Στρωμένος με αγκάθια

    Προφανώς και δε χάθηκαν τα πάντα, μετά την αποτυχία στο προχθεσινό Eurogroup. Όμως, τόσο το αποτέλεσμα, όσο και όσα έγιναν γνωστά για το περιεχόμενο των συζητήσεων, θα πρέπει να μας «προσγειώσουν» στο έδαφος της σκληρής πραγματικότητας.

 Ο δρόμος προς την έξοδο από την κρίση, δεν είναι «στρωμένος με ροδοπέταλα». Μάλλον είναι γεμάτος «αγκάθια» κι αυτά είναι πολλά. Σε αντίθεση δε με την κυρίαρχη φιλολογία, ο κ. Σόιμπλε κάθε άλλο παρά «απομονωμένος» είναι, όπως επιβεβαιώθηκε και προχθές. Φαίνεται δε, πως δεν είναι μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι» (Βαλτικά κράτη κ.λ.π.) αλλά και χώρες του Νότου που, για τους δικούς τους λόγους, ακολούθησαν σκληρή γραμμή. Αλλά και για κάποιους που… μας  χτυπάνε φιλικά στην πλάτη, μάλλον ισχύει η ρήση του ποιητή: «Ήρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί μας». Γι` αυτό και, όχι μόνο δεν υποχωρεί ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, αλλά και επιβάλλει τις απόψεις του, αν κρίνουμε από τη δήλωση του κ. Τόμσεν, πως τα μέτρα για το χρέος, ούτως ή άλλως, θα εφαρμοστούν μετά τη λήξη του προγράμματος.  Που σημαίνει, ότι στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να έχουμε μια σαφέστερη περιγραφή των μέτρων, συνοδευόμενη από αριθμούς (η λεγόμενη «ποσοτικοποίηση»).

Αλλά και επί της ουσίας, τα μέτρα που φαίνεται ότι έχουν «κλειδώσει», απέχουν αρκετά από το συνιστούν μια ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, ιδιαίτερα, μάλιστα, αν δεν περιλαμβάνει και τη «σταθεροποίηση» των επιτοκίων, καθώς η τελευταία συναντά αντίσταση από πολλά κράτη. Μένει, έτσι, η μετακύλιση στην πληρωμή κάποιων ομολόγων, μια περαιτέρω περίοδος χάριτος στην πληρωμή των τόκων, καθώς και η αξιοποίηση των κερδών, των ελληνικών κρατικών ομολόγων, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζας, καθώς και του αποθεματικού στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, κυρίως για την αποπληρωμή του ΔΝΤ. Το τελευταίο, σύμφωνα με όσα φέρεται να είπε ο κ. Τόμσεν, κατά τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, θα διευκολύνει, με την απόφαση που θα λάβει τις επόμενες μέρες, την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και την εκταμίευση της περίφημης δόσης, αλλά χωρίς να φαίνεται διασφαλισμένη και η χρηματοδοτική συμμετοχή του, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.

 Ο μεγάλος, όμως, κίνδυνος, που προκύπτει, από την παράταση του αδιεξόδου, αλλά και όσα συζητήθηκαν, είναι η διαιώνιση του καθεστώτος Επιτροπείας, η μετατροπή της χώρας μας, σε μια «αποικία χρέους», στο διηνεκές. Αυτό, όμως, απαιτεί μια ξεχωριστή ανάλυση…

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ