Θα έχουμε αλλαγές;

Τα αποτελέσματα των εκλογών στη Μολδαβία, κυρίως δε στη Βουλγαρία, μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο σημαντικά, απ’ ό,τι το ειδικό βάρος των δύο χωρών προδιαγράφει.

Αν δε, στην περίπτωση της Μολδαβίας, το ενδιαφέρον εστιάζεται στη γεωπολιτική της σημασία για τη Ρωσία, ως πρώην επαρχίας της Σοβιετικής Ενωσης, η περίπτωση της Βουλγαρίας είναι πιο σύνθετη, καθώς, πέρα από το γεγονός ότι είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχει εμπλακεί στους ενεργούς σχεδιασμούς της Μόσχας και τις αντιδράσεις που αυτοί προκαλούν, στην Ουάσιγκτον, αλλά και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Είναι γνωστό ότι το σχέδιο της Ρωσίας, για τον αγωγό South Stream, που προέβλεπε τη μεταφορά φυσικού αερίου, στη Μαύρη Θάλασσα, μέσω και Βουλγαρίας, προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδηγώντας την, ούτως ή άλλως, ενδοτική και φιλοδυτική κυβέρνηση του Μπόικο Μπορίσοφ, σε άτακτη υποχώρηση. Αλλωστε, ο κ. Μπορίσοφ, δεν προέκυψε τυχαία, αλλά ήταν εκείνος που, λόγω και του, τουλάχιστον αμφιλεγόμενου παρελθόντος του, ανέλαβε την «ειδική αποστολή», ματαίωσης της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, ενός έργου που εκκρεμούσε από τη δεκαετία του ’80. Επειδή δε, καλό είναι να θυμόμαστε, για τη ματαίωση του εν λόγω σχεδίου, επιστρατεύτηκαν σχέδια αποσταθεροποίησης των τότε κυβερνήσεων Ελλάδας και Βουλγαρίας, του Κώστα Καραμανλή και του Σεργκέι Στανίσεφ. Ο τελευταίος, προερχόμενος από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, βρέθηκε μπροστά σε κατασκευασμένα «σκάνδαλα», τύπου Βατοπαιδίου, που έριξε και την κυβέρνηση Καραμανλή, στην Ελλάδα. Ξέρουμε ότι, στην Ελλάδα, ως μοχλός, για λογαριασμό του Δυτικού παράγοντα, για τη ματαίωση του σχεδίου, χρησιμοποιήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Αν ανατρέξουμε στην προεκλογική περίοδο, του 2009, θα καταλάβουμε πολύ καλά τι συνέβη. Μάλιστα, για τη ματαίωση του σχεδίου, ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα πρωθυπουργός είχε επικαλεστεί «περιβαλλοντολογικούς» λόγους. Την ίδια, όμως, «οικολογική ευαισθησία» είχε επικαλεστεί και ο απερχόμενος Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, δίνοντας τα διαπιστευτήρια του, στο Δυτικό παράγοντα. Αλλωστε, η επίκληση τέτοιου είδους ευαισθησιών, εκ μέρους του συγκεκριμένου προσώπου, μόνο ως το πιο σύντομο ανέκδοτο θα μπορούσε να εκληφθεί.

Μένει, λοιπόν, να δούμε αν η πολιτειακή, προς το παρόν, αλλαγή στην Βουλγαρία, συνοδευθεί κατ’ αρχήν και από αντίστοιχη κυβερνητική αλλαγή και αν, η διαφαινόμενη περιθωριοποίηση του κ. Μπορίσοφ, θα σημάνει αλλαγή γενικότερου προσανατολισμού της εξωτερικής πολιτικής της Σόφιας, με αιχμή τα ενεργειακά.