Του Νίκου Καραμπάση από την Κυριακάτικη Kontranews
Μελετώντας κανείς τις δημοσκοπήσεις και προσπαθώντας να «αποκρυπτογραφήσει» τις «τάσεις και τις στρατηγικές» κυρίως των δύο μεγαλύτερων κομμάτων «εξουσίας» καταρχήν υπάρχει η πεποίθηση στην αντιπολίτευση ότι το κυβερνών κόμμα της ΝΔ θα αρχίσει να αποκτά πραγματικό πρόβλημα όταν θα σπάσει «η κρούστα της πανδημίας» και η ατζέντα θα μετατοπιστεί στην πραγματική κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνίας. Και τότε –λένε– πριν συμβεί αυτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προσφύγει σε «πρόωρες κάλπες» (είτε τον Ιούνιο, είτε τον Σεπτέμβριο). Και για να προσπαθήσει να εδραιώσει μια «καθαρή τετραετία» μπροστά του.
Άλλωστε το αφήγημα το περιέγραψε (λίγο- πολύ) και ο ίδιος στην τελευταία του συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά και στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ ότι ναι μεν «τα γεγονότα δεν τα καθορίζουμε» αλλά «από την άλλη, ήταν μία δοκιμασία προσωπική για εμένα, μία δοκιμασία και για τη χώρα, όλες αυτές οι απανωτές και ενίοτε ταυτόχρονες κρίσεις. Νομίζω ότι τις διαχειριστήκαμε καλά, και την εθνική κρίση και την κρίση του προσφυγικού και την πανδημία και τις οικονομικές επιπτώσεις και τις φυσικές καταστροφές. Ναι, πράγματι, στο 2020 έπεσαν πολλά μαζί. Πιστεύω όμως ότι βγαίνουμε με μία αίσθηση αυτοπεποίθησης».
Και όχι μόνο αυτό, αλλά σημείωσε και ένα ακόμη «εύρημα» των δημοσκοπήσεων (για να το «κρατήσουμε»). Ότι «εν μέσω όλης αυτής της πρωτοφανούς κρίσης η πλειοψηφία των Ελλήνων, οι περισσότεροι είναι αισιόδοξοι από ό,τι είναι οι απαισιόδοξοι»! Είναι όμως έτσι; Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι μέχρι στιγμής την όποια φθορά της κυβέρνησης (και είναι σημαντική) δεν την εισπράττει (δημοσκοπικά) κάποιο άλλο κόμμα –έχει ενδιαφέρον ίσως να δούμε ότι στην ουσία πρώτο κόμμα είναι «η αποχή και η αποστασιοποίηση» των πολιτών.
Και γιατί κανένα από τα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα «δεν καρπώνεται την κυβερνητική φθορά» (ούτε καν η δεξιά «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου); Γιατί αυτή την ώρα –και λόγω των όσων συμβαίνουν εδώ και ένα χρόνο με το πρόσχημα της «πανδημίας»– βρίσκονται σε εξέλιξη ορισμένες «τεκτονικές κοινωνικο-οικονομικές διεργασίες» σε αυτό που σχηματικά ονομάζουμε «κοινωνικές τάξεις».
Η εστίαση, το μικρό και μεσαίο εμπόριο, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όλος ο κλάδος και χώρος του πολιτισμού –και τόσοι άλλοι – βρίσκονται σε ριζική κοινωνική/οικονομική επανατοποθέτηση τους (μιλάμε πλέον για δομικές κοινωνικές αλλαγές και όλοι αυτοί «κρατάνε την ανάσα και την οργή τους» για την… συνέχεια).
Σε αυτό το πλαίσιο ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν εισπράττει ακόμη» (παρά την υποεκτίμησή του από τις δημοσκοπήσεις, για τους γνωστούς λόγους) γιατί οφείλει να παρακολουθήσει με μεγάλη προσοχή, να αφουγκρασθεί και να ερμηνεύσει σωστά και στη συνέχεια να εκφράσει αυτές τις νέες τεκτονικές κοινωνικές/οικονομικές διεργασίες και αλλαγές. Για να μπορέσει (βασικά) να πείσει «το ακροατήριό του ή αυτούς που… αναζητούν φορέα έκφρασης»… (όλοι αυτοί διαφοροποιούνται σημαντικά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν).
Την ίδια –και πολύ χειρότερη– αμηχανία/αδυναμία κατανόησης της υπο διαμόρφωση πραγματικότητας βλέπουμε και στα υπόλοιπα κόμματα της «κεντρο-αριστερής αντιπολίτευσης» (στην ουσία θα λέγαμε ότι βρίσκονται εκτός της «νέας πραγματικότητας» που διαμορφώνεται) και σαφέστατα δείχνουν «έλλειψη στρατηγικής».
Μπορεί αυτές οι κοινωνικές διεργασίες «τώρα να ξεκινάνε» (και να αρχίσουν να εκδηλώνονται μετά τον έλεγχο «της πανδημίας») αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπούνε στον «πάγο» και οι πολιτικές/εκλογικές διεργασίες ειδικά όσον αφορά στην ΝΔ και κυρίως στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στις (διακηρυγμένες) προθέσεις και στοχεύσεις του. Δηλαδή ένα «πολιτικό imperium» που θα του δώσει μια διπλή απανωτή εκλογική νίκη (που θα «κάψει» και την απλή αναλογική) και μια νέα «καθαρή τετραετία». Και αυτό θα καθίσταται εξαιρετικά αβέβαιο/αμφίβολο όσο θα περνάει ο χρόνος και όντως θα αναδεικνύονται τα προβλήματα που κρύφθηκαν «κάτω από το χαλί της… πανδημίας» (και όχι μόνο).
Ο Πρωθυπουργός εκτιμά ότι αυτή του η «ατυχία» τελικά είναι… τύχη «γιατί νομίζω –όπως λέει ο ίδιος– ότι μερικές φορές μπορείς να κάνεις μεγάλες αλλαγές όταν δεν έχεις μεγάλες κρίσεις, αλλά όταν έχεις μεγάλες κρίσεις οφείλεις να τις εκμεταλλευτείς για να κάνεις μεγάλες αλλαγές. Και έχω πρόθεση να κάνουμε αυτές τις μεγάλες αλλαγές στην πατρίδα μας» και ότι επιπλέον είναι «εξαιρετικά αισιόδοξος ότι δεν βλέπουμε απλά το φως στην άκρη του τούνελ, βλέπουμε το τέλος του τούνελ».
Και πότε λοιπόν θα έρθει ξανά η… κανονικότητα στη ζωή μας; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ότι αυτό «δεν θα γίνει το ’21, αμφιβάλλω αν θα γίνει το ’22. Θα εξακολουθεί να υπάρχει δημοσιονομική χαλαρότητα τουλάχιστον, κατά την εκτίμησή μου, για δύο χρόνια ακόμα και δεν υπάρχει κανένα ζήτημα νέου μνημονίου». Με άλλα λόγια καθώς στο τέλος Μαΐου θα έχει εμβολιαστεί το 45-50% του πληθυσμού, ας ετοιμάζουμε και τα «εκλογικά μας βιβλιάρια»…
* Δημοσιογράφος
