Αξιοσημείωτο είναι ότι ο τεράστιος αριθμός των 50.000 μετακλητών διοικητικών υπαλλήλων, δεν συνυπολογίζεται στον επίσημο αριθμό των 650.000 εργαζομένων του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ο κομματικός στρατός των μετακλητών και εκτάκτων υπαλλήλων, ναι μεν εκτιμάται σε δεκάδες χιλιάδες άτομα, αλλά κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια τον απόλυτο αριθμό του.
Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι: Ποιος είναι ο πραγματικός αριθμός των φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα; Υπάρχουν μελέτες που λένε ότι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ανήκουν άνω των 20.000 φορέων, δηλαδή επιχειρήσεις, οργανισμοί και άλλες κρατικές ή ημικρατικές νομικές οντότητες. Ας υποτεθεί ότι οι νομικές οντότητες που συγκαταλέγονται στην κεντρική κυβέρνηση, στις ΔΕΚΟ, τους ΟΤΑ (Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης) και γενικότερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, είναι 15.000 φορείς. Αυτοί οι φορείς έχουν άτομα που τους διοικούν και διοικητικά συμβούλια που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Ποιο είναι το μισθολογικό κόστος και οι λοιπές αμοιβές (μπόνους, έξοδα παράστασης, κ.ά.) αυτών των 15.000 φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα; Μιλάμε για αρκετά δις ευρώ (€), που παραδόξως δεν καταγράφονται σε καμία επίσημη στατιστική πηγή. Το θέμα που θίγουμε είναι πολύπλευρο και υποκρύπτει αρκετές προκλήσεις για τα εκατομμύρια πολίτες που υφίστανται το βαρύτατο κόστος των σκληρότατων μνημονιακών πολιτικών.
Σε μια πλειάδα κρατικών και ημικρατικών φορέων σαν τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ), εκτός του μόνιμου διοικητικού υπάρχει και το έκτακτο προσωπικό. Σε αρκετά ΑΕΙ ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων είναι ίσος με τον αριθμό του έκτακτου προσωπικού. Οι αμοιβές του έκτακτου προσωπικού χρηματοδοτούνται με ίδιους πόρους των ΑΕΙ, που προέρχονται από έσοδα διδάκτρων μεταπτυχιακών προγραμμάτων, έσοδα μελετών, πόρους από την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων, κ.λπ. Αντιληπτό είναι ότι το ρουσφέτι του διορισμού έκτακτου προσωπικού στα πανεπιστήμια και στο σύνολο των χιλιάδων φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, δίνει και παίρνει. Σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, ο αριθμός του έκτακτου προσωπικού σε φορείς του ευρύτερου κρατικού τομέα υπολογίζεται σε 400.000 άτομα. Αξιομνημόνευτο είναι ότι αυτά τα 400.000 άτομα, όπως συμβαίνει και με τους 50.000 μετακλητούς, δεν συνυπολογίζονται στους 650.000 εργατοϋπαλλήλους της κεντρικής κυβέρνησης, των ΔΕΚΟ, των ΟΤΑ και των υπόλοιπων φορέων του ευρύτερου κρατικού τομέα.
Αναφορικά με τα εισοδήματα που μπαίνουν στις τσέπες των ατόμων που κινούνται στα κυκλώματα εξουσίας, εκτιμώνται σε εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ. Τα ερευνητικά προγράμματα και οι μελέτες θεωρούνται η ευκολότερη και προσφιλέστερη πηγή εισοδημάτων για τους θεσιθήρες της εξουσίας. Τα εισοδήματα αυτά διακινούνται μέσα από τους Ειδικούς Λογαριασμούς των διαφόρων κρατικών φορέων π.χ. ΑΕΙ. Να σκεφτείτε ότι κάθε χρόνο τουλάχιστον 1,2 δις ευρώ, αφορούν εισοδήματα που δημιουργούνται από μελετητικά προγράμματα, τα οποία εκπονούνται στα πλαίσια των ετήσιων Προϋπολογισμών Δημοσίων Επενδύσεων. Δηλαδή, μόνο ο ΠΔΕ (Προϋπολογισμός Δημοσίων Επενδύσεων) δημιουργεί ετήσια εισοδήματα άνω του ενός δις ευρώ, που εισρέουν στις τσέπες και τους τραπεζικούς λογαριασμούς των ημετέρων που ανήκουν στα κυκλώματα εξουσίας. Το σύνολο των εισοδημάτων από προγράμματα μελετών και λοιπές έρευνες, εκτιμώνται σε 2 δις ευρώ κάθε χρόνο. Το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων αυτών δεν εμφανίζεται στις φορολογικές δηλώσεις των ατόμων που τα καρπούνται, γιατί διοχετεύονται σε offshore και λοιπές εταιρίες, που εντέχνως παρουσιάζουν εικονικές ζημίες. Η ανωτέρω ανάλυση συγκλίνει στην ουσιαστική διαπίστωση, ότι, στην εποχή των σκληρότατων μνημονιακών πολιτικών, που μισθοσυντήρητοι, συνταξιούχοι και επιχειρήσεις υφίστανται τα πάνδεινα, τα παιδιά των κομματικών σωλήνων διορίζονται σε κρατικούς φορείς και το γλέντι των κυκλωμάτων εξουσίας καλά κρατεί.
