Η εικόνα των κατοίκων στη Σκύδρα να εκτοξεύουν ρατσιστικές κραυγές και απειλές περί «καραμπίνας» φαίνεται πως δεν είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά σκηνές από το μέλλον –αν συνυπολογίσει κανείς τί είχε προηγηθεί του ξενοφοβικού παραληρήματος στην Πέλλα, αλλά και τί ακολούθησε χθες τα ξημερώματα στα Γιαννιτσά.
Βεβαίως, για να είμαστε τίμιοι και δίκαιοι, αντιδράσεις υπήρχαν πάντα. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, αυτές φαίνεται να κλιμακώνονται, παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διεκπεραιώσει πολύ περισσότερες μετεγκαταστάσεις στην ενδοχώρα απ’ όσες αγκομαχά να πετύχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντιμέτωπη με την αναβλητικότητά της και την ασφυκτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα «προσφυγονήσια».
Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει: τί μύγα τσίμπησε τώρα τους κατοίκους της ενδοχώρας, είτε πρόκειται για τη Στερεά Ελλάδα είτε για περιοχές της Μακεδονίας, που ξαφνικά βγαίνουν στους δρόμους και επαναστατούν κατά της μετεγκατάστασης προσφύγων; Όχι, οι Έλληνες δεν έγιναν ξαφνικά ρατσιστές –εξάλλου, ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα, οι παππούδες όσων τώρα εξανίστανται ήταν πρόσφυγες που είχαν έρθει στην ενδοχώρα είτε από τον Πόντο είτε από την Μικρά Ασία αντιστοίχως ρακένδυτοι και κυνηγημένοι με τους σημερινούς Σύρους, Αφγανούς κ.α.
Δεν είναι, λοιπόν, ότι μετεγκατάσταση στην ενδοχώρα δεν είχε γίνει και στο παρελθόν. Είναι, όμως, κάτι άλλο: ότι όσο η κυβέρνηση και οι βουλευτές της φροντίζουν να διαμορφώνουν μία αρνητική εικόνα για πρόσφυγες και μετανάστες, τόσο υποδαυλίζουν κοινωνικές αντιδράσεις εναντίον τους.
Πόσοι βουλευτές και υπουργοί δεν έχουν περιγράψει, τις τελευταίες ημέρες, στα κανάλια, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σαν κάτι κουτοπόνηρους τύπους, που εκμεταλλεύονται τις διαδικασίες για να κάνουν αενάως ενστάσεις και να παραμένουν στη χώρα αξιοποιώντας τα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας;
Πόσοι υπουργοί και βουλευτές δεν έχουν μιλήσει για «εισβολή», για «λαθρομεταναστευτικό» και έχουν περιγράψει τους κατατρεγμένους που «ξεβράζονται» στα ελληνικά νησιά ως «απειλή» για την σύσταση και ομοιογένεια του ελληνικού πληθυσμού;
Και, τέλος, πόσοι υπουργοί και βουλευτές δεν έχουν αφήσει σαφώς να εννοηθεί ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πρέπει πλέον να «κακοπερνάνε», να «σφίξουν τα λουριά», ώστε να διαμηνύσουν στους συγγενείς τους και στις πατρίδες τους ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι δύσκολα;
Κατόπιν όλων αυτών, είναι προφανές ότι η ίδια κυβέρνηση, με τους ίδιους υπουργούς και βουλευτές, προφανώς δεν μπορεί να πείσει τις τοπικές κοινωνίες για την ανάγκη να συμβιώσουν με πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι, μ’ άλλα λόγια, οι ίδιοι οι κυβερνώντες, που πυροβολούν τα πόδια τους, αφού πρώτα «βαφτίζουν» της γης τους «κατατρεγμένους» εισβολείς και μετά έχουν την απαίτηση από τους κατοίκους της ενδοχώρας να… φιλοξενήσουν δίπλα τους αυτούς τους υποτιθέμενους «εισβολείς».
Μόνο που μαζί με τα πόδια τους, «πυροβολούν» και τους πρόσφυγες, παίζοντας ένα παιχνίδι εν ου παικτοίς με την κοινωνική ειρήνη και το κλίμα που διαμορφώνεται στην κοινωνία ενόψει της επερχόμενης «έκρηξης» του προσφυγικού.
