγοράσει».

 Κι όμως, στο παρελθόν, χωρίς να κατεβεί ο Ιησούς Χριστός, βρέθηκε το κράτος που έσπευσε ασμένως να «αγοράσει» δεκάδες ιδιωτικές προβληματικές και καταχρεωμένες επιχειρήσεις, διότι αυτό λεγόταν τότε… «κρατικοποιήσεις» με την ίδρυση από την τότε σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του περιβόητου Οργανισμού «Ανασυγκρότησης» Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) το 1983 και με μετοχικό κεφάλαιο 5 δις δραχμών, το οποίο όχι μόνο δεν ήταν αρκετό, αλλά στα επτά χρόνια λειτουργίας του φέσωσε τους Έλληνες φορολογούμενους με πάνω από ένα τρις δραχμές ή περίπου 3 δις ευρώ!

Το Μάιο του 1987 δόθηκε στη δημοσιότητα έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) με στοιχεία και επισημάνσεις για το άγος των 44 τότε προβληματικών ιδιωτικών επιχειρήσεων που έγιναν κρατικές, τις οποίες αν τις «διάβαζε» ο Ιησούς Χριστός και κατέβαινε στην Ελλάδα είναι σίγουρο ότι θα έπαιρνε ξανά το φραγγέλιο. Συγκεκριμένα, στην έκθεσή του αυτή ο ΟΟΣΑ επεσήμαινε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

«Η καθυστέρηση στο κλείσιμο των μη βιώσιμων επιχειρήσεων καθώς και η αναδιάρθρωση εκείνων που μπορούσαν να είναι ακόμα ανταγωνιστικές, συνέβαλε στην παροχέτευση πολύ σημαντικών πόρων από επιχειρήσεις που διέθεταν υγιείς βάσεις ανάπτυξης. Οι παραπάνω καθυστερήσεις δεν οφείλονται μόνο στην εκδήλωση της γραφειοκρατικής κακοδαιμονίας, αλλά αντανακλούν και την απουσία σαφώς καθορισμένων αναπτυξιακών στόχων. Τα προγράμματα αναδιοργάνωσης δεν πρόκειται να επιτύχουν εάν δεν παράσχουν ισχυρά εργασιακά κίνητρα και εάν δεν εκτελεσθούν από ικανούς και αποδοτικούς ανθρώπους…».

Τότε, αν κατέβαινε ο Ιησούς Χριστός στην Ελλάδα των προβληματικών – κρατικοποιημένων επιχειρήσεων θα διαπίστωνε, όπως ύστερα από τριάντα χρόνια ο κ. Σπίρτζης, ότι γινόταν παροχέτευση πόρων από τις υγιείς ιδιωτικές επιχειρήσεις προς τις προβληματικές –κρατικές, όπως και τώρα προς τις ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς προν δόξαν της ύφεσης, του φορομπηχτισμού και του «κόρφτη». Διότι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, και κατά τη διάρκεια ένταξης των προβληματικών επιχειρήσεων στο κοστοβόρο κρατικό θερμοκήπιο του ΟΑΕ οι ζημιές, οι δανειοδοτήσεις και οι παροχές εγγυήσεων από το κράτος πήγαιναν σύννεφο…