Ψυχροπολεμικός Πάγκαλος

Χειρότερα και από τα «γαλλικά» του Θεόδωρου Πάγκαλου είναι τα όσα επί της ουσίας είπε, για την εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη.

 Δύο ήταν τα βασικά επιχειρήματα του πρώην υπουργού: Το πρώτο, πως ο Μπελογιάννης, ως στέλεχος του ΚΚΕ, ταυτίζεται με ότι έπραξε και πρεσβεύει το συγκεκριμένο κόμμα. Δεύτερον, πως ο πρωθυπουργός κακώς συμμετείχε στην εκδήλωση, διότι, λέει, εκπροσωπεί το κράτος, που είναι συνέχεια των «νικητών του εμφυλίου», άρα αντίπαλος του Μπελογιάννη! Και να πεις ότι ο πληθωρικός πολιτικός δε γνωρίζει από Ιστορία, πέρα από τις βιωματικές παραστάσεις; Αγνοεί, άραγε, ότι αυτό που κυριάρχησε στην «υπόθεση Μπελογιάννη», δεν ήταν η πολιτική του δράση (που και αυτή απαιτεί πιο σύνθετη προσέγγιση, με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία), αλλά η παραβίαση στοιχειωδών αρχών του «αστικού» κράτους δικαίου, τόσο σε ότι αφορά την κατηγορία της «κατασκοπίας», στην οποία βασίστηκε η επιβολή της θανατικής ποινής, όσο και στις συνθήκες εκτέλεσης του ξημερώματα Κυριακής); Γι` αυτό άλλωστε και υπερασπιστές του ήταν γνωστοί ποινικολόγοι της εποχής, που καμία σχέση δεν είχαν με το ΚΚΕ. Κάτι αντίστοιχο, άλλωστε, συνέβη μερικά χρόνια αργότερα (1961), όταν στη μαζική δίκη ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ-μεταξύ των οποίων και ο Χαρίλαος Φλωράκης-μεταξύ των υπερασπιστών βρίσκονταν και βουλευτές της Ένωσης Κέντρου. Άλλωστε ήταν η κυβέρνηση της ΕΠΕΚ (του Νικολάου Πλαστήρα) που είχε αντιταχθεί στις εκτελέσεις, με αυτή τη νομική κατασκευή.

 Σε ό,τι αφορά το δεύτερο επιχείρημα, ο κ. Πάγκαλος δεν είναι ανακόλουθος, μόνο σε σχέση με την παλιότερη προσωπική του ιστορία, αφού είχε διατελέσει στέλεχος του ΚΚΕ, αλλά και με τη μετέπειτα πολιτική του διαδρομή. Να του θυμίσουμε ότι ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με μέλος της τον  ίδιο, που κατάργησε το πλέγμα των εμφυλιακών νόμων (το λεγόμενο «νομικό πλάσμα» του εμφυλίου), ενώ προώθησε έμπρακτα την εθνική συμφιλίωση, με το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Να του θυμίσουμε, επίσης, ότι το κόμμα που σήμερα-δημόσια-υποστηρίζει, η ΝΔ, ήταν εκείνη που νομιμοποίησε το ΚΚΕ, αλλά και εκείνη που, ως ο βασικός εταίρος στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, προώθησε τη νομοθετική «εξάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου», με το σχετικό νομοσχέδιο να ψηφίζεται από όλες τις, τότε, κοινοβουλευτικές δυνάμεις.  Λυπούμαστε, αλλά ο μόνος χώρος που απομένει στον πρώην υπουργό, με τέτοιες απόψεις, είναι η «Χρυσή Αυγή».