Εχουμε βρεθεί συχνά στο φαινόμενο, των Συνταγματολόγων που πολιτικολογούν ή των πολιτικών που συνταγματολογούν.
Εδώ, όμως, με αφορμή την πιθανή κύρωση της συμφωνίας με το κράτος των Σκοπίων, κινδυνεύουμε να… χάσουμε τ` αυγά και τα πασχάλια. Αποκορύφωμα, η παρέμβαση καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και συμβούλου, εσχάτως, του προέδρου της ΝΔ, που απεφάνθη, σε κυριακάτικη παρέμβαση του, ότι τυχόν διαφοροποίηση των ΑΝΕΛ, κατά τη σχετική κοινοβουλευτική διαδικασία, θα σημάνει «άρση της πολιτικής εμπιστοσύνης» προς την κυβέρνηση. Αλήθεια, τι σημαίνει ο όρος «πολιτική εμπιστοσύνη»; Ισως ο κος. καθηγητής, στην προσπάθεια του να ισορροπήσει, ανάμεσα στον ακαδημαϊκό του ρόλο και την πρόσφατη πολιτική του ιδιότητα, χρησιμοποίησε έναν όρο, πολλαπλά ερμηνεύσιμο. Όμως, έτσι επιτείνεται η σύγχυση. Διότι, με βάση το Σύνταγμα, τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα και δεν αφήνουν περιθώρια υποκειμενικής κρίσης. Εφόσον έχει γίνει παγκοίνως δεκτό, ότι δεν έχει εφαρμογή, στην προκείμενη περίπτωση, η αυξημένη πλειοψηφία του άρθρου 28, τότε αρκεί η απόλυτη πλειοψηφία των 151 ή ακόμη και η απόλυτη πλειοψηφία επί των παρόντων, αρκεί να μην είναι κάτω των 120 βουλευτών. Αυτό ακριβώς προβλέπεται και για τη μείζονα διαδικασία, της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης, σύμφωνα με το άρθρο 84 του Συντάγματος, όπου κατ` εξοχήν επιβεβαιώνεται η ύπαρξη της δεδηλωμένης. Από πού προκύπτει ότι ο Συνταγματικός νομοθέτης απαιτεί αυτή η κατά περίπτωση πλειοψηφία, να ταυτίζεται με εκείνη που στηρίζει την κυβέρνηση;
Επειδή δε, θα ήταν καλό να υπάρχει μια συνέπεια, σε θέματα αρχής, να θυμίσουμε ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το καλοκαίρι του 2015, με την τότε ηγεσία της, όταν η τότε πλειοψηφία, είχε απωλέσει, πέραν πάσης αμφιβολίας, τη «δεδηλωμένη», όταν περί τους 45 βουλευτές της καταψήφισαν το νέο δανειακό πρόγραμμα, υποστήριζε πως δεν ετίθετο ζήτημα άρσης της εμπιστοσύνης, προς την κυβέρνηση, αφού μπορούσε, κατά περίπτωση, να στηρίζεται στις ψήφους βουλευτών της αντιπολίτευσης, όπως είχε ήδη συμβεί. Με αυτό το επιχείρημα, η ηγεσία της ΝΔ, είχε αντιταχθεί σφόδρα στην απόφαση του Αλέξη Τσίπρα, να προσφύγει σε νέες εκλογές. Σημειώνουμε συμπληρωματικά ότι και το 1993, όταν η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, είχε μείνει με 150 βουλευτές, ήταν ισχυρή, αν όχι κυρίαρχη, η άποψη των Συνταγματολόγων πως, ακόμη κι έτσι, η κυβέρνηση διατηρούσε τη «δεδηλωμένη», αφού για την άρση της, απαιτούνται 151 βουλευτές…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
