Της Ελένης Τσερεζόλε
Δύο μέτρα και δύο σταθμά για την κυβέρνηση των ίσων αποστάσεων και της (τόσο χρήσιμης ψηφοθηρικά) θεωρίας των δύο άκρων. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους.
Την ώρα που η Αστυνομία είναι μάλλον διακριτική στην αντιμετώπιση των ναζιδίων που συνεχίζουν, σχεδόν ανενόχλητα, να προκαλούν στη Θεσσαλονίκη, σημειωνόταν τρίτο, κρούσμα. Η επίθεση χθες ακροδεξιών με αλυσίδες και άλλα φονικά μέσα ενάντια σε μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ την ώρα που έκαναν πολιτική εξόρμηση στην πλατεία Ελευθερίας στην Ηλιούπολη με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 4 ατόμων. Τις προηγούμενες ημέρες είχαν προηγηθεί οι επιθέσεις των νεοναζί σε ΕΠΑΛ στη Σταυρούπολη και τον Εύοσμο, κατά αντιφασιστών. Μετά από το πρώτο ξάφνιασμα, η κυβερνητική προπαγάνδα πήρε μπρος και άρχισε να παρουσιάζει τα γεγονότα ως «βία από όπου κι αν προέρχεται», την οποία φυσικά καταδικάζει, κ.λπ., κ.λπ., ενώ τα αντανακλαστικά του υπουργείου Παιδείας αποδείχθηκαν βραδυφλεγή –δύο ημέρες έκανε η υπουργός να ζητήσει την παρέμβαση του Εισαγγελέα.
Την ίδια στιγμή όμως τα ανακλαστικά της Αστυνομίας είναι άμεσα και ταχύτατα, αρκεί να έχει μπροστά της διαδηλωτές, διαμαρτυρόμενους κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Ήταν ακριβώς η περίπτωση του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου στο κέντρο της Αθήνας, που οργάνωσαν ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και ΟΙΕΛΕ αντιδρώντας στην αξιολόγηση που προωθεί το υπουργείο Παιδείας. Οι διαδηλωτές επιχείρησαν να κατευθυνθούν προς τη Βουλή όμως βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ που έκαναν χρήση χημικών, κρότου-λάμψης αλλά και την «Αύρα»…
Δεν χρειάζεται να κατέχει κανείς διδακτορικό στις Πολιτικές Επιστήμες για να διακρίνει τη διαφορά της συμπεριφοράς. Όταν στη Θεσσαλονίκη δημιουργούνται τάγματα εφόδου που στρέφονται κατά μαθητών, αντιφασιστών, μελών αριστερών κομμάτων, χωρίς να συγκινούνται ιδιαιτέρως οι αρχές, η κυβέρνηση καταφεύγει στην καταστολή των διαδηλωτών που αντιτίθενται στην κυβερνητική πολιτική για την Παιδεία. Τι δεν καταλαβαίνουμε αλήθεια;
