Ο κύριος σκοπός της μακροοικονομικής πολιτικής είναι η εφαρμογή οικονομικών μέτρων, που θα συμβάλλουν στην επίτευξη ικανοποιητικών αναπτυξιακών ρυθμών και την διατήρηση (ή την αποκατάσταση) της σταθερότητας του οικονομικού συστήματος. Για παράδειγμα, αν μια χώρα σημειώνει μέσους ετήσιους αναπτυξιακούς ρυθμούς της τάξης του 3% και ταυτόχρονα ο πληθωρισμός κυμαίνεται γύρω στο 1%, το ποσοστό ανεργίας είναι κάτω από 6% και ο λόγος δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) δεν υπερβαίνει το 60%, συμπεραίνεται ότι η συγκεκριμένη χώρα επιτυγχάνει αξιόλογες αναπτυξιακές επιδόσεις, σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης και σταθερότητας του οικονομικού της συστήματος. Ένα από τα σημαντικότερα διδάγματα που αντλούνται από την παγκόσμια οικονομική ιστορία, είναι ότι ο υψηλός “πληθωρισμός” (inflation) και ο έντονος “αντιπληθωρισμός” (deflation) αποτελούν τα χειρότερα αποσταθεροποιητικά μακροοικονομικά φαινόμενα. Οι σφοδρότερες κρίσεις της παγκόσμιας οικονομίας από έτους γένεσης του καπιταλιστικού συστήματος, είχαν δύο ουσιαστικά χαρακτηριστικά, τον “υπερπληθωρισμό” (hyperinflation) και τον “αντιπληθωρισμό”. Το εξαίρετο βιβλίο του Kindleberger C.P., “Manias, Panics and Crashes” (1978), είναι λίαν αποκαλυπτικό επί του σημείου αυτού και με την διεξοδική βιβλιογραφία που περιέχει, συνιστά πολύ χρήσιμο βοήθημα.
Σε ειδικές αναλύσεις μας από τη στήλη αυτή και με την παράθεση αξιόπιστων στατιστικών στοιχείων, έχουμε επισημάνει ότι την περίοδο 2008-2015, το κόστος της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης για την ελληνική κοινωνία εκτιμάται σε 2 τρισεκατομ. ή 2.000 δισεκατ. ευρώ. Η δραματική μείωση του πραγματικού εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων, η εντυπωσιακή αύξηση των ζημιών στις επιχειρήσεις και η επιβολή δυσβάστακτων φορολογικών βαρών, έχουν προκαλέσει την τρομακτική ελάττωση της συνολικής ζήτησης, δηλαδή της συνολικής δαπάνης των πολιτών για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών. Η πτωτική πορεία της συνολικής ζήτησης εκδηλώνεται σε συνθήκες αντιπληθωρισμού της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), την περίοδο 2012-2015 η εθνική μας οικονομία διέρχεται φάση εντονότατου αντιπληθωρισμού, όπου η διεύρυνση του υφεσιακού ρήγματος συντελείται σε συνθήκες αρνητικής τάσης του γενικού επιπέδου τιμών. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αποκαλύπτουν ότι τα έτη 2013, 2014 και 2015, ο πληθωρισμός ήταν αρνητικός -εξ ου και ο όρος “αντιπληθωρισμός”- και πιο συγκεκριμένα -0.9%, -1,3% και -1,7%.
Η εκδήλωση του αντιπληθωρισμού σε καθεστώς παρατεταμένης ύφεσης της ελληνικής οικονομίας και συνεχούς συρρίκνωσης της συνολικής ζήτησης, συμβάλλουν στην απαξίωση της κινητής και της ακίνητης περιουσίας των πολιτών. Τα ακόλουθο παράδειγμα είναι αποκαλυπτικό. Σύμφωνα με τις συντηρητικότερες εκτιμήσεις, μετά το 2007 οι κατοικίες έχουν απολέσει τουλάχιστον το -60% της αξίας τους. Για παράδειγμα, ένα διαμέρισμα με εμπορική αξία 250.000 ευρώ το 2007, αμφίβολο είναι αν η αξία του σήμερα ξεπερνά τις 100.000 ευρώ και με την προϋπόθεση να βρεθεί αγοραστής. Η άποψή μας ενισχύεται και από το αδιάσειστο γεγονός της τρομακτικής αύξησης των κόκκινων στεγαστικών δανείων. Σε σύνολο 67 δις χορηγηθέντων στεγαστικών δανείων, τα στοιχεία λένε ότι τουλάχιστον τα 40 δις ευρώ είναι στο κόκκινο, δηλαδή δεν εξυπηρετούνται από τους δανειολήπτες. Παράλληλα, οι περισσότερες εκ των κατοικιών που είναι στο κόκκινο, δεν μπορούν να πωληθούν ούτε κοψοχρονιά, γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές που να διαθέτουν 50.000 ή 100.000 ευρώ. Από την άλλη μεριά, όταν κάποιοι πολίτες διαθέτουν χρήματα, αποφεύγουν να αγοράσουν κάποια κατοικία, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα δυνηθούν στο μέλλον να ανταποκριθούν στην καταβολή των χαρατσιών στην εφορία. Δυστυχώς, σε συνθήκες αντιπληθωρισμού της εθνικής οικονομίας, η απαξίωση της ακίνητης περιουσίας των πολιτών συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
