Τι θέλουν να κρύψουν

Γνωρίζουν, άραγε, οι εγχώριοι και εξωχώριοι προστάτες του κ. Γεωργίου, ότι ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, πέραν της εκκρεμότητας με τα δημοσιονομικά στοιχεία του 2009, έχει παραπεμφθεί, με αμετάκλητο βούλευμα, για «παράβαση καθήκοντος», με τη σχετική δίκη να έχει προσδιοριστεί για τις 6 Δεκεμβρίου 2016;

Πρόκειται, βέβαια, για πλημελληματικού χαρακτήρα αδίκημα, που συνίσταται, ωστόσο, σε μια μείζονος ηθικής απαξίας ενέργεια, που αφορά το ότι δεν παραιτήθηκε από τη θέση που κατέχει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όταν ανέλαβε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ. Επίσης, ότι έχει καταδικαστεί, ήδη, σε φυλάκιση ενός έτους, με τριετή αναστολή, για «συκοφαντική δυσφήμιση» και «εξύβριση», σε βάρος του στελέχους της Υπηρεσίας Νίκου Στρόμπλου, που τον μήνυσε, γιατί επεχείρησε να τον εμπλέξει στα λεγόμενα «greek statisticks»; Μήπως θα πρέπει να αναιρεθούν και οι ανωτέρω δικαστικές ενέργειες, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας;

Η, μήπως, ο πραγματικός στόχος του «πέπλου προστασίας» είναι, ακριβώς, να μην αποτυπωθούν τα πραγματικά δεδομένα, όπως αυτά περιγράφονται στην αναιρετική απόφαση του Ε’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου και είναι αποκαλυπτικά για τα έργα και τις ημέρες του ανθρώπου, χάριν του οποίου έχουν συμμαχήσει «θεοί και δαίμονες»; Όπως, για να ξεκινήσουμε από τα ελάσσονα, το ότι αποτυπώνεται η τυπική κατάργηση της συλλογικής διοίκησης της ΕΛΣΤΑΤ, αφού ο κ. Γεωργίου αρνούνταν, από ένα σημείο και έπειτα, να συγκαλέσει το Διοικητικό Συμβούλιο, όπως ήταν υποχρεωμένος από το νόμο, ιδιαίτερα μάλιστα για τη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων, που αφορούσαν το τελικό ύψος του ελλείμματος. Αλλά και για να διαφανεί προς ποια πλευρά υπάρχει η «δικαστική φάρσα», για την οποία μίλησαν μερικοί, είναι χρήσιμα όσα διαλαμβάνονται στην αναιρετική απόφαση, σε σχέση με το απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, αλλά και την αντίστοιχη εισαγγελική πρόταση. Οπου ευθέως τονίζεται ότι «το προσβαλλόμενο βούλευμα αγνοεί τις καταθέσεις και άλλοτε αγνοεί τελείως τις συμπληρωματικές αυτές, μαρτυρικές καταθέσεις». Οι αρεοπαγίτες αναφέρονται εν προκειμένω, στις καταθέσεις των Ζωής Γεωργαντά και Νικολάου Στρόμπλου, κυρίως, από τις καταγγελίες των οποίων ξεκίνησε η-και δικαστική-διερεύνηση της υπόθεσης. Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι ανώτατοι δικαστές κατηγορούν τους συναδέλφους τους, ότι, σχεδόν, αγνόησαν τους δύο βασικούς μάρτυρες, στις καταγγελίες των οποίων στηρίχθηκε το κατηγορητήριο. Μάλλον αυτό θα εννοούσε ως «φάρσα» ο κ. Βενιζέλος…