Της Ελένης Τσερεζόλε
Μεταξύ των «απωλειών» που καταγράφηκαν κατά τη συνέντευξη Τύπου του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πλαίσιο της ΔΕΘ είναι και η… εξωτερική πολιτική. Εκεί όπου ο Πρωθυπουργός στην ουσία επιβεβαίωσε τη γνωστή του ρήση περί του πόσο δεδομένος σύμμαχος είναι η Ελλάδα, οπότε κάθε άλλη στρατηγική περιττεύει… Έτσι, κάπως «ειρήσθω εν παρόδω», ο Πρωθυπουργός προχώρησε σε μία σημαντική ανακοίνωση που δημιουργεί περισσότερη ανησυχία και ερωτήματα παρά καθησυχάζει τους πολίτες σε μία εποχή που οι ισορροπίες στη «γειτονιά» μας αναδιατάσσονται ενώ η Τουρκία του Ερντογάν επιχειρεί διπλωματικά σε όλα τα μέτωπα…
Η είδηση αφορά στην απόφαση της κυβέρνησης να υπογράψει, όχι ετήσια, όπως ήταν η μέχρι σήμερα πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων, αλλά πενταετή αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ! Η δωδεκάμηνη διάρκεια σχετιζόταν με τις συχνές μετατροπές, ενίοτε ανατροπές, σε ένα γεωστρατηγικό περιβάλλον που ανέκαθεν χαρακτηριζόταν από ρευστότητα και μεγάλη δυσκολία πρόβλεψης των επερχόμενων κινήσεων, καθώς τα δεδομένα προκύπτουν μέσα από πολυπαραγοντικές εξελίξεις. Στο πλαίσιο αυτό, μία πενταετής δέσμευση φαντάζει ένα μάλλον πολύ δύσκολο στοίχημα.
Μία εξέλιξη, που έμαθε μαζί με τους πολίτες από τον Πρωθυπουργό και δεν άφησε ασχολίαστη η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Έτσι ο αρμόδιος Τομεάρχης, Γ. Κατρούγκαλος, έθεσε σειρά κρίσιμων ερωτημάτων, σχετικά με τα ανταλλάγματα της «μείζονος» αυτής αλλαγής, το περιεχόμενό της «ιδίως για την Αλεξανδρούπολη», το αν οι διευκολύνσεις θα είναι πιο προωθημένες όπως της Σούδας, στο είδος του ρυθμιστικού πλαισίου.
Η «ζωή» μάλλον θα δώσει τις σχετικές απαντήσεις, αν ισχύσει τελικά και στην εξωτερική πολιτική αυτό που ανακοίνωσε ο Κ. Μητσοτάκης. Το τέλος δηλαδή της συναίνεσης, που όμως δεν υπήρξε ποτέ με ευθύνη της νεοδεξιάς κυβέρνησης. Όλοι θυμόμαστε την απόρριψη των συναινετικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ- Π.Σ., π.χ. για κοινής αποδοχής υπουργό Υγείας. Πλέον στο βωμό της μικροπολιτικής και η εξωτερική πολιτική, δια χειρός Κ. Μητσοτάκη. Τα χειρότερα έρχονται;
