Ηταν σημαντικό το μήνυμα που έστειλε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, γι` αυτό και επιλέξαμε να το αναδείξουμε από τούτη τη σελίδα.
Ο κ. Αναστασιάδης, που δεν ανήκει δα στο λεγόμενο «μέτωπο των απορριπτικών» (υπενθυμίζουμε ότι είχε ταχθεί υπέρ του «σχεδίου Ανάν»), απάντησε στους επικριτές του, για τη στάση του στην τελευταία Συνδιάσκεψη του Κραν Μοντανά, καλώντας τους να εγκαταλείψουν, πλέον, τις αυταπάτες τους, όπως ίσως έπραξε και ο ίδιος. Γιατί τι ήταν αυτό για το οποίο εγκαλούσαν- μέχρι και τώρα-τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, οι οπαδοί του λεγόμενου «μετώπου της υπευθυνότητας»;
Ότι τήρησαν-στην εν λόγω Συνδιάσκεψη-μια ανένδοτα αρνητική στάση, σε αντίθεση με την «εποικοδομητική» διάθεση της τουρκοκυπριακής πλευράς. Μόνο που η κριτική τους αυτή στηριζόταν, όπως ορθά ανέφερε και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε μια φανταστική, ιδεατή εικόνα, μιας δήθεν διαλλακτικής τουρκοκυπριακής κοινότητας, αλλά και της «μητρός» Τουρκίας, που, τάχα μου, ήταν έτοιμη να παραιτηθεί ακόμη και από τα τετελεσμένα που η ίδια δημιούργησε, με την εισβολή και κατοχή.
Κι` ας υπήρχαν και τότε δηλώσεις, ανάλογου περιεχομένου, όχι μόνο από τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, αλλά και τον επικεφαλής της τουρκοκυπριακής κοινότητας, που δεν άφηναν κανένα τέτοιο περιθώριο. Ως εκ τούτου, οφείλουν οι αγαπητοί φίλοι, συμπατριώτες μας, να εξηγήσουν, με την ευθύτητα που τους διακρίνει, γιατί ακριβώς εγκαλούν το Νίκο Αναστασιάδη και το Νίκο Κοτζιά;
Γιατί επιμένουν στην ανάγκη, να αποτελεί απαράβατο, προκαταρκτικό όρο, για τη συζήτηση οποιουδήποτε σχεδίου λύσης, η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, αλλά και των εποίκων, όπως και την κατάργηση των επεμβατικών δικαιωμάτων, των ιδρυτριών και μεσεγγυητριών δυνάμεων, βάσει των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, που αποτέλεσαν και το πρόσχημα, για την αποβατική επιχείρημα της Τουρκίας, το μοιραίο εκείνο του Ιουλίου 1974;
Με δεδομένο ότι, όπως με απόλυτη σαφήνεια αποσαφήνισε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, για την Άγκυρα, άρα και την υποτελή τουρκοκυπριακή κοινότητα, δεν τίθεται θέμα ούτε τμηματικής αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων, αλλά εις το διηνεκές παραμονής τους, στη Μεγαλόνησο, οφείλουν οι πάντες, να μιλήσουν καθαρά;
Θεωρούν ότι τα ανωτέρω, δεν αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις, για την αναζήτηση, αλλά και την κατάληξη, σε μια τέτοια λύση;
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
