«Ψυχανάλυση με την Τέχνη»: Β΄κύκλος συνομιλιών από τις Εκδόσεις «Πορφύρα» (Φωτογραφίες)

08/02/2016 - 13:34

Γράφει ο

Σταύρος Ξηντάρας

Οι Εκδόσεις «Πορφύρα» σας καλούν στον Β΄κύκλο συνομιλιών της «Ψυχανάλυσης με την Τέχνη». Σημαντικοί εικαστικοί και επιστήμονες από τον χώρο της ψυχικής υγείας συνομιλούν και ανοίγουν τον εσωτερικό τους κόσμο σε μια προσπάθεια να εντοπίσουν το «γιατί» της προσωπικής τους δημιουργίας. Η Ίρις Κρητικού, Ιστορικός Τέχνης-Ανεξάρτητη Επιμελήτρια & συνεπιμελήτρια της σειράς «Η Ψυχανάλυση συναντά την Τέχνη» εξηγεί:

«Στην πρόσκληση-πρόκληση των εκδόσεων Πορφύρα και του ψυχίατρου-ψυχαναλυτή Δημήτρη Κυριαζή, συνεπιμελητή της σειράς, να συνεχίσουμε τις εκ βαθέων συνομιλίες μεταξύ εικαστικών και ψυχαναλυτών που μαζί ξεκινήσαμε την περσινή χρονιά, εξερευνώντας το νεοβυζαντινό στοχείο ως κληρονομιά και συνεκτικό στοιχείο στην τέχνη πολύτιμων ζωγράφων και αγιογράφων και έχοντας στο πλευρό μας για αυτόν τον σκοπό τον τρίτο επιμελητή της σειράς, π. Σταμάτη Σκλήρη, ιερέα, ιατρό και ζωγράφο (ιδιότητες που μπορεί κανείς στην περίπτωσή του να επικαλεστεί με αυτήν ή με οιαδήποτε άλλη σειρά), ανταποκρίθηκα με ενθουσιασμό αλλά μετά από πολλή σκέψη, επιλέγοντας να καλέσω στο βήμα πέντε από τους πολυτιμότερους και συνεπέστερους, πιστεύω, εκπροσώπους του σύγχρονου ελληνικού εικαστικού τοπίου, με πρωτογενή και εντελώς διαφοροποιημένη ο ένας από τον άλλο παρουσία στην τέχνη, αφοσιωμένους στην ενδελεχή εξέλιξη του έργου τους αλλά ικανούς να αρθρώνουν μεστό και ολοκληρωμένο εξαίρετο διαχρονικό λόγο που ασφαλώς δεν στερείται αυτογνωσίας.

Το γεγονός ότι έχω την τιμή και το προνόμιο να αποκαλώ και τους πέντε ακριβούς φίλους μου και τακτούς συνομιλητές και συνοδοιπόρους στην περιπέτειά μου στη χώρα των εικαστικών μεγαλώνει τόσο τη χαρά των επικείμενων συναντήσεων, όσο και την προσωπική μου ευθύνη.

Συνομιλώντας κατά την διάρκεια των τελευταίων 20 ετών με τον Γιώργο Ρόρρη, τον Γιάννη Αδαμάκο, τον Άγγελο Αντωνόπουλο, τον Άγγελο Παπαδημητρίου και τον Αλέξη Βερούκα γαι την ενδελέχεια και το πνεύμα της ύλης, για τη φωτεινή σάρκα της αφαίρεσης, για το πνευματικό εφεύρημα του μυαλού που θριαμβικά κατακτά τον χώρο, για το φανταστικό μουσείο των αθυρμάτων και τη νοσταλγία της μνήμης ή για την ίδια την αυτοπαθή και εναγώνια περιπέτεια της ζωγραφικής που σαν τον Σίσυφο τρώει τα ίδια τα σωθικά του ζωγράφου, σκαρώνοντας μαζί τους συμμετοχές σε εκθέσεις, υποστηρίζοντας ατομικές ή ομαδικές παρουσιάσεις του έργου τους και έχοντας το προνόμιο να βλέπω το έργο αυτό να γεννάται στο εργαστήριο ή στα βάθη του νου, παίρνοντας σάρκα και οστά στη συνέχεια, έμαθα πολλά για τους πέντε προσκεκλημένους συνομιλητές μας, αλλά, βεβαίως, έμαθα εξίσου πολλά για εμένα την ίδια.

Το να ανοίγεις την καρδιά και τον νου και να μιλάς εκ βαθέων χωρίς περιττό λόγο για την πρώτη ύλη της τέχνης και για το «γιατί» και το «πώς» κάθε φοράς, είναι εκείνο που μένει.

Είναι εκείνο που μένει μετά τη διάρκεια και το μετέωρο πέρας αμοιβαίων εξομολογήσεων που έχουν κατακτηθεί άλλοτε στο εργαστήριο και άλλοτε σε κρυφούς πρωινούς καφέδες ή βραδυνές κοινές εξόδους σε στέκια οικεία και εξ ου από καιρό ενεργοποιημένα, άλλοτε σε ταξίδια και άλλοτε σε βιαστικές συναντήσεις στον δρόμο ή σε μακροσκελείς τηλεφωνικές συνομιλίες, άλλοτε σε σημαίνουσες διεθνείς ή γηγενείς συναντήσεις τέχνης, διαλέξεις και αψιμαχίες κι άλλοτε πάλι σε γάμους, βαφτίσια, κηδείες, εκεί που ανταμώνουμε και εν τέλει ξαναμετριόμαστε.

Είναι εκείνο ακριβώς που εύχομαι να μείνει και τώρα, όταν τα όσα θα ανταλλάξουμε κατά τη διάρκεια των πέντε αυτών συναντήσεων, θα έχουν καταγραφεί, δίνοντας χώρο στον σχεδιασμό ενός βιβλίο, με τη θαυμάσια προοπτική του οποίου ξεκίνησε και ετούτη η περιπέτεια».

ψυχανάλυση