Όλοι περίμεναμε ότι κάποια στιγμή, όσο η χώρα θα ανέβαινε σιγά σιγά τον κακοτράχαλο ανήφορο της επιστροφής στην κανονικότητα, θα «χαλάρωνε» και η προστασία της πρώτης κατοικίας, ώστε το νομικό πλαίσιο να πηγαίνει χέρι-χέρι με την άνοδο της οικονομίας και την ανάπτυξη.
Όμως, εξίσου εύλογο είναι να σκεφτεί κανείς ότι τώρα που η πανδημία έχει δείξει τα δόντια της στην οικονομία, οι όποιες σκέψεις για περιορισμό της προστασίας των υπερχρεωμένων δανειοληπτών είναι κοινωνικά ανάλγητη και πολιτικά αυτοκτονική. Εξάλλου, η πανδημία και η καραντίνα, όπως και η βαθιά ύφεση που έχει ενσκήψει στην οικονομία, έχουν προκαλέσει έκρηξη της ανεργίας, έχουν πυροδοτήσει δεκάδες χιλιάδες «λουκέτα» και έχουν δημιουργήσει μία νέα γενιά «κόκκινων» δανείων.
Κι όμως, ο πτωχευτικός νόμος που η κυβέρνηση ψήφισε έχει τέτοιες προβλέψεις που είναι σαν να απευθύνεται στην Ελβετία.
Πάμε να δούμε μερικές πτυχές αυτού του νόμου αναλυτικά:
-Ένας φορέας απόκτησης και επαναμίσθωσης ακινήτων ιδρύεται για να παίρνει τα σπίτια των υπερχρεωμένων. Και θα είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, με ό,τι σημαίνει αυτό.
-Όταν κάποιος δει το στεγαστικό του να κοκκινίζει, θα πρέπει να υπογράψει μία σύμβαση με τον εν λόγω φορέα και να πληρώνει ενοίκιο για το σπίτι που μένει. Για να μπορεί να συνεχίσει να κοιμάται εκεί. Σημειωτέον ότι για 12 χρόνια, η σύμβαση ούτε θα μπορεί να αλλάξει, ούτε όμως και να καταγγελθεί. Μιλάμε για τη σύμβαση που θα φτιάξει ο ίδιος ο φορέας, στη λογική «αυτό είναι κι άμα σου αρέσει». Αφήστε που η σύμβαση δε θα δεσμεύει μόνο τον οφειλέτη, αλλά και τους κληρονόμους του.
-Το ύψος του ενοικίου θα αναπροσαρμόζεται βάσει των ευρωπαϊκών επιτοκίων, δηλαδή θα είναι κυμαινόμενο και θα μπορεί να αλλάζει κατά το δοκούν.
-Σε απλά ελληνικά, ο οφειλέτης θα καλείται να πληρώσει ως ενοίκιο περίπου το ίδιο ποσό με τη δόση που δεν μπορούσε να πληρώσει ως δόση δανείου. Και αν χάσει τρία ενοίκια, θα τον πετάνε έξω.
-Σημειωτέον ότι αν περάσουν 12 χρόνια και ο οφειλέτης θελήσει να επαναγοράσει το σπίτι του, τότε δε θα αφαιρεθεί από το τίμημα της αγοραίας αξίας εκείνη την εποχή ούτε το ποσοστό του δανείου που είχε αποπληρώσει πριν «κοκκινίσει», ούτε τα ενοίκια που πλήρωνε αυτά τα 12 χρόνια.
-Και, βεβαίως, επειδή γι’ αυτή τη δωδεκαετία θα έχει πτωχεύσει και ως φυσικό πρόσωπο και, άρα, θα δεσμεύεται από τις «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», οι πιστωτές του θα τού παίρνουν οτιδήποτε βγάζει πάνω από 611 ευρώ ανά άτομο. Δηλαδή, με αυτά τα 611 ευρώ θα πρέπει να ζει, αλλά και να βάζει χρήματα στην άκρη για να επαναγοράσει το σπίτι του στο πέρας της 12ετίας.
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, είναι δυνατόν να μην προκληθούν πολιτικές ανακατατάξεις και κοινωνικές αντιδράσεις από το κύμα των άστεγων νεόπτωχων που φτιάχνει η ΝΔ; Εκτός κι αν όντως ζούμε στην Ελβετία και δεν το έχουμε καταλάβει.
