Θρίαμβος, αντί «ποινικοποίησης» των μη τηρούμενων προεκλογικών υποσχέσεων…

Η συζήτηση αυτή είχε προκληθεί και τότε εξαιτίας της σοβούσης οικονομικής κρίσης στην (τότε) ΕΟΚ και, φυσικά, στην Ελλάδα, παρά τις αντίθετες υποσχέσεις για παροχές και ανάπτυξη των κομμάτων που το ένα μετά το άλλο ανελάμβαναν την εξουσία σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες. Μάλιστα, την ίδια περίπου περίοδο μαινόταν πάλι η συζήτηση, όπως και τώρα, γύρω από την πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από την τότε ΕΟΚ εξαιτίας της δεινής δημοσιονομικής πάλι κατάστασης.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε από τη συζήτηση αυτή βγήκε κανένα συμπέρασμα ή είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Απόδειξη ότι η ελληνική οικονομία, μολονότι επί σαράντα τώρα χρόνια ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις,  βρισκόταν συνεχώς και βρίσκεται  σε χρεοκοπία ή στα πρόθυρα κατάρρευσης, με εφιαλτικά «φεσώματα»!.
Αυτό οφείλεται κυρίως στη διαπίστωση ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις, που άλλα υπόσχονταν προεκλογικά στον ελληνικό λαό, από το φόβο του περιβόητου πολιτικού κόστους, αντί της προώθησης γενναίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, αύξαναν ακόμα περισσότερο τα «σύνδρομα» που ταλάνιζαν και ταλανίζουν χρόνια τώρα τη χώρα μας. Η αποθέωση της ισοπέδωσης, της αναξιοκρατίας και της ανικανότητας, η θεοποίηση της μετριότητας και μακαριότητας στη δημόσια διοίκηση, η άμετρη στοργή σε μειοψηφίες συνδικαλιστών, φοιτητών, μαθητών, αγροτών εις βάρος της πλειοψηφίας ή, αντίθετα, η εγκληματική αδιαφορία προς την τραγική μειοψηφία των ανέργων, των επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι μερικά από τα σύνδρομα αυτά.
Πάντως, το μελαγχολικό αποτέλεσμα από τη συζήτηση αυτή είναι ότι αντί «ποινικοποίησης» των προεκλογικών υποσχέσεων παρατηρούνταν… ανταμοιβή όλων ολετήρων της οικονομίας με την επάνοδο στην εξουσία ή την «προαγωγή» τους σε ανώτερες θέσεις στη δημόσια ζωή της χώρας μας…