Δεκατέσσερις ημέρες πριν τη μεγάλη αναμέτρηση
ΤΑ 6 ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
και οι 4 φόβοι του Βαγγέλη
Αλέξης ή Μεϊμαράκης; Πορεία προς τα μπρός ή επιστροφή στα ίδια;
Όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, η προσοχή επικεντρώνεται στα δυο μεγάλα κόμματα και βεβαίως στον Αλέξη Τσίπρα και στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Το βάρος πέφτει πάντα στον Αλέξη που συνεχίζει να αποτελεί την ελπίδα για ν’ αλλάξουν τα πράγματα.
Όμως η πορεία δεν είναι ευθύγραμμη ούτε και για τον ίδιο. Το μεγάλο του πρόβλημα δεν αφορά την πορεία προς την κάλπη, αλλά την πορεία μετά την κάλπη. Γιατί ο έως χθες πρωθυπουργός, γνωρίζει πολύ καλά ποιες είναι οι προκλήσεις για τη χώρα το αμέσως επόμενο διάστημα. Η διαχείριση μιας πολύ δύσκολης συμφωνίας, αλλά και η πρόκληση της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Όσο πλησιάζουμε προς την κάλπη ο Αλέξης Τσίπρας θέτει το δίλημμα: Ποιος θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα; Ο Αλέξης Τσίπρας για μια νέα πορεία ή ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης σε συνεργασία με το παλαιό σύστημα της διαπλοκής;
Για τον Αλέξη Τσίπρα η εφαρμογή της συμφωνίας δεν είναι μια προκαθορισμένη υπόθεση. Γνωρίζει πως δεν ισχύει η προσπάθεια ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙΟΥ και ΠΑΣΟΚ, να πείσουν πως πρέπει όλοι μαζί ενωμένοι να εφαρμόσουν το μνημόνιο. Γιατί έχει μεγάλη σημασία ο καταμερισμός των βαρών, όπως και η διαχείριση των χρεών των πολιτών προς το κράτος και τις τράπεζες («κόκκινα δάνεια»). Όπως φυσικά και το σύνολο της οικονομικής πολιτικής.
Όπως έχει μεγάλη σημασία να πληρώσει επιτέλους ο πλούτος και μάλιστα ο κρατικοδίαιτος πλούτος που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.
Ο Αλέξης Τσίπρας μένει πιστός στην υπόσχεση του να υπάρξει διευκόλυνση για την αποπληρωμή των χρεών ιδιαίτερα των ασθενέστερων αυτών που πραγματικά δεν μπορούν πλέον να πληρώνουν. Φαίνεται και από τις ενέργειες που γίνονται και αυτό το τελευταίο διάστημα μετά τη συμφωνία.
Όποιο όμως και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, όποια κυβέρνηση και αν σχηματίσει ο κ. Τσίπρας, η απαίτηση θα είναι ίδια:
• Η κατάργηση του πελατειακού κράτους.
• Η αφαίρεση της εξουσίας από την κρατικοδίαιτη ελίτ.
• Η διαμόρφωση νέων κανόνων λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας.
Χρειάζεται και κάτι ακόμα, το οποίο μπορεί να υπηρετήσει μια κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Α. Να υπάρξει τιμωρία, καταδίκη και κυρίως πλέον αποκλεισμός, της κρατικοδίαιτης διαπλοκής η οποία ευθύνεται για το έγκλημα της κρίσης. Η Ελλάδα δεν αντέχει μία ακόμα ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ. Δεν μπορεί όσοι εμφανώς διοίκησαν και κέρδισαν, μέσα από το σύστημα της διαπλοκής, να είναι τα νέα αφεντικά στην επόμενη περίοδο. Η εκκρεμότητα της μεταπολεμικής εποχής, όπου οι δοσίλογοι έγιναν αφεντικά, τότε που το σχέδιο Μάρσαλ εκλάπη και έχτισε τζάκια εξουσίας και διαπλοκής, δεν πρέπει να επαναληφθεί. Αφού δεν κέρδισε τη μάχη του Μνημονίου, ο κ. Τσίπρας οφείλει να κερδίσει αυτή τη μάχη. Να τελειώσει με τις εκκρεμότητες όπως υποσχέθηκε.
Η αλλαγή δεν είναι εύκολη. Το κατεστημένο της διαπλοκής συνεχίζει να μιλά για μεταρρυθμίσεις οι οποίες αφορούν και πάλι τα γνωστά κορόιδα. Ο Τσίπρας όμως δεν θέλει να κάνει απολύσεις ούτε να επιβαρύνει τους μη έχοντες.
Αυτό που είναι σημαντικό και που αρχίζει να γίνεται ορατό σε όλους, είναι πως η εποχή της μεταρρύθμισης χάθηκε, πέρασε. Άλλωστε η λέξη έχει κακοποιηθεί, αφού έχει συνδεθεί μόνο με περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών απολαβών και με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Το πρόβλημα όμως σήμερα βρίσκεται στο γεγονός πως το κράτος έχει σχεδόν διαλυθεί όπως και η οικονομία. Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση και να δούμε τα πράγματα από μηδενική βάση. Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στο Kontra Channel (και στους Μ. Κουρή και Σ. Ξενάκη) είπε πως απαιτείται μια ριζική θεσμική αλλαγή.
Μίλησε για την αλλαγή και στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος.
Η εποχή απαιτεί πλέον μια νέα αρχή και γι αυτήν θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας.
Το σύνθημα πρέπει να είναι «καταργείστε τους νόμους του πελατειακού κράτους», «καταργείστε τις τροπολογίες και τις εγκυκλίους της διαπλοκής».
Η χώρα πρέπει να πάει οργανωμένα σε μια συνταγματική αλλαγή όπου θα τεθεί και θέμα εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό, όπως και ο αριθμός των βουλευτών, δεν αρκεί πλέον μια κάποια τροποποίηση του για επιμέρους ζητήματα.
Η χώρα χρειάζεται διαδικασίες ταχέων αποφάσεων, που όμως θα είναι (οι διαδικασίες) καθορισμένες εκ των προτέρων, ώστε να είναι ο γενικός και απαράβατος κανόνας και όχι προϊόν συνδιαλλαγής για μία ακόμα φορά.
Η χώρα χρειάζεται ευέλικτη δομή δημόσιας διοίκησης. Και αυτό μπορεί να ξεκινήσει πριν φτάσουμε στο νέο Σύνταγμα. Ορίστε το πεδίο της πραγματικής ενότητας και σύγκλισης!
Γι’ αυτά τα θέματα και για πολλά ακόμα ο Αλ. Τσίπρας θα καλέσει και τους πολιτικούς του αντιπάλους να πάρουν θέση. Για το ασφαλιστικό, αλλά και για τη δημόσια διοίκηση, για τις επενδύσεις όπως και για την επιχειρηματικότητα.
Δεν μπορεί να δίνει απαντήσεις μόνο ο Τσίπρας στο όνομα της συμφωνίας με τους δανειστές. Γιατί αυτό που εκλήθη να μαζέψει ο Αλέξης είναι τα όσα τραγικά συμφώνησαν οι προηγούμενοι, τα περασμένα χρόνια.
Τα όπλα του Αλέξη
• Το δίλημμα που θα θέσει ο Αλέξης είναι: Εγώ ή ο Βαγγέλης
• Δεν θα απολύσει υπαλλήλους
• Θα πληρώσουν οι έχοντες
• Θα αλλάξει το κράτος
• Θα πάρει πίσω τα κλεμμένα
• Εξηγεί: Με ανάγκασαν να υπογράψω το Μνημόνιο
Οι φόβοι του Μεϊμαράκη
• Οι θετικές δημοσκοπήσεις αυξάνουν τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ.
• Η συσπείρωση της ΝΔ έχει πιάσει σχεδόν οροφή (πάνω από το 80%).
• Η ορμή του κόμματος μπορεί καθ’ οδόν να ξεφουσκώσει.
• Ο εφησυχασμός και η χαλάρωση των ψηφοφόρων.
