Δεν είναι βέβαια εύκολη υπόθεση γι’ αυτην την Κυβέρνηση να απευθύνει ευχαριστίες στον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, στον Γιάννη Στουρνάρα. Που, από προηγούμενους κυβερνητικούς σχηματισμούς του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και δίωξή του ζητούνταν (την θυμόσαστε την Ζωή;…), και με τον οποίο τώρα επικρατεί κάτι σαν ευγενική ψυχρότητα. Ομως, καλά θάκαναν – τώρα που ξεκίνησε η , σοβαρή, φάση της αναγνώρισης της “αυταπάτης” – να σκεφθούν να τον ευχαριστήσουν επιδεικτικά.
Μια ευκαιρία θα ήταν να το κάνει , αυτό, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ο οποίος έχει μόνος του λύσει τα χέρια του με τις αναφορές στην υπόθεση της αυταπάτης κατά το παρελθόν· άλλωστε, ο Αλέξης Τσίπρας κανονικά θα ώφειλε να καταβάλλει royalties στον Στουρνάρα, καθώς η απο μέρους του χρησιμοποίηση του “συμπιεσμένου ελατηρίου” (που αποτελεί η Ελληνική οικονομία), πού λίγο άμα το ξεσφίξεις δημιουργεί ορμητική διόρθωση (έτσι και η οικονομία μπορεί, μετά την αξιολόγηση, να επανεκκινήσει σοβαρά), αντλεί την ίδια την παρομοίωση από τον Στουρνάρα της περιόδου 2013-14…
Μια δεύτερη, όμως, ευκαιρία και πολύ-πολύ πιο σημαντική τής έδωσε ο Στουρνάρας μιλώντας σε εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας. Εκεί, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, πρώτα-πρώτα “έβαλε πλάτη” με τον πιο απόλυτο τρόπο για να προχωρήσουν “ουσιαστικές συζητήσεις με τους εταίρους για την ανάληψη δράσεων για την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους” – την στιγμή ακριβώς που ναι μεν δόθηκε στο Eurogroup της 9ης Μαΐου το εναρκτήριο λάκτισμα, όμως σαφώς μια μερίδα των Ευρωπαίων υπουργών σέρνει τα βήματά της. Ενσωματώνει στην επιχειρηματολογία του ο Στουρνάρας την άποψη Σώϋμπλε ότι μόνον μετά το 2022 αρχίζει να παρουσιάζεται πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους με την καταβολή τόκων αφού λήγει η 10ετής περίοδος χάριτος που αποφασίστηκε το 2012 – όμως γυρνάει το επιχείρημα ανάποδα, σημειώνοντας ότι τότε απο 2% του ΑΕΠ που πληρώνουμε σήμερα για τόκους, η Ελληνική οικονομία θα περάσει σε 6% – και τούτο με αναχρηματοδότηση απο τις αγορές, που γύρευε τι επιτόκια θα χουν τότε.
Έρχεται, λοιπόν, ο Στουρνάρας και συνιστά/ζητάει όχι μόνο τις διάφορες μορφές ελάφρυνσης που λένε στο Eurogroup, αλλά “σκόπιμο η συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους να συνοδευτεί και από ελάφρυνση του τελικού δημοσιονομικού στόχου”. Όχι δε, γενικά και αφηρημένα, αλλά μείωση μετά το 2018 του πρωτογενούς πλεονάσματος απο 3,5% του ΑΕΠ σε 2% “ώστε να καταστεί δυνατή η ταχύτερη επιστροφή της οικονομίας σε βιώσιμους και σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης”. (Σημειώνει, δε, ότι μόνον μια χώρα – η Ιρλανδία – μπόρεσε να πετύχει ΚΑΙ να διατηρήσει στόχο πλεονάσματος της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ). Συνέχισε δε ο Στουρνάρας την προβολή στο μέλλον μιας τέτοιας δράσης στο χρέος για να πει ότι, έτσι, όχι μόνον θα βρεθεί η Ελλάδα με χρέος βιώσιμο σύμφωνα με τον νέο ορισμό-στόχο του ΔΝΤ (ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες/ PSBR κάτω του 15% του ΑΕΠ), αλλά και θα φέρει το χρέος στο 100% του ΑΕΠ το 2030, στο 89% το 2035 (ενώ χωρίς ελάφρυνση θα ήταν στο 126% – κοντά στον παλιό ορισμό του βιώσιμου κατά ΔΝΤ, πάντως).
Το να τα λέει αυτά, ο κεντρικός τραπεζίτης, αξίζει το βάρος του σε χρυσό.
Καθώς μάλιστα ήρθε και πρόσθεσε μια “διαφορετική” ανάγνωση της υπόθεσης των ιδιωτικοποιήσεων /αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας (ιδίως δε της ακίνητης) αλλά και έκκληση για “πιο επιθετική εκ μέρους των τραπεζών αλλά και του Ελληνικού Δημοσίου αντιμετώπιση του προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων”, προσέφερε στην πιο ευαίσθητη φάση στον Ευκλείδη Τσακαλώτο στο Eurogroup μια συνηγορία, ώστε να μην βαλτώσει τη συζήτηση.
Χρήσιμο προς πολύτιμο…
