ΣΥμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), το 2015 το σύνολο των δαπανών της γενικής κυβέρνησης διαμορφώθηκαν σε 87 δις ευρώ (€) ή 49,6% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της ελληνικής οικονομίας. Αν στο ποσό των 87 δις € προστεθεί και η δαπάνη χρεολυσίων μεσομακροπρόθεσμου δανεισμού ύψους 28 δις €, τότε το 2015 το σύνολο των κρατικών δαπανών ανήλθε στο τεράστιο ποσό των 115 δις €. Με σειρά προτεραιότητας από τα 115 δις €, τα τοκοχρεολύσια για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους ανήλθαν σε 34 δις € και ήταν η σημαντικότερη κρατική δαπάνη και ακολουθούν οι συντάξεις με 31,5 δις €, οι επιχορηγήσεις σε οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης (ΙΚΑ, ΟΓΑ, κ.ά.) με 23 δις €, οι μισθοί με 15,5 δις €, κ.λπ. Με την βασική προϋπόθεση ότι ο κρατικός μηχανισμός μιας χώρας λειτουργεί εύρυθμα, αποδοτικά και προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, τότε τα ετήσια δημόσια έσοδα από άμεσους και έμμεσους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, τέλη, κ.λπ., θα επαρκούν για την χρηματοδότηση των τρεχουσών κρατικών δαπανών, με συνέπεια ο κρατικός προϋπολογισμός να είναι ισοσκελισμένος ή έστω να παρουσιάζει ελάχιστα δημοσιονομικά ελλείμματα.
Παρατηρήσεις: Πηγή των στοιχείων είναι η Eurostat. ΑΕΠ είναι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.
Τα στοιχεία του πίνακα προέρχονται από τη Eurostat και αφορούν τις δαπάνες συντάξεων ως ποσοστό του ΑΕΠ σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και την Τουρκία. Σύμφωνα με τα στοιχεία του πίνακα, το 2013 ο λόγος δαπάνη συντάξεων προς ΑΕΠ στην Ελλάδα ανήλθε σε 18,1% και ήταν ο υψηλότερος από την οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ. Αξιοσημείωτο είναι ότι στις Σκανδιναβικές χώρες Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και Φιλανδία, που θεωρούνται ως οι χώρες με το πιο προηγμένο κράτος ευημερίας και πρόνοιας παγκοσμίως, οι συντάξεις ως ποσοστό του ΑΕΠ κυμαίνονται από 8,8% (Νορβηγία) έως 13,9% (Δανία). Επίσης, σε χώρες σαν τις Γερμανία, Μ. Βρετανία, Ελβετία, Βέλγιο, κ.λπ., με εξαίρετα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, υγείας και πρόνοιας, οι συντάξεις ως ποσοστό του ΑΕΠ διατηρούνται σταθερά κάτω από το 12,5%. Στο σύνολο των 28 χωρών της ΕΕ, με βάση τα στοιχεία του 2013 οι συντάξεις αποτελούσαν το 12,6% του ΑΕΠ.
Αναμφίβολα, η Ελλάδα αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθότι οι συνταξιοδοτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ τείνουν να προσεγγίσουν το 20%, με συνέπεια να ανακύπτει τα ακόλουθα εύλογα ερωτήματα: Γιατί ο λόγος δαπάνες συντάξεων προς ΑΕΠ στην Ελλάδα κυμαίνεται σε υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με την οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ; Μήπως το γεγονός αυτό αιτιολογεί το πετσόκομμα των συντάξεων, που με συστηματικό τρόπο συντελείται μετά το 2010 απ’ όλες τις ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις; Ή μήπως οι υψηλές δαπάνες συντάξεων οφείλονται σε ορισμένους ποιοτικούς παράγοντες, που σχετίζονται με τις δομές του οικονομικού μας συστήματος και άρα το ψαλίδισμα των συντάξεων από τις τρόικες και τα κουαρτέτα, με την συγκατάθεση βέβαια των ελληνικών κυβερνήσεων, αποτελεί αντικοινωνική και κτηνώδη μέθοδο οικονομικής πολιτικής; Με τα ερωτήματα αυτά και γενικότερα με τα παράδοξα του κοινωνικοασφαλιστικού μας συστήματος, θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο μας.
