Στο προσφυγικό, δεν υπάρχουν βεβαιότητες

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ 

Με αφορμή την οριακή κατάσταση που αναδείχθηκε, για μία ακόμη φορά, στο κέντρο φιλοξενίας στη Μόρια, το προσφυγικό αποτελεί, τούτες τις μέρες, για μία ακόμη φορά, πεδίο σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης. Βεβαίως, αυτή τη φορά, οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, ευτυχώς δεν «παίζει» με τα ένστικτα του λαού, ούτε επιχειρεί να λαϊκίσει με ένα τόσο κρίσιμο θέμα. Εξάλλου, αυτά τα «λούστηκε» επί 4,5 χρόνια και, ως εκ τούτου, θα ήταν τουλάχιστον περίεργο αν επέλεγε τα ίδια. Πολλώ δε μάλλον όταν το προσφυγικό ανήκει στην κατηγορία των «ου παικτοίς» θεμάτων και δεν προσφέρεται, λοιπόν, για αντιπολιτευτικά και μικροκομματικά παιχνίδια. Η αντιπολίτευση, λοιπόν, αναδεικνύει την ανεπάρκεια της κυβέρνησης της ΝΔ και τής υπενθυμίζει, ευλόγως, όσα έλεγε ενόσω ήταν θρονιασμένη στα βολικά έδρανα της αντιπολίτευσης. 

Η κυβέρνηση, πάλι, επιχειρεί να επιρρίψει στον… ΣΥΡΙΖΑ την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση -παρότι, για παράδειγμα, η ΝΔ κατάφερε μέσα σε μόλις 2 μήνες να αφήσει να διπλασιαστούν οι φιλοξενούμενοι στη Μόρια πρόσφυγες, με ό,τι σημαίνει αυτό… Το χειρότερο, όμως, όλων είναι πως η ΝΔ υπερασπίζεται όσα υποτίθεται ότι προσπαθεί να κάνει για την διαχείριση του προσφυγικού, παραμένοντας «κολλημένη» στην ίδια ρητορική και επιχειρηματολογία με την περίοδο που βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι τώρα, που η «καυτή πατάτα» βρίσκεται στα δικά της χέρια, καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ούτε τόσο εύκολα όσο τα παρουσίαζε στις πύρινες αντιπολιτευτικές ανακοινώσεις της. 

Ωστόσο, εγκλωβισμένη στην ρητορική της, η ΝΔ αδυνατεί να δώσει λύσεις στο θέμα και να το παρουσιάσει στην κοινωνία με τις πραγματικές του διαστάσεις. 

Παράδειγμα πρώτο: «γαλάζια» στελέχη συνεχίζουν να μιλούν για «καλύτερη φύλαξη συνόρων». Πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες, οι βάρκες με τους ταλαίπωρους θαλασσοδαρμένους πρόσφυγες και μετανάστες συνεχίζουν να βγαίνουν στις ακτές της Λέσβου (και όχι μόνο) και στην ΝΔ ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι η έννοια της «φύλαξης των συνόρων», όταν μιλάμε για την θάλασσα, είναι κάτι παραπάνω από ρευστή: εκτός κι αν αυτή η «φύλαξη» οδηγεί σε «απωθήσεις». Μόνο που, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι «απωθήσεις» συνεπάγονται τον πνιγμό των προσφύγων που βολοδέρνουν πάνω στα καρυδότσουφλα των διακινητών…

Παράδειγμα δεύτερο: «γαλάζια» στελέχη επιμένουν ότι θα κάνουν… γρηγορότερα τις επαναπροωθήσεις. Έλα, όμως, που οι περισσότερες χώρες προέλευσης των παράτυπων μεταναστών δεν έχουν υπογράψει τις σχετικές διμερείς συμφωνίες και, άρα, η Ελλάδα δεν μπορεί να επαναπατρίσει κανέναν μετανάστη που προέρχεται απ’ αυτές…

Παράδειγμα τρίτο: «γαλάζια» στελέχη επιμένουν ότι θα επιταχύνουν την διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου και διαχωρισμού  μεταξύ προσφύγων και μεταναστών. Έλα, όμως, που η κατάργηση της δευτεροβάθμιας επιτροπής προσφυγών αντίκειται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου και θα καταστήσει… ακόμη πιο αργή τη διαδικασία, καθώς θα επιβαρυνθούν τα ήδη «ζορισμένα» διοικητικά δικαστήρια. 

Αυτά τα τρία ενδεικτικά παραδείγματα αποτυπώνουν ξεκάθαρα το αδιέξοδο της ρητορικής της κυβέρνησης. Αν, λοιπόν, το Μαξίμου και οι «γαλάζιοι» δεν ξεφύγουν απ’ αυτή και δεν παραδεχθούν πως στην διαχείριση του προσφυγικού κάθε μέρα είναι… μία άλλη μέρα και δεν μπορεί κανείς να έχει καμία βεβαιότητα, τότε πολύ σύντομα θα βρουν μπροστά τους όσα λένε τώρα -όπως ακριβώς τώρα βρίσκουν αυτά που έλεγαν στην αντιπολίτευση. 

Αλλωστε, το είχε πει και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο, μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορείς να τους κοροϊδεύειςόλους για πάντα».