Τους καταγγέλλει ότι επιδιώκουν να διαλύσουν τη χώρα για να γίνουν κυβέρνηση
Κατέρρευσε με πάταγο το μαύρο μέτωπο που πήγαν να στήσουν ο Κυριάκος και η Φώφη με στόχο να αποδομήσουν την κυβέρνηση και να εκβιάσουν για πρόωρες εκλογές.
Η άρνηση του Σταύρου Θεοδωράκη να προσχωρήσει στο επικίνδυνο μέτωπο της ανευθυνότητας που έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα του λαού και της χώρας σε μια περίοδο κατά την οποία αναμένονται κρίσιμες αποφάσεις για την έξοδο από τα εφιαλτικά μνημόνια και το δημόσιο χρέος, προκάλεσε τριγμούς στην ευκαιριακή πολιτική συμμαχία ανάμεσα στη ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής.
Η μετωπική σύγκρουση ανάμεσα στον Σταύρο Θεοδωράκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι μόνο η αρχή γιατί πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν ραγδαίες εξελίξεις.
Η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών και των βουλευτών του Κινήματος Αλλαγής είναι προβληματισμένοι και εξοργισμένοι με την τυχοδιωκτική γραμμή της Φώφης Γεννηματά και ειδικά με την ταύτισή της με τη Νέα Δημοκρατία σε στρατηγικές επιλογές.
Ήδη ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει αρθρώσει αυτόνομο πολιτικό λόγο διεκδικώντας αυτοδύναμη πολιτική παρουσία έχοντας ως στρατηγική επιλογή την προστασία των εθνικών συμφερόντων.
Στην κατεύθυνση αυτή θεωρεί καταστροφική την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες που απαιτούν η Φώφη και ο Κυριάκος.
Παράλληλα τάσσεται υπέρ της πρότασης που έχει διατυπώσει η κυβέρνηση για το σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών.
Τη στρατηγική της εθνικής συνεννόησης προτάσσει ο Σταύρος Θεοδωράκης και στα εθνικά θέματα διαχωρίζοντας τη θέση του από την Φώφη Γεννηματά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Σκοπιανό.
Οι απειλές της Φώφης Γεννηματά για διαγραφές τον αφήνουν αδιάφορο αφού οι στρατηγικές του επιλογές ανταποκρίνονται στην ιδεολογία της Κεντροαριστεράς σε αντίθεση με την Φώφη που ακολουθεί μια τυχοδιωκτική τακτική εναγκαλισμού με τη Νέα Δημοκρατία που προκαλεί διαλυτικές τάσεις στο Κίνημα Αλλαγής.
Αντίστοιχους προβληματισμούς με τον Σταύρο Θεοδωράκη διατυπώνει το σύνολο των βουλευτών που προέρχεται από το Ποτάμι αλλά και πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Οι αντιδράσεις της Φώφης Γεννηματά και οι απειλές για πειθαρχικά μέτρα το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να επιταχύνουν τη διάλυση του Κινήματος Αλλαγής.
Άλλωστε δεν είναι μόνο ο Σταύρος Θεοδωράκης που διαφωνεί ανοιχτά με την Φώφη Γεννηματά. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου όσο και ο Γιώργος Καμίνης. Εγκλωβισμένη η Φώφη στους επικίνδυνους τακτικισμούς του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Ανδρέα Λοβέρδου που επιδιώκουν τη μετεκλογική συνεργασία ανάμεσα στη ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής.
Με ένα κείμενο μανιφέστο με το οποίο διαχωρίζει τη θέση του σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα ο Σταύρος Θεοδωράκης απαντάει στην επίθεση που δέχτηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Μέσα από το ίδιο κείμενο διαχωρίζει τη θέση του από την Φώφη Γεννηματά τόσο στο ζήτημα των εκλογών όσο και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα όπως το Σκοπιανό, ο εκλογικός νόμος και η αναθεώρηση.
Ιδιαίτερα καυστικός ο Σταύρος Θεοδωράκης καρφώνει Κυριάκο και Φώφη αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι περιμένουν πρώτα να κρεμαστεί η χώρα και μετά να προχωρήσουν στις αλλαγές.
H ανάρτηση του Σταύρου Θεοδωράκη:
«Το Ποτάμι θα συνεχίσει να έχει λόγο ύπαρξης μέχρι η χώρα να φύγει από τα δεσμά των λαϊκίστικων και συντηρητικών δυνάμεων.
Χωρίς το Ποτάμι πολλά δικαιώματα δεν θα είχαν κατοχυρωθεί, τα διαχρονικά όργια του κομματικού κράτους (και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) δεν θα είχαν αποκαλυφθεί, οι μάχες για το περιβάλλον θα ήταν λειψές και οι φωνές των ανθρώπων εκτός πολιτικής, και κυρίως των νέων, ακόμη πιο αδύναμες…
Δεν θα αριθμήσω τώρα τα όσα κατάφερε το Ποτάμι στα μόλις 4 χρόνια της παρουσίας του. Θα πω όμως αυτό που ακόμη και οι αντίπαλοι αναγνωρίζουν. Ότι ο ευρωπαϊκός εκσυγχρονισμός της χώρας δεν έχει πολλούς να τον υπερασπιστούν αταλάντευτα χωρίς εκπτώσεις, ιδιοτέλειες και αναβολές.
Αν το Ποτάμι εκλείψει ποιος θα τολμήσει να πει την αλήθεια για το Μακεδονικό και το Κυπριακό; Ποιος θα υπερασπιστεί την αποκέντρωση της εξουσίας και τον περιορισμό του κράτους των Αθηνών; Την ενίσχυση της διαφάνειας – από τα οικονομικά των κομμάτων μέχρι τις αποφάσεις των υπουργών; Ποιος θα παλεύει για Πανεπιστήμια χωρίς φοιτητοπατέρες και συνδικάτα χωρίς συνδικαλιστικοπατέρες; Ποιος θα αγωνίζεται για την μη ανάμειξη της εκκλησίας στα σχολικά βιβλία; Ποιος θα επιμείνει για Δικαιοσύνη που δεν θα διορίζουν οι υπουργοί; Ποιος (από τα νέα και τα παλιά κυβερνητικά κόμματα) θα αντισταθεί στο πελατειακό κράτος, το κράτος των κολλητών – από τις προσλήψεις μέχρι τα δημόσια έργα και τις προμήθειες;
Ο κατάλογος είναι μεγάλος. Και θα μεγαλώνει όσο θα κυριαρχεί ένα παλαιοκομματικό σύστημα που θα βάζει πάντα την επιβίωση του πάνω από τα συμφέροντα της χώρας. Αυτόν τον αγώνα δίνει το Ποτάμι, σήμερα μαζί με τους συμμάχους του στο Κίνημα Αλλαγής. Ο πρώτος αντίπαλός μας είναι, φυσικά, η ασυνάρτητη πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – από Στάλιν μέχρι ακροδεξιούς ψεκασμένους και ενδιαμέσως ελάχιστοι πραγματιστές. Αλλά δεν είναι ο μόνος αντίπαλος. Η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, όχι όμως «όπως – όπως», ούτε «δεξιά – δεξιά».
Πιστεύαμε πάντοτε ότι όπου μπορούν να επιτυγχάνονται συναινέσεις πρέπει να επιδιώκονται. Όχι μόνο για λόγους αριθμητικούς αλλά κυρίως ουσιαστικούς: σε μια χώρα που χρονίως πάσχει από διχαστικές-πολωτικές αντιπαραθέσεις, είναι μέγιστη καινοτομία να αναζητείται η συνεννόηση, να επιδιώκονται συγκλίσεις, να μην θεωρείται ο αντίπαλος εχθρός ή προδότης. Έτσι προοδεύουν οι κοινωνίες – με λελογισμένη αντιπαράθεση χάριν του κοινού καλού. Αλλιώς κατρακυλούν σε εμφυλίους σαν και αυτούς που ζήσαμε από το 2009 έως το 2015, με μεγάλες ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της (προηγούμενης) ΝΔ – δεν είναι του παρόντος η ανάλυση.
Οι «διορθώσεις» στο Σύνταγμα και τον εκλογικό νόμο είναι δύο από τα βήματα που πρέπει να γίνουν άμεσα. Η πρόταση του Κινήματος Αλλαγής για την αναθεώρηση του Συντάγματος είναι πρόσφατη και δεν υπάρχει λόγος να την επαναλάβω. Συνιστά σημείο σύγκλισης όλων των λογικών πολιτών. Η αλλαγή – εκτός όλων των άλλων – των διατάξεων που προσφέρουν ασυλία σε υπουργούς και βουλευτές δεν μπορεί και αυτή τη φορά να πάει στις καλένδες. Ούτε μπορούν να περιμένουν οι αλλαγές για μια νέα παιδεία.
Σε ό,τι αφορά το εκλογικό σύστημα χρειάζεται και εκεί ένα κύμα μεταρρυθμίσεων που θα εξασφαλίζει την δίκαιη εκπροσώπηση όλων των δυνάμεων, παράλληλα με ισχυρές κυβερνήσεις. Νέες ρυθμίσεις που θα υποβοηθούν την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και την αξιοκρατία. Όλα τώρα λοιπόν; Δύσκολα. Μπορούμε όμως τουλάχιστον να συμφωνήσουμε στο σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών και στο δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού. Για να περιορίσουμε την επιρροή των ισχυρών του χρήματος και της ενημέρωσης στην εκλογή των Βουλευτών. Και γιατί η Ελλάδα δεν θα βγει δυναμικά μπροστά αν αποκοπεί από τους εκατοντάδες χιλιάδες ικανούς Έλληνες που την εγκατέλειψαν εξ αιτίας της κρίσης.
Για όλα αυτά, τα μεγάλα και τα μικρά, το Ποτάμι έχει επεξεργαστεί προτάσεις και λύσεις, που αντανακλούν τις αξίες και εμπεριέχουν την γνώση των ενεργών προοδευτικών πολιτών. Όλων αυτών που ποτέ δεν τους χαρίστηκε τίποτα και δεν σαγηνεύτηκαν από τις σειρήνες του λαϊκισμού. Αυτών που γνωρίζουν ότι η αλλαγή της χώρας δεν είναι απλά θέμα εναλλαγής κομμάτων στην εξουσία, αλλά ριζικής επανατοποθέτησης των προτεραιοτήτων μας και τελικά αλλαγής νοοτροπιών, πολιτών και πολιτικών.
Το Ποτάμι δεν σπατάλησε τις δυνάμεις του χτίζοντας μηχανισμούς. Και σήμερα δεν χαραμίζει τον ρόλο του χτίζοντας καριέρες για τα στελέχη του. Δεν πολιτευόμαστε για να είμαστε αρεστοί, δεξιά ή αριστερά. Δεν διαγκωνιζόμαστε για να πιάσουμε θέση στις κυβερνήσεις του μέλλοντος. Αυτό ίσως μπερδεύει ένα τμήμα της κοινής γνώμης, και των αναλυτών της, που έχουν μάθει ότι οι τοποθετήσεις, οι δράσεις και τα συνθήματα των πολιτικών είναι κυρίως, κινήσεις στην σκακιέρα της πολιτικής τους επιβίωσης.
Ο δικός μας στόχος ήταν από την αρχή άλλος: “να τα αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα”. Ή μάλλον “να μην περιμένουμε να γκρεμιστεί η χώρα για να αλλάξουμε”».
