Συνέντευξη στη ΣΟΦΙΑ ΛΙΑΚΟΥ για την Κυριακάτικη Kontranews
Η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων μας αποτελεί μονόδρομο απέναντι στη συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα τονίζει ο Βουλευτής Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας, Ευριπίδης Στυλιανίδης, πρώην υπουργός και Επίκουρος Καθηγητής Νομικής Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου. Επισημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στο δρόμο της λογικής και του δικαίου ενημερώνοντας αδιάκοπα τη Διεθνή Κοινότητα και προσθέτει ότι δεν πρέπει στιγμή να σταματήσει να επενδύει στην αποτρεπτική και διπλωματική της δύναμη. Στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν εχθροί και φίλοι αλλά συμφέροντα που ή ταυτίζονται ή συγκρούονται εκτιμά ο κ. Στυλιανίδης και δηλώνει «σε αυτό το συνήθη κανόνα όμως, υπάρχουν όρια, ιδιαίτερα όταν όλοι μαζί έχουμε αποδεχθεί την Ε.Ε. όχι μόνο ως κοινότητα κοινών συμφερόντων αλλά ως κοινότητα κοινών αξιών.»
Τις τελευταίες ημέρες εκδηλώθηκε ένα ακόμη κρεσέντο απειλών κατά της Ελλάδας από κορυφαίους αξιωματούχους της κυβέρνησης Ερντογάν αλλά και από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας. Τι σηματοδοτεί αυτός ο νέος κύκλος προκλήσεων;
Η βασική διαπίστωση είναι ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση ακολουθούν την ίδια ακραία επιθετική γραμμή έναντι της Ελλάδας, κόντρα σε κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου και παραβιάζοντας ακόμα και την κοινή λογική. Η πρώτη για να ικανοποιήσει τους εθνικιστές κυβερνητικούς της εταίρους (γκρίζους λύκους) και τους οπαδούς του νεοοθωμανικού αναθεωρητισμού και η δεύτερη για να ενισχύσει το λαϊκό της έρεισμα, σε ένα λαό που επί χρόνια εκπαιδεύεται αποπροσανατολιστικά στον εθνικολαϊκισμό προκειμένου να μη διεκδικεί λύσεις στα μεγάλα εσωτερικά του προβλήματα. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η Ελλάδα οφείλει να επιμείνει στο δρόμο της λογικής και του δικαίου ενημερώνοντας αδιάκοπα τη διεθνή κοινότητα, χωρίς όμως ούτε στιγμή να σταματήσει να επενδύει στην αποτρεπτική και διπλωματική της δύναμη, διότι δυστυχώς αυτή φαίνεται να είναι η μοναδική γλώσσα που κατανοούν οι γείτονες μας.
Η περιβόητη κοινοτική αλληλεγγύη φαίνεται ότι ισχύει αλα καρτ για διαφορετικές Ευρωπαϊκές χώρες. Πώς κρίνετε την απόφαση της Ισπανικής κυβέρνησης να διευρύνει τις συμβάσεις για εξοπλιστικά προγράμματα με την Τουρκία;
Κατανοώ ότι στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν εχθροί και φίλοι, αλλά συμφέροντα που ή ταυτίζονται ή συγκρούονται. Ακόμα και σε αυτό τον συνήθη κανόνα όμως υπάρχουν όρια, ιδιαίτερα όταν όλοι μαζί έχουμε αποδεχθεί την ΕΕ, όχι μόνο ως κοινότητα κοινών συμφερόντων αλλά και ως κοινότητα κοινών αξιών. Δεν ξέρω πώς θα φαινόταν στου φίλους μας τους Ισπανούς, αν η Ελλάδα για αξιακούς λόγους πριν λίγο καιρό, όταν δοκιμάζονταν η κρατική τους συνοχή, ανέπτυσσε πρωτοβουλίες στήριξης στο κίνημα αυτονομίας της Βαρκελώνης; Ίσως τότε συνειδητοποιούσαν πώς αισθανόμαστε εμείς οι Έλληνες, όταν η κυβέρνηση ενός φίλου λαού, όπως ο Ισπανικός, εξοπλίζει αυτούς που απειλούν με πόλεμο Ελλάδα και Κύπρο αν ασκήσουν την εθνική τους κυριαρχία και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα…
Στο Βερολίνο προεξοφλούν την τοποθέτηση του αρχηγού των Φιλελευθέρων στο Υπουργείο Οικονομικών. Ο κ. Λίντνερ, επονομαζόμενος και ως «γεράκι», είναι προσηλωμένος στο δόγμα των μηδενικών ελλειμμάτων και της επιβολής μέτρων σε χώρες με μεγάλο χρέος. Μήπως μπούμε σε νέες περιπέτειες με την αλλαγή της κυβέρνησης στη Γερμανία;
Είναι αλήθεια ότι ο Λίντνερ την περίοδο των μνημονίων, ασκούσε κριτική στον Σόϊμπλε, ότι είναι πολύ επιεικής με την Ελλάδα. Μια τέτοια πολιτική, με δημοσιονομικές εμμονές που διατρέχεται από το σύνδρομο του μεσοπολέμου, προτάσσει μια «Γερμανική Ευρώπη» και όχι μια «Ευρωπαϊκή Γερμανία», όπως την οραματίστηκαν ο Αντενάουερ, ο Μπράντ, ο Σμίτ και ο Κόλ μαζί με τον Γκένσερ. Θέλω να πιστεύω ότι η αντίληψη που τώρα επικρατεί στις Βρυξέλλες και ελπίζω και στην νέα Γερμανική κυβερνητική πλειοψηφία, δεν θα επιτρέψει τέτοια πισωγυρίσματα για την ΕΕ. Κάποτε είχα πει ευθέως στον Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας σε μια τετ α τετ συνομιλία μας ότι «όταν χρεοκόπησε η Καλιφόρνια επί Σβατσενένγκερ, δεν διανοήθηκε κανένας Αμερικανός Πρόεδρος να ζητήσει να φύγει από τις ΗΠΑ. Στην ΕΕ όμως εσείς το κάνετε για την Ελλάδα. Αυτή η θέση υπονομεύει το όραμα της Ευρωπαϊκής Κοινοπολιτείας».
Η κυβέρνηση προβάλλει το μεγάλο ποσοστό ανάπτυξης υποβαθμίζοντας παράλληλα το τεράστιο έλλειμμα. Ποιες είναι οι προοπτικές που ανοίγονται για την ελληνική οικονομία;
Το έλλειμμα του τελευταίου χρόνου είναι αποτέλεσμα της καραντίνας και μιας αναγκαίας κοινωνικής πολιτικής στήριξης των αδυνάτων και υποστήριξης των επιχειρήσεων να μείνουν ζωντανές και όρθιες. Ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους λειτούργησε. Μετά από μια εξαιρετική τουριστική και εξαγωγική περίοδο, η αγορά ξανάβαλε μπρος, επιτυγχάνοντας υψηλές αναπτυξιακές επιδόσεις. Η ανάπτυξη εφόσον συνεχιστεί έτσι, είμαι βέβαιος ότι θα καλύψει το χαμένο χρόνο της οικονομίας και θα δημιουργήσει και νέες θέσεις εργασίας. Δύο για μένα είναι τα κύρια συμπεράσματα της μέχρι τώρα κυβερνητικής διαχείρισης: 1) Τα περισσότερα προβλήματα έρχονται πλέον απέξω, είναι διεθνή πχ υγειονομική κρίση, ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός και 2) Οι πλέον αποτελεσματικές λύσεις που βρίσκουν εφαρμογή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν δικαιώνουν ούτε το κρατικιστικό αριστερό μοντέλο, ούτε φυσικά τη νεοφιλελεύθερη αυτορρύθμιση της αγοράς. Αντίθετα δικαιώνεται για ακόμη μια φορά ιστορικά η ιδεολογική συνταγή της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δηλαδή η Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς. Αυτή ακριβώς η έκβαση επιβεβαιώνει την σημασία του λαϊκού, μεταρρυθμιστικού και πατριωτικού χαρακτήρα της παράταξης μου που είναι αυτός που την κρατά διαχρονικά ισχυρή.
Η εκτόξευση του ενεργειακού κόστους γονατίζει επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Έχει σχέδιο η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού προβλήματος;
Η αύξηση του κόστους ενέργειας είναι διεθνές γεωπολιτικό ζήτημα που εκτός από τις σχέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων εξαρτάται και από την ενεργειακή μετάβαση που βιώνει η γενιά μας λόγω της κλιματικής αλλαγής. Από το πετρέλαιο και το λιγνίτη στο αέριο, από την αιολική και ηλιακή ενέργεια στις μπαταρίες-πυκνωτές και στη συνέχεια στο νερό-υδρογόνο. Όλα έχουν υψηλό κόστος και απαιτούν διορατικό και έξυπνο εθνικό σχεδιασμό. Η Κυβέρνηση προετοιμάζεται για το μέλλον, αλλά κρατά και εναλλακτικές, για να μπορεί να κοντρολάρει το κόστος για επιχειρήσεις και καταναλωτές, όσο γίνεται περισσότερο. Δεν είναι μόνο η επιφυλακή του λιγνιτικού εργοστασίου παρά την απολιγνιτοποίηση ή η διπλωματία των αγωγών. Είναι και οι κοινωνικές πολιτικές, επιδοματικές ή φορολογικές για τα καύσιμα, ώστε να στηριχτούν οι οικογένειες και να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις. Οι πόροι βέβαια δεν είναι ανεξάντλητοι, γι’αυτό χρειάζεται σωφροσύνη και όχι λαϊκισμός, διορατικότητα και έξυπνη τοποθέτηση και αυτό ακριβώς πιστεύω επιδιώκει η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη
