Της Γεωργίας Μοσχονά από την Κυριακάτικη Kontranews
• Καμία ανοχή σε ρατσιστικά εγκλήματα
Eξιχνιάστηκε από την Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Αγίου Νικολάου, η υπόθεση επίθεσης σε βάρος αλλοδαπών στην περιοχή του Λασιθίου.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., ως δράστες της επίθεσης ταυτοποιήθηκαν επτά Έλληνες, σε βάρος των οποίων σχηματίστηκε δικογραφία για ληστεία, σωματικές βλάβες, φθορά ξένης ιδιοκτησίας και παράβαση της νομοθεσίας περί όπλων.
Ο δήμαρχος Οροπεδίου Λασιθίου, Γιάννης Στεφανάκης, καταδίκασε το περιστατικό, το οποίο χαρακτήρισε πρωτόγνωρο για την περιοχή.
«Πρόκειται για ένα πρωτόγνωρο περιστατικό στην περιοχή μας. Ντόπιοι μαζί με άτομα εκτός δήμου επιτέθηκαν αναίτια σε αλλοδαπούς που δραστηριοποιούνται στο χωριό. Οι άνθρωποι ήταν ήσυχοι και δεν είχαν δημιουργήσει προβλήματα», ανέφερε, τονίζοντας πως θα υπάρχει «μηδενική ανοχή σε τέτοιου είδους περιστατικά».
Το χρονικό
Ο «Σασμός» ένα παραφρασμένο έθιμο που επικρατεί εδώ και αιώνες στις κοινωνίες των κτηνοτρόφων της Κρήτης ήταν η αιτία για το γλέντι που – δυστυχώς– εξελίχθηκε σε άγριο ξυλοδαρμό των Πακιστανών εργατών γης στο χωριό Άγιος Γεώργιος στο Οροπέδιο Λασιθίου.
Μία παρέα ντόπιων στον Άγιο Γεώργιο, υπό την επήρεια αλκοόλ, άρχισαν τους πυροβολισμούς και στη συνέχεια αποφάσισαν να πάνε σε σπίτια Πακιστανών της περιοχής και να τους επιτεθούν.
Λίγο αργότερα επισκέφτηκαν δύο σπίτια στα οποία γνώριζαν ότι μένουν 13 Πακιστανοί και επικράτησε πανικός. Ξυλοδαρμοί, γρονθοκόπημα, σπασίματα και πυροβολισμοί συνέθεσαν το «μενού» του εφιάλτη για τους αλλοδαπούς που δεν μπόρεσαν καν να αντιδράσουν μπροστά στους μαινόμενους και με όπλο «νταήδες», οι οποίοι εισέβαλαν στα σπίτια τους.
Μάλιστα δεν δίστασαν και να τους κλέψουν, με χαρακτηριστική την περίπτωση 17χρονου Πακιστανού, τον οποίο ξυλοκόπησαν και έκλεψαν. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι αρχές οι δράστες ήταν 6-9 άτομα, με μέσο όρο ηλικίας τα 30 έτη ενώ τουλάχιστον ο ένας έχει απασχολήσει τις αρχές κατηγορούμενος σε ειδεχθές έγκλημα. Οι περισσότεροι της παρέας ήταν κτηνοτρόφοι, με καταγωγή από την ευρύτερη περιοχή του Λασιθίου.
Από τα 15 θύματα της επίθεσης άλλοι μεταφέρθηκαν στο Κέντρο Υγείας κι άλλοι στο νοσοκομείο.
«Ακούσαμε τους πυροβολισμούς και ξέρουμε ότι η αστυνομία όταν ήρθε μετά από δική μας ενημέρωση, βρήκε αρκετούς κάλυκες από όπλα» είπε κάτοικος του χωριού.
Πήδηξε από τον πρώτο όροφο για να γλιτώσει
Ο ίδιος περιέγραψε μάλιστα ότι ένας εκ των Πακιστανών που δέχτηκε επίθεση, για να γλιτώσει από το ξύλο που δεχόταν πήδηξε από τον πρώτο όροφο με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ελαφρά και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.
Οι Πακιστανοί εργάτες δεν έχουν προχωρήσει σε μηνύσεις αν και είναι τα θύματα της άγριας επίθεσης, εξαιτίας του φόβου τους για το τι θα τους συμβεί από εδώ και πέρα.
Δημιουργούν συνεχώς πρόβλημα
Σύμφωνα με πληροφορίες η παρέα των τραμπούκων με τα όπλα δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργεί πρόβλημα στην περιοχή… Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών έχουν και πολύ βαρύ ποινικό παρελθόν που όμως η Δικαιοσύνη όταν βρέθηκαν ενώπιον της έδειξε επιείκεια λόγω του νεαρού της τότε ηλικίας τους.
Ανακλήθηκαν τα εντάλματα σύλληψης
Πληροφορίες του Cretalive, αναφέρουν ότι ανακλήθηκαν τα εντάλματα σύλληψης κατά των επτά, με απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου Λασιθίου, το οποίο συνεδρίασε εκτάκτως μετά από σχετική αίτηση του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Λασιθίου.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τέθηκε ζήτημα ακυρότητας με αποτέλεσμα να κηρυχθεί απαράδεκτη η ποινική δίωξη κατά των επτά και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζεται, δεν προηγήθηκε ολοκληρωμένη αυτεπάγγελτη αστυνομική προανάκριση σε βάρος των κατηγορουμένων, ούτε προκαταρκτική εξέταση λόγω παρέλευσης του αυτοφώρου.
Προκαλεί όμως αίσθηση η όλη εξέλιξη δεδομένου ότι τα εντάλματα εκδόθηκαν από τον αρμόδιο ανακριτή και όχι από την Αστυνομία.
«Τον σαν κι εμένα, τον σαν και όλους μας»
Μία συγκλονιστική ανάρτηση, έκανε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μιχάλης Στρατάκης απ’ το Ηράκλειο Κρήτης και αφηγήθηκε στο Facebook του τα εξής:
«Μετά και εξαιτίας των όσων έκαμαν στο Λασίθι μια πατούλια «παλικάρια τση φακής» σε βάρος Πακιστανών φαμέγιων, το ανεβάζω.
Με την πρώτη ελπίδα πως ίσως κάποιος από δαύτους κατέχει να διαβάζει, οπότε θα το πει και στους ποδέλοιπους του σερσελέ του. Και με τη δεύτερη ελπίδα, πως θα καταφέρουνε να καταλάβουνε τα όσα θ’ ακούσουνε. Αν και πολύ αμφιβάλλω και για τα δυό.
…Ξερά κουκιά, μισιριωτάκια καλόψητα, με τοματοπολτό που είχε φτιάξει μοναχή της και κρομύδι λασιθιώτικο που σου ’φερνε δάκρυα στα μάθια, μου ’φερε η κυρά Χαρούλα μεζέ για τη ρακή, στο ντουκιάνι της στον Άη Γιώργη του Οροπεδίου.
Μα την Παναγία, δεν ήθελα να τα καταπιώ, μόνο τα κράτουνα στη μπούκα μου όσο περσσότερο εμπόρουνα, για να μη τελειώσει η μαγεία τούτου του φαγητού που με μεγάλωσε.
Όλοι εμείς καθόμασταν γύρω από την ξυλόσομπα και κάναμε μουχαμπέτι, όταν εμπήκε στον καφενέ ένας νεαρός μετανάστης, μαυριδερός.
Έκατσε πίσω και μακρυά από εμάς, αμοναχός του, με σκυμένη την κεφαλή και τα μάθια του δεν εξεκολούσανε από το τραπέζι ομπρός του.
«Κέρασε τονε» είπα στην κυρά Χαρούλα.
Σα να μου φάνηκε πως ένας παγωμένος αέρας επέρασε απάνω από τις κεφαλές όσων καθότανε γύρω από τη σόμπα.
Εντάκαρα να μιλώ, προσπαθώντας να διώξω αυτόν τον αέρα όξω από το ντουκιάνι.
Πιάστηκα από τα όσα εκουβεντιάζαμε προτύτερα για τους αθρώπους που ζούνε αμοναχοί και είπα τούτη την κουβέντα:
«Άμα είσαι αμοναχός σου, εσύ κι ο απατός σου, ετούτη η μοναξά παλεύεται.
Η μοναξά που δεν παλεύεται και σε σακατεύει, είναι να ‘σαι ολομόναχος και να θωρείς δίπλα σου αθρώπους να κάνουνε παρέα και να γελούνε ευτυχισμένοι, δίχως να σου δίνουνε σημασία. Αυτή δεν είναι μοναξά, είναι μαρτύριο».
Αιστάνθηκα πως εκάηκε ο παγωμένος αέρας, μαζί με τα λιόκλαδα στη σόμπα.
Εφώναξα τον κακομοίρη τον ξένο να κάτσει σιμά μου.
Ίσαμε να ‘ρθει, επεράσανε λίγα δευτερόλεπτα, μα ήσανε αρκετά για ν’ αντιληφτώ πως με την κουβέντα μου είχα ανάψει φωθιές σε ψυχές, φωθιές που εζεσταίνανε, μα δεν εκαίγανε.
Ίσαμε την ώρα που φύγαμε, ετσούγκριζα το ποτήρι μου με τον Μουσταφά, τον Πακιστανό, τον Ξένο, τον Άνθρωπο.
Τον σαν κι εμένα, τον σαν και όλους μας…».
Η αλληλεγγύη, ο πόνος, η αγάπη δεν έχουν εθνικότητα, δεν έχουν ταυτότητα φυλετική.
Το «μαύρο» μέσα μας είναι αυτό που πρέπει να πολεμήσουμε. Το μίσος που τρέφεται από στερεότυπα, από σαθρές αντιλήψεις, από ανθρώπους που διαιωνίζουν το «κακό» που θεριεύει μέσα τους. Οι άνθρωποι, οι πραγματικοί Άνθρωποι, δεν σηκώνουν λοστούς, όπλα, μαχαίρια, δεν χτυπούν το διαφορετικό, δεν χτυπούν άλλους ανθρώπους. Οι φασίστες, οι ψευτόμαγκες, οι νταήδες επιτίθενται. Αυτοί επιτέθηκαν στο χωριό Άγιος Γεώργιος στο Λασίθι σε Πακιστανούς εργάτες. Μπούκαραν στα σπίτια τους, με το έτσι θέλω, τους τρομοκράτησαν, τους χτύπησαν, τους έκλεψαν. Θυμηθήκαμε την αγριότητα και τη μανία της Χρυσής Αυγής όταν έμπαινε στα σπίτια των Αιγύπτιων αλιεργατών και άφηνε πίσω της τον τρόμο. Τέλος η ανοχή σε ρατσιστικά εγκλήματα!
