«Σταλινικό» Σύνταγμα…

Απορρίπτει γνωστός-και για τη σύμπλευσή του με τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ-σχολιαστής, την άποψη που και από τούτη τη στήλη έχουμε διατυπώσει, ότι το Σύνταγμα δεν είναι ένα ουδέτερο πολιτικά κείμενο.

Δικαίωμα του θα πείτε. Το να κατατάσσει,  όμως, όσους υποστηρίζουν την αντίθετη, με τη δική του άποψη, ως… υποστηρικτές του Στάλιν και της δικής του θεσμικής αντίληψης, θέτει άλλου τύπου ζητήματα, για το πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι το δημόσιο διάλογο και την ανοχή στη διαφωνία, αλλά και για το επίπεδο της αντιληπτικής τους ικανότητας, όπως και για τη βαθύτερη νοοτροπία, που αποκαλύπτουν τέτοιου τύπου προσεγγίσεις. Δε ξέρουμε αν το επόμενο βήμα θα είναι το «αίτημα» για αναβίωση του «νομικού πλάσματος» του εμφύλιου πολέμου και η «επανέναρξη» της Μακρονήσου, προς σωφρονισμό, αλλά, για να δείξουμε και το σχετικό χαρακτήρα των πραγμάτων, ακόμη και αν μιλάμε για το Θεμελιώδη Νόμο ενός κράτους, ότι και αστοί επιστήμονες, που έχουν μελετήσει το Σύνταγμα της Σοβιετικής Ένωσης, που συντάχθηκε το 1936, στο απόγειο της παντοδυναμίας του Στάλιν, έχουν κάνει λόγο για ένα άρτιο, θεσμικά, κείμενο, από την άποψη της προστασίας των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, που, βέβαια, ουδέποτε εφαρμόστηκε. Όπως, καλή ώρα, συνέβη και με τα αντίστοιχα Συνταγματικά κείμενα, που συνέταξε, στα καθ` ημάς, η δικτατορία των συνταγματαρχών.

 Σε ότι αφορά, τώρα, την ουσία, περί του χαρακτήρα του Συνταγματικού κειμένου, θα πρέπει να πληροφορήσουμε τους «νοσταλγούς» της ψυχροπολεμικής περιόδου, πως την άποψη πως το Σύνταγμα είναι κείμενο πολιτικά ή και ιδεολογικά φορτισμένο, που αποτυπώνει την κυριαρχούσα ή περιρρέουσα αντίληψη και  τους συσχετισμούς της περιόδου σύνταξης και αναφοράς του, την έχουν διατυπώσει όλοι σχεδόν οι κορυφαίοι Συνταγματολόγοι, από τον Αριστόβουλο Μάνεση μέχρι τον Δημήτρη Τσάτσο και τον Γιώργο Παπαδημητρίου, για να περιοριστούμε στους της νεότερης γενιάς, που δε βρίσκονται πια στη ζωή. Θα προτείναμε, μάλιστα, σε πάντα ενδιαφερόμενο, να ανατρέξει στην εμβληματική ομιλία του Δημήτρη Τσάτσου στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του Συντάγματος του 1975, ως γενικού εισηγητή, όλης της τότε αντιπολίτευσης.  Άραγε, οι  σύγχρονοι  «κομμουνιστοφάγοι» θα κατέτασσαν και αυτές τις μορφές της σύγχρονης ιστορίας του Συνταγματικού Δικαίου, στη χώρα μας, στους «κρυφούς θαυμαστές» του Στάλιν; Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν επηρεάζεται και η ηγεσία της ΝΔ, από τέτοιες απόψεις, γιατί θα αδικούσε, πρωτίστως, τον εαυτό της…