Έχει περάσει καιρός από τότε που οικονομικού τύπου αποφάσεις
που λαμβάνονταν στις Βρυξέλλες ή στη Φρανφκούρτη μπορούσαν
να επηρεάσουν καθοριστικά το καλεντάρι των πολιτικών εξελίξεων
στην Ελλάδα. Κι όμως, σήμερα είναι μία τέτοια μέρα, αφού από τη
μάχη που θα δώσει ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, Γιάννης
Στουρνάρας, στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ στη
Φρανφκούρτη, θα εξαρτηθεί ενδεχομένως όχι μόνο το
χρονοδιάγραμμα των πολιτικών εξελίξεων, αλλά ίσως και, καθ’
υπερβολήν μιλώντας, η τύχη της χώρας.
Βλέπετε, στην ημερήσια διάταξη της σημερινής συνεδρίασης είναι
η τύχη των ελληνικών ομολόγων και το κατά πόσον η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα θα συνεχίσει να επαναγοράζει τους ελληνικούς
τίτλους και μετά την λήξη του έκτακτου προγράμματος (ΡΕΡΡ) τον
προσεχή Μάρτιο. Πρόκειται για το πρόγραμμα παροχής έκτακτης
ρευστότητας που «λάνσαρε» η Φρανκφούρτη για να ενισχύσει την
ρευστότητα των κρατών ώστε να αντιμετωπίσουν την πανδημία και
που είναι εντελώς διαφορετικό από την περίφημη «ποσοτική
χαλάρωση» που ίσχυε για όλους πλην της Ελλάδας.
Η μάχη είναι αμφίρροπη και, σύμφωνα με καλά γνωρίζοντες, οι
συσχετισμοί προσώρας δεν ευνοούν την Ελλάδα. Τα ελληνικά
ομόλογα παραμένουν εκτός επενδυτικής βαθμίδας, οι οίκοι
αξιολόγησης τα θεωρούν κάτι καλύτερο από «σκουπίδια», ενώ η
εκκρεμότητα της σημερινής απόφασης είναι εκείνη που έχει
αποθαρρύνει δύο φορές ως τώρα τον οίκο Moody’s από το να
αναβαθμίσει την ελληνική οικονομία. Αν δείχνει κάτι αυτό, είναι
πως οι αγορές περιμένουν τις αποφάσεις της Φρανκφούρτης για
να διαπιστώσουν αν τα ελληνικά ομόλογα θα είναι αξιόχρεα ή όχι.
Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι η Λαγκάρντ, που δεν θέλει να
σπρώξει την Ελλάδα πίσω στο χείλος της οικονομικής
αβεβαιότητας, θα πιέσει για μία ενδιάμεση λύση: δηλαδή, να
«ανανεώνει» (rollover) η ΕΚΤ τα ελληνικά ομόλογα όταν αυτά θα λήγουν, αλλά να μην καλύπτει την Ελλάδα για να εκδώσει κι άλλα.
Βεβαίως, η απόφαση αυτή είναι καλύτερη από το τίποτα αλλά και
πάλι θα δυσχεράνει κατά πολύ την πρόσβαση στη χώρα στις
αγορές, όπως και τους όρους με τους οποίους αντλεί ρευστότητα
κάθε φορά.
Αν, μ’ άλλα λόγια, η ΕΚΤ αποσύρει την στήριξή της,
τότε η «μαγική εικόνα» των πολύ χαμηλών –σχεδόν μηδενικών-
επιτοκίων και της δυνατότητας της Ελλάδας να αντλεί σχεδόν
ανεξάντλητη ρευστότητα, θα καταρρεύσει. Θα έρθουν εκ νέου στο
προσκήνιο τα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας, το ευρύτατο
έλλειμμα και το δυσθεώρητο χρέος –δηλαδή όλα όσα κινδυνεύουν
να καταστήσουν εκ νέου τη χώρα μας τον «αδύναμο κρίκο της
Ευρωζώνης».
