«Ο νικητης τα παίρνει όλα» είναι ο τίτλος άσματος, του γνωστού τραγουδοποιού Γιάννη Αγγελάκα και, ως φαίνεται, οι δανειστές-και κατά τα άλλα εταίροι- μας, δηλώνουν θαυμαστές του.
Όχι μόνο πήραν ότι ήθελαν, με τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου, αλλά και εννοούν να υπενθυμίζουν σε κάθε περίπτωση, ποιος είναι το «αφεντικό», απαιτώντας πλήρη υποταγή. Φτάνουν μέχρι του σημείου, ακόμη και τα γεγονότα να τα προσαρμόζουν στην προπαγάνδα τους, θυμίζοντας ότι και την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Δεν είναι μόνο ο κ. Σόιμπλε, αλλά και ο «φιλέλληνας» κ. Γιούνκερ, όπως και ο «σοσιαλιστής» κ. Μοσκοβισί, που ανέλαβαν να «γράψουν» την ιστορία, σύμφωνα με τη μονομερή οπτική των δανειστών, αλλά και με εμφανή στόχο την αποδόμηση του Ελληνα πρωθυπουργού. Αραγε, συνδέεται αυτή η πρωτοφανής επίθεση, με τις εν εξελίξει συζητήσεις, με το λεγόμενο «κουαρτέτο», στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης του νέου προγράμματος; Συνδέεται, άραγε, με τις, υπερβολικές έως εξωφρενικές, απαιτήσεις των δανειστών, που δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας, όχι μόνο για την, πρόσφατα εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά, προπάντων, για την ελληνική κοινωνία; Γιατί αυτή η επίδειξη ανελαστικότητας, σε θέματα που δοκιμάζουν τα έσχατα όρια αντοχής των πολιτών, όπως είναι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας ή ακόμη και η επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση; Πρόκειται, μόνο, για τη μονοδιάστατη εμμονή στην εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων ή για κάτι άλλο; Μήπως κάτι παραπάνω ήξερε ο γνωστός δημοσιογράφος Ούγκο Ντίξον (γνωστός για τις πολύ καλές διασυνδέσεις του με τους δανειστές), όταν συνέδεε την αποπομπή της Γενικής Γραμματέως Δημοσίων Εσόδων, με τη σκλήρυνση της στάσης των τελευταίων, προαναγγέλλοντας και άλλα «επεισόδια»; Ισως έτσι εξηγείται και η «έκρηξη» του πρωθυπουργού που αισθάνθηκε την ανάγκη να ξεκαθαρίσει, ενώπιον του Γάλλου προέδρου, ότι δεν έχει υπογράψει κανένα σύμφωνο παράδοσης της χώρας;
Να έχουν σχέση, άραγε, όλα αυτά, με την έκρηξη του προσφυγικού ζητήματος και τα όσα διαρρέουν, για την πρόθεση του Βερολίνου, να μετατρέψει την Ελλάδα σε «αποθήκη ανθρώπινων ψυχών», αναλαμβάνοντας δυσανάλογο βάρος στην κατανομή των προσφυγικών ροών, με δέλεαρ μια αναιμική οικονομική βοήθεια ή και κάποια αόριστη χαλάρωση των όρων του προγράμματος; Δε ξέρουμε τι ακριβώς θέλουν ή και αν έχουν ξεκαθαρίσει τι θέλουν οι δανειστές, δηλαδή οι εταίροι μας, αλλά θα πρέπει να καταλάβουν ότι «παίζουν με τη φωτιά» και ότι το σκοινί, όταν το τεντώνεις επικίνδυνα, κάποια στιγμή θα σπάσει.
