Ευτυχώς που αυτή η κοινωνία, με όλα τα ελαττώματα της, διαθέτει υγιή «αντισώματα». Έτσι και στην υπόθεση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών, τις έξαλλες φωνές των τυφλωμένων από το αντιπολιτευτικό τους πάθος, αντικατέστησαν οι πιο νηφάλιες προσεγγίσεις, από αναλυτές, με γνώση των θεμάτων, που δεν κατατάσσονται στους υποστηρικτές της κυβέρνησης, αλλά διαθέτουν κοινό νου και στοιχειώδη φρόνηση.
Αποκαταστάθηκε έτσι μια ελάχιστη ισορροπία, που επιτρέπει και σε μας τους «αμύητους», να αντιληφθούμε το σύνθετο χαρακτήρα του θέματος και τους λεπτούς χειρισμούς που απαιτούνται, ώστε και οι κανόνες δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα που απορρέουν απ` αυτούς, να γίνουν απολύτως σεβαστοί, αλλά και κρίσιμα ζητούμενα της εξωτερικής μας πολιτικής (π.χ. ελληνοτουρκικές σχέσεις, προσφυγικό) να μη διαταραχθούν, προξενώντας ενδεχομένως και «ανήκεστο βλάβη», για την οποία, είμαστε βέβαιοι, οι ίδιοι σχολιαστές, θα εγκαλούσαν με ανάλογη δριμύτητα την κυβέρνηση. Υπό το ανωτέρω πρίσμα θα πρέπει να πρέπει να κριθούν και οι πρόσφατοι κυβερνητικοί χειρισμοί. Με αυστηρότητα, ίσως, αλλά και πλήρη επίγνωση όλων των παραμέτρων. Προπάντων δε με σεβασμό στα γεγονότα. Είναι αδιανόητο, επί παραδείγματι, να δίνεται η εντύπωση, ακόμη και από κόμματα της αντιπολίτευσης, πως η προσφυγή κατά της απόφασης για παροχή ασύλου, για έναν από τους οκτώ, ανοίγει το δρόμο για την έκδοση όλων στην Τουρκία, ενώ όφειλαν να γνωρίζουν ότι το θέμα αυτό έχει κλείσει αμετάκλητα, με τη γνωστή απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα και με δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης. Η να συντηρείται, σκόπιμα ή μη, η ψευδής εικόνα, περί κυβερνητικής παρέμβασης στη Δικαιοσύνη, όταν η αλήθεια είναι πως η επίμαχη απόφαση ελήφθη από διοικητικό όργανο και η κυβερνητική προσφυγή, έστω με σπουδή, αποτελούσε δικονομικό δικαίωμα της, έστω και αν δεν είχε ασκηθεί ξανά, που επαναφέρει εν τέλει την υπόθεση, για τελική κρίση και επ` αυτού, στη Δικαιοσύνη. Φυσικά δε, η παροχή ασύλου είναι ολωσδιόλου ανεξάρτητη διαδικασία, από την, οριστικά κριθείσα, έκδοση.
Καλό θα είναι, επίσης, να αποκατασταθούν τα αυτονόητα. Όπως ότι η απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Ασύλου, δεν αποφαίνεται, περί της ενοχής ή αθωότητας του Τούρκου στρατιωτικού, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο (μιλά μόνο για την «αοριστία» του σχετικού εγγράφου). Συνιστά δε μέγιστη αντίφαση, κάποιοι να κόπτονται για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και ταυτόχρονα να προεξοφλούν το περιεχόμενο της δικαστικής απόφασης….
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
