Στην Ελλάδα τα έχουμε μιλήσει και συμφωνήσει μεταξύ μας και έχουμε όλοι καταλήξει ότι η διαφορά μας με την Τουρκία είναι μόνο μία: η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Βεβαίως, αν κάποιος βγει από τα σύνορα της χώρας ή διαβάσει πώς περιγράφονται οι ελληνοτουρκικές διαφορές στον διεθνή Τύπο, τότε ενδεχομένως να διαπιστώσει ότι δεν είναι μόνο οι «κακοί Τούρκοι» που μιλούν για πολλές διαφορές: υπάρχουν τα χωρικά ύδατα, οι λεγόμενες «γκρίζες ζώνες», το θέμα της «αποστρατιωτικοποίησης» των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, τα διάφορα προβλήματα που δημιουργεί το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει 6 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα και… 10 ναυτικά μίλια εναέριο χώρο, όπως επίσης και η συνακόλουθη αμφισβήτηση του FIR Αθηνών.
Όλα αυτά, είναι θέματα που βάζει η άλλη πλευρά στο τραπέζι και για πολλούς διεθνείς παρατηρητές, ορισμένα εμφανίζονται λογικά. Ή, τελοσπάντων, για πολλούς εταίρους μας δεν φαίνεται λογικό να λέει η Ελλάδα ότι «δεν δέχεται να τα κουβεντιάζει». Άλλωστε, αν δύο πλευρές πηγαίνουν σε έναν διάλογο, προφανώς η μία πλευρά δεν μπορεί να απαγορεύσει στην άλλη να θέσει κάποιο ζήτημα στο τραπέζι. Μπορεί να ξεκαθαρίσει ότι διαφωνεί. Μπορεί να υπογραμμίσει ότι το απορρίπτει. Μπορεί να τονίσει ότι δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί για το συγκεκριμένο ζήτημα. Όμως, ουδείς μπορεί να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε να θέσει ένα θέμα στη διαδικασία διαλόγου.
Βεβαίως, αυτό στο οποίο έχει δίκιο η Ελλάδα -και αποτελεί εν μέρει και την εθνική γραμμή- είναι ότι από όλες τις διαφωνίες μεταξύ των δύο χωρών, η μόνη που μπορεί να λυθεί νομικά, δηλαδή με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, είναι ο οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/AOZ. Όχι, όμως, γιατί δεν υπάρχουν άλλες. Απλώς, γιατί τα χωρικά ύδατα μεταξύ δύο γειτονικών χωρών καθορίζονται κατόπιν διαβουλεύσεων και καλή τη πίστει. Επίσης, το Διεθνές Δικαστήριο δεν μπορεί να «αποδώσει» σε μία χώρα βραχονησίδες, ενώ αναφορικά με το στρατιωτικό καθεστώς των νησιών, η Τουρκία δεν μπορεί να ζητεί την τήρηση μίας συμφωνίας στην οποία η ίδια δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος.
Συμπέρασμα: οι δύο χώρες διαφωνούμε σε πολλά. Απλώς, νομικά μπορούμε να λύσουμε μόνο ένα. Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι είναι η μόνη μας διαφορά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
