Τα παραμύθια και η ωμή αλήθεια

Η κραυγή αγωνίας αλλά ο λόγος αληθείας, που εκφράζουν οι μαχητές της πρώτης γραμμής, οι νοσοκομειακοί γιατροί, όπως οι 11 διευθυντές κλινικών του «Παπανικολάου» στην Θεσσαλονίκη, δεν εισακούγονται από την κυβέρνηση. Αντιθέτως με ανακοινώσεις της διοίκησης προσπαθούν να πνίξουν αυτές τις φωνές για την πραγματικότητα. Όπως πρόσφατα έγινε και με το «Σωτηρία» στην Αθήνα. Όπως γίνεται εδώ και μήνες στην πραγματικότητα. Όμως τώρα είμαστε πέρα από την κόκκινη γραμμή. Με πάνω από 2.000 κρούσματα την ημέρα, με πάνω από 50 νεκρούς την ημέρα, και με εκατοντάδες διασωληνωμένους. Τώρα η κυβέρνηση άρχισε να τρέχει και να μην φτάνει. Γιατί δεν έκανε αυτό που έπρεπε όταν είχε το (χρονικό) παράθυρο ευκαιρίας. Το κακό είναι πως συνεχίζει να θέλει να κατασκευάζει την πραγματικότητα. Δεν θα μας βοηθήσει στην ενότητα αντίδρασης η επικοινωνιακή της τακτική, που μετατρέπεται σε καθεστηκυία συμπεριφορά. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες αναγνωρίζουν την αλήθεια (ακόμα και στη Σουηδία και την Βρετανία) επιλέγοντας την πολιτική τους. Στη Μαδρίτη, εστιατόρια και καφέ είναι ανοικτά (με μέτρα φυσικά και με εκατομμύρια τεστ). Όλοι έχουν κάποια πολιτική (καλή, κακή, μέτρια). Κανείς δεν φτιασιδώνει την πραγματικότητα. Πορεύεται με αυτή, συγκρούεται με αυτή. Το παραμυθάκι του… Μωυσή, μας καθιστά εξαιρετικά ευάλωτους. Και πρέπει να τελειώνει.