Τα μνημόνια δεν αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα που θαύμαζε ο Νίτσε

Ο ΦρIντριχ Νίτσε (1844-1900) υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Σε πολλά κείμενά του εξύμνησε την δημιουργικότητα και τη μεγαλοφυΐα των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων. Ο Νίτσε χαρακτήρισε τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς μεγαλοφυείς και διαχρονικά αθάνατους. Ορισμένες από τις φράσεις-ρήσεις του Νίτσε, με τις οποίες εξύμνησε τους αρχαίους έλληνες και εξύψωσε το αρχαιοελληνικό πνεύμα είναι: « “Άλλοι λαοί έχουν αγίους. Οι Έλληνες έχουν σοφούς” … “Δεν γνώρισα ποτέ κανέναν, που να έχει εμπνεύσει τόσο σεβασμό, όσον οι Έλληνες φιλόσοφοι” … “Οι αρχαίοι Έλληνες είναι οι αθάνατοι διδάσκαλοι της ανθρωπότητας” … “Οι Έλληνες ανακάλυψαν τους κυριότερους τύπους φιλοσοφικού πνεύματος, στους οποίους οι μεταγενέστερες γενεές δεν πρόσθεσαν τίποτα το ουσιαστικό”». Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Νίτσε σε διάφορα σημεία των γραπτών του, υποστήριζε πως οι Γιαχάνες Έκαρτ (1260-1327), Μπλεξ Πασκάλ (1623-1662), Μπαρούχ Σπινόζα (1632-1677), Γκοτφριντ Βίλχεμ Λάιμπνιτς (1646-1716), Ζαν-Μπατίστ Λαμάρκ (1744-1829), Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (1749-1832), Ιμάνουελ Καντ (1724-1804), Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ (1770-1831), Κάρολος Δαρβίνος (1809-1882) και αρκετοί άλλοι,  ήταν μια συνισταμένη των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, Αναξίμανδρου (610-547 π.χ.), Ηράκλειτου (540-480 π.χ.), Παρμενίδη (515-440 π.χ.), Αναξαγόρα (500-428 π.χ.), Εμπεδοκλή (494-434 π.χ.),  Σωκράτη (470-399 π.χ.), Δημόκριτου (460-370 π.χ.), Πλάτωνα (427-347 π.χ.), Αριστοτέλη (384-323 π.χ.) και Επίκουρου (341-270 π.χ.). Ο Νίτσε στο βιβλίο  του, “Η Γένεση της Τραγωδίας” (1872) και πιο συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, γράφει τα εξής: «Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε και αν οι δυτικοευρωπαίοι δημιούργησαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα».

Εκτός του Νίτσε το σύνολο των μεγάλων επιστημόνων και φιλοσόφων της ανθρωπότητας,  εξύμνησε τη μεγαλειώδη σκέψη, την ασύγκριτη δημιουργικότητα και την διαχρονικότητα των  αρχαίων ελλήνων συγγραφέων. Η σημερινή Ελλάδα αναπολεί το δοξασμένο παρελθόν και αναζητεί την ακτινοβολία του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Βρίσκεται στον σκοταδισμό του μεταπολιτευτικού μεσαίωνα. Βυθισμένη στην οικονομική δυσπραγία και την κοινωνική μιζέρια. Η Ελλάδα του σήμερα είναι ταυτισμένη με τις αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονίων. Μια Ελλάδα με κατεστραμμένο τον παραγωγικό ιστό και αποκλεισμένη από τις διεθνείς χρηματαγορές. Τα Δημόσια Οικονομικά σε αθλιοτάτη κατάσταση και έναν λαό που δεν αντέχει άλλους φόρους. Ένα οικονομικό σύστημα μη ανταγωνιστικό και μια εθνική οικονομία που ολοένα  και περισσότερο βυθίζεται στο έλος της παρατεταμένης ύφεσης. Μια Ελλάδα που την καταδυναστεύει η κάστα της κλεπτοκρατίας. Κουμάντο κάνει το κατεστημένο των εχόντων και κατεχόντων. Κυριαρχούν οι καρεκλοκένταυροι και τα κομματόσκυλα της πολιτικής εξουσίας. Οι κυριαρχούσες κομματικές δυνάμεις αποτελούν βασική συνιστώσα του κατεστημένου και  αποτελούν τον κεντρικό άξονα της ντόπιας νομενκλατούρας. Τα υποζύγια, δηλαδή οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι, οι πένητες συνταξιούχοι και οι καταχρεωμένες επιχειρήσεις, παρέλυσαν από τους νευρολόγους του κατεστημένου και αδιαμαρτύρητα υφίστανται τα βασανιστήρια των μνημονιακών πολιτικών. Ωστόσο, οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας και τα φερέφωνα των προστάτιδων δυνάμεων, οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι Σπαρτιάτες ήταν ελληναράδες και οι μεγαλύτεροι πολεμιστές που ανέδειξε η ανθρωπότητα. Οι μεγαλύτεροι στρατηλάτες όλων των εποχών, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος (356-323 π.χ.), ο Αννίβας (247-183 π.χ.), ο Τζένγκινς Χαν (1162-1227) και ο Ναπολέων ο Βοναπάρτης (1769-1821), υποκλίθηκαν στην ανδρεία, την γενναιότητα και την παλικαριά του Σπαρτιάτη πολεμιστή. Αρχαίοι Έλληνες ήταν και οι ένδοξοι Σπαρτιάτες. Τα μνημόνια και τα σύμφωνα συμβίωσης, δεν αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα στην οποία υποκλίθηκαν τα τέρατα της ανθρώπινης γνώσης σαν τον Νίτσε.