Υποτίθεται, ότι έπειτα από δύο χρόνια πανδημίας, κάποια πράγματα θα γίνονταν διαφορετικά. Ότι, δηλαδή, η Πολιτεία θα είχε δείξει ότι κάποια παθήματα του παρελθόντος θα είχαν γίνει στοιχειωδώς μαθήματα. Ωστόσο, αν παρακολουθήσει κανείς τα στοιχεία των τελευταίων ημερών, βλέπει το ακριβώς αντίθετο: ότι όλοι μας είμαστε στο ίδιο έργο θεατές και η μόνη διαφοροποίηση –ευτυχώς- είναι πως η πλειονότητα των ενήλικων πολιτών της χώρας έχει ανοσιακή προστασία έναντι του κορωνοϊού, είτε λόγω εμβολίων είτε λόγο νόσησης.
Αν δεν υπήρχε ούτε αυτό, δηλαδή, τότε εύκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι οδεύουμε προς το μέσον του φθινοπώρου όντας σε πολύ χειρότερη κατάσταση από πέρυσι, που τέτοιες μέρες είχαμε τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων και τώρα ψάχνουμε ισορροπία μεταξύ των 2 και των 3.000 νέων μολύνσεων ημερησίως. Ωστόσο, παρά την προστασία των εμβολίων, τα δεδομένα είναι αρνητικά και ο συναγερμός είναι επιβεβλημένος, καθώς βαδίζουμε προς έναν εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα. Ήδη, στη βόρεια Ελλάδα, η μία μετά την άλλη οι περιοχές, μπαίνουν σε καραντίνα. Περιοριστικά μέτρα ισχύουν ήδη στην Πιερία, την Ημαθία, την Πέλλα, την Καβάλα, την Ξάνθη, την Καστοριά, τη Δράμα, ενώ στην ανατολική Μακεδονία τα κρούσματα έχουν αυξηθεί κατά 1.000% σε σχέση με τον Ιούλιο. Η αντίστοιχη αύξηση στην Κεντρική Μακεδονία φτάνει το 400%, τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης βρίσκονται πάλι υπό πίεση, ενώ ανησυχητικές είναι οι ενδείξεις και για την Αττική, καθώς παρουσιάζεται αύξηση 30% στο ιικό φορτίο που εντοπίζεται στα λύματα. Μάλιστα, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι σε μία εβδομάδα αυτό θα φανεί και στα ημερήσια κρούσματα. Κι όλα αυτά, την ώρα που η επανεκκίνηση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης έχουν το δικό τους αποτύπωμα στην επιδημιολογική επιβάρυνση της χώρας και όλοι οι ειδικοί λένε ότι περίπου ως τα Χριστούγεννα, τα μισά ημερήσια κρούσματα θα είναι παιδιά.
Αν, λοιπόν, όλα αυτά συμβαίνουν «με το καλημέρα», ενόσω ο καιρός είναι ακόμη καλοκαιρινός και όλοι είναι τη μισή μέρα σε υπαίθριους χώρους, μπορεί κανείς να καταλάβει τί θα γίνει όταν επέλθει το ψύχος δριμύ, μπούμε όλοι σε εσωτερικούς χώρους, κλείσουν τα παράθυρα και ο εφησυχασμός «ρίξει» τις μάσκες –τις οποίες, άλλωστε, στους κλειστούς χώρους δουλειάς ελάχιστοι θυμούνται ότι έχουν υποχρέωση να φορούν…
Σε κάθε περίτπωση, όλα τα παραπάνω μας καθιστούν στο ίδιο έργο θεατές. Εντάξει, επειδή οι εμβολιασμένοι είμαστε πολλοί, μπορεί γενικές καραντίνες να μην βιώσουμε αυτό τον χειμώνα. Όμως, η πανδημία θα «θερίζει», θα κυνηγάμε τις μεταλλάξεις, θα μετράμε καθημερινά πόσες κλίνες ΜΕΘ έχουν απομείνει στα δημόσια νοσοκομεία και θα ζούμε με την αγωνία της «επόμενης μέρας», επειδή κάποιοι δεν φρόντισαν να διδαχθούν από τα παθήματα της προηγούμενης μέρας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
