Tης ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ για την Κυριακάτικη Kontranews
Bρισκόμαστε στα μέσα Οκτωβρίου, με τα κενά που καταγράφονται στα σχολεία να αγγίζουν τα 6.000. Στην Ειδική Αγωγή και την Παράλληλη Στήριξη είναι χιλιάδες. Καταγράφονται κενά σε Ειδικά Σχολεία και Τμήματα Ένταξης, με ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, σχολικούς νοσηλευτές, Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, ειδικότητες απολύτως απαραίτητες για την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία των εν λόγω σχολείων αλλά και των υποστηρικτών εκπαιδευτικών δομών. Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και την εξωφρενική απόφαση για συγχωνεύσεις τμημάτων στα Γυμνάσια (28-30 μαθητές) αλλά, σύμφωνα με πληροφορίες, και στα Δημοτικά Σχολεία, πράγμα το οποίο οδηγεί στην οπισθοδρόμηση αντί στην πρόοδο του εκπαιδευτικού συστήματος.
Σε μια τέτοια δυσμενή συνθήκη για τα δημόσια σχολεία, η Υπουργός Παιδείας αντί να καλύψει άμεσα τα κενά και να ενδιαφερθεί ουσιαστικά για την εκπαίδευση και τις ανάγκες της έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με τους εκπαιδευτικούς, σέρνοντάς τους στα δικαστήρια, προσβάλλοντας, συνάμα, με την πρωτοφανή αυτή ενέργεια τον παιδαγωγικό τους ρόλο, που στη συγκυρία αυτή, αλλά και πάντοτε, πραγματώνουν με κατάθεση ψυχής και προσωπικού χρόνου αλλά συχνά και ιδίοις αναλώμασι.
Στις ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας και της Υπουργού εγγράφεται εμφανώς το μέλημα για αποδυνάμωση του χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου και το κάνουν μέσω της αξιολόγησης, την οποία μάλιστα συστήνουν ως ευεργετική εκπαιδευτική διαδικασία και την προωθούν χρησιμοποιώντας όρους του εκπαιδευτικού μάνατζμεντ. Μανατζάρει λοιπόν η υπουργός και συνάμα φέρνει επόπτες με καθαρά ελεγκτικό ρόλο, αναγκάζοντας τους εκπαιδευτικούς να αναζητούν χορηγούς για τη λειτουργία των σχολείων. Η εν λόγω αξιολόγηση των σχολείων ως οργανισμών αλλά και αυτή των εκπαιδευτικών που ακολουθεί αποτελεί ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών για την εκπαίδευση, η οποία, σύμφωνα με τον Γιώργο Γρόλλιο, ακολουθεί νεοσυντηρητικές μεθόδους και πρακτικές.
Τα βασικά στοιχεία των πολιτικών αυτών είναι η συκοφάντηση της δημόσιας εκπαίδευσης ως σπάταλης, εξισωτικής και αναξιοκρατικής, η υποβάθμιση των ανθρωπιστικών και καλλιτεχνικών μαθημάτων και η εστίαση σε εκμάθηση δεξιοτήτων, η περικοπή των κρατικών δαπανών για τα σχολεία και η κατάταξή τους σε λίστες με κριτήριο την ανταπόκριση των μαθητών σε πανεθνικές εξετάσεις, αγνοώντας τα επιμέρους κοινωνικά και πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά. Επιπλέον οι εκφραστές των εν λόγω προσεγγίσεων της εκπαίδευσης ενώ ενσωματώνουν στην παιδαγωγική τους ρητορεία την έννοια της αποτελεσματικότητας, αποφεύγουν να μιλούν για την αποτελεσματικότητα των δικών τους παρεμβάσεων. Πολλές είναι οι μελέτες που έχουν δείξει τα καταστροφικά αποτελέσματα των ελεγκτικών αυτών μέτρων για την πλειονότητα των εκπαιδευτικών καθώς συμβάλλουν καθοριστικά στη δημιουργία εργασιακού άγχους και επαγγελματικής εξουθένωσης, στοιχεία πολύ αρνητικά για την εκπαιδευτική διαδικασία. Έχοντας υπόψη τα δεδομένα αυτά, το Υπουργείο Παιδείας μέσω της ψευδεπίγραφης αξιολόγησης οδηγεί τα σχολεία στον διαχωρισμό, την υποχρηματοδότηση, το κλείσιμο εκπαιδευτικών μονάδων και στη θεσμοθέτηση των ανισοτήτων. Τα σχολεία θα χαρακτηρίζονται «καλά» ή «κακά» και οι μαθητές «καλοί» ή «κακοί». Φυσικά, στην περίπτωση του «κακού» την ευθύνη θα την έχει ο εκπαιδευτικός, διότι δε βρήκε χορηγό. Τα σχολεία αντιμετωπίζονται ως επιχειρήσεις και οι μαθητές ως εμπορεύματα.
Το«σχολείο του μέλλοντος» που προωθείται είναι ένα εργοστάσιο μαζικής παραγωγής με υποταγμένο εργατικό δυναμικό και ελάχιστους μισθούς. Η εκπαιδευτική βιομηχανία που έχει επιβληθεί από τον ΟΟΣΑ και ακολουθεί η Υπουργός επιφέρει τεράστια κέρδη για τις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στον τομέα της αξιολόγησης. Οι εκπαιδευτικοί όμως, ως παιδαγωγοί δε θα σταματήσουν στιγμή να ακυρώνουν στην πράξη τα σχέδια συρρίκνωσης και υποβάθμισης της εκπαίδευσης ως κοινωνικού αγαθού και να αγωνίζονται για ένα δημόσιο, δωρεάν σχολείο για όλους. Η «δήθεν» αξιολόγηση της Κυβέρνησης της ΝΔ δεν έχει κανέναν σκοπό να βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης. Τέλος, ένα εκπαιδευτικό όραμα με κατεύθυνση την ποιότητα δεν περνά από τις αίθουσες των δικαστηρίων. Τέτοιες πρακτικές συστήνουν ένα σχολείο στραμμένο στο παρελθόν και είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
*Ειδική παιδαγωγός, Φοιτήτρια Ευρωπαϊκού Πολιτισμού του Ε.Α.Π.
