ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣTΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΤΗΣΑΝ ΜΕ ΑΙΜΑ
Ο ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ αρχίζει από σήμερα για την κυβέρνηση σε μία πορεία που δεν αναμένεται να τελειώσει με πολιτική λύτρωση. Όπως το ασφαλιστικό Γιαννίτση αποτέλεσε το κύκνειο άσμα για την σχέση της κυβέρνησης Σημίτη με τις λαϊκές δυνάμεις, τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους, έτσι και το νομοσχέδιο Χατζηδάκη αποτελεί πυρίτιδα για κοινωνική έκρηξη και αφορμή για την συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της βρέθηκε πλήρως απομονωμένη. Και κοινωνικά και πολιτικά. Θα το καταλάβει όποιος περπατήσει σήμερα στους δρόμους της πρωτεύουσας και δει τα κλειστά μαγαζιά, τις απεργιακές συγκεντρώσεις και τους εργαζόμενους που δεν έχουν άλλη λύση πέρα από την μαζική διαμαρτυρία.
Ή όποιος δει την εικόνα στη Βουλή αυτές τις δύο μέρες που συζητείται το νομοσχέδιο. Όλα τα κόμματα είναι αντίθετα. Όλοι οι σημαντικοί κοινωνικοί φορείς αποδόμησαν τις βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Εργατικό Κέντρο Αθήνας, ΓΣΕΕΒΕ, Δικηγορικοί Σύλλογοι, Οικονομικό Επιμελητήριο, ΟΤΟΕ, Επιθεωρητές Εργασίας, οι εργαζόμενοι στο Υπουργείο Εργασίας, οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και τον τουρισμό κ.α.).
Ακόμα και ο ΣΕΒ, που κατά κοινή ομολογία είναι ο ευνοημένος των ρυθμίσεων Χατζηδάκη, πήρε αποστάσεις και άφησε τον υπουργό να «καεί» μόνος του. Ο υπουργός Εργασίας κατάφερε να μην έχει συμμαχία ούτε στην εργασία ούτε στην εργοδοσία! Δεν το λες και επιτυχημένη διαχείριση…
Ο πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα την ώρα που θέλει να στείλει μήνυμα αισιοδοξίας και εξόδου από την πανδημική κρίση. Παραμένει άγνωστο γιατί ο Κ. Μητσοτάκης εμμένει στην επί τα χείρω διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στην κατάργηση του οκταώρου, την επιβολή έως και 10ωρης εργασίας και της εβδομάδας 50 ωρών εργασίας μέσω ατομικών συμβάσεων, στην αύξηση των υπερωριών, στην κατάργηση του δικαιώματος της επαναπρόσληψης, στην υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, στις πιο εύκολες και φθηνές απολύσεις και στην παρεμπόδιση των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Πιστεύει ο πρωθυπουργός ότι αν η Ελλάδα αποκτήσει εργασιακές σχέσεις Βουλγαρίας θα έρθουν επενδύσεις; Του είπε κανείς ότι θέλουμε να γίνουμε Αλβανία ή Ρουμανία; Το παράδειγμα των πρώην ανατολικών κρατών και των Βαλκάνιων γειτόνων μας δεν μας έβαλε μυαλό;
Η κυβέρνηση είναι στη μέση της θητείας της, ενώ είναι άγνωστο αν ο Κ. Μητσοτάκης θα επισπεύσει τις εκλογές. Όποτε και να γίνουν όμως οι εργαζόμενοι θα περιμένουν. Και θα τιμωρήσουν.
