Αναφερθήκαμε, στο χθεσινό μας φύλλο, στους ακατάλληλους και ανεπαρκείς πολιτικούς ηγέτες, που έτυχε να «διαφεντεύουν» τις τύχες του ευρωπαϊκού οράματος, στην πιο κρίσιμη, με υπαρξιακούς όρους, περίοδο. Δυστυχώς, όμως, στη σημερινή άνυδρη εποχή μας, δεν υπάρχουν ούτε τα πνευματικά αναστήματα, που θα μπορούσαν να ορθώσουν κάποιο «φράγμα» αντίστασης, απέναντι στην παρακμή και τη βαρβαρότητα. Αντ` αυτού, παρατηρούμε αιδήμονα σιωπή, είτε τήρηση «επιτήδειας ουδετερότητας», ή, ακόμη, την προθυμία πολλών διανοουμένων, να μετατραπούν σε «οργανικούς» προπαγανδιστές της σημερινής ηγετικής ελίτ και της ασκούμενης πολιτικής. Είναι ενδεικτική, ως προς τούτο, η στάση που τήρησε μεγάλη μερίδα πνευματικών ανθρώπων, της «γηραιάς ηπείρου», στο βρετανικό δημοψήφισμα, αλλά και μετά την ετυμηγορία των πολιτών. Αφού «σιγοντάρισαν» την απροκάλυπτη κινδυνολογική προπαγάνδα, που «πόνταρε» ακόμη και στο αίμα της αδικοχαμένης βουλευτού των Εργατικών, αφού έσπευσαν να πανηγυρίσουν, τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες, της περασμένης Παρασκευής, όταν οι πρώτες εκτιμήσεις ήταν υπέρ του Bremain, στη συνέχεια, όταν είχε αποκρυσταλλωθεί το αποτέλεσμα, έθεσαν, με εκπλήσσουσα ετοιμότητα και προθυμία (αν όχι και με δουλοπρέπεια) το όποιο κύρος τους, στην υπηρεσία της γραφειοκρατικής ελίτ των Βρυξελλών και του άτυπου «διευθυντηρίου». Είδαμε και δικούς μας διανοούμενους να αρθογραφούν ή να περιδιαβαίνουν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, για να διαβάλουν, να απαξιώσουν ή και να γελοιοποιήσουν την επιλογή των Βρετανών πολιτών. Δε δίστασαν, μάλιστα, να εκτεθούν, προβάλλοντας την πιο φτηνή και παιδαριώδη επιχειρηματολογία, που δε θα έπειθε ούτε μαθητή προνηπίου, θυμίζοντας τον περίφημο «κανόνα» της Λογικής, που μαθαίναμε, τα παλιά χρόνια, στο σχολείο: «Αφού ο χωροφύλακας είναι όργανο και το μπουζούκι είναι όργανο, τότε ο χωροφύλακας είναι μπουζούκι»! Αφού, λοιπόν, κατά τη λογική τους, οι επώνυμοι πρωταγωνιστές του BREXIT, ήταν οι «ξενοφοβικοί» και «ρατσιστές» κ.κ. Τζόνσον και Φάρατζ, τότε και η ψήφος των Βρετανών πολιτών ήταν προϊόν επικράτησης ξενοφοβικών και ρατσιστικών απόψεων! Το ότι, επί παραδείγματι, η μισή, τουλάχιστον, εκλογική βάση των Εργατικών ήταν υπέρ του BREXIT (εξ ου και η επαμφοτερίζουσα στάση του υπό παραίτηση ηγέτη τους) μάλλον περνάει απαρατήρητο ή δε λέει τίποτα στους «οργανικούς» διανοούμενους μας. Ούτε, βέβαια, η εμφανώς ταξική διάσταση της ψήφου, όπως προκύπτει από όλες τις αναλύσεις, λαμβάνεται υπόψη, αφού ανατρέπει τα βολικά στερεότυπα, περί ρατσισμού και ξενοφοβίας.
