Της Έφης Μιχελάκη* από την κυριακάτικη Kontranews
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα», πρόκειται για έναν στίχο που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο και θα πρέπει να αποτελεί οραματικό στοιχείο για κάθε άνθρωπο που θέλει να συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου. Σήμερα, το σύνολο της κοινωνίας παρατηρεί την ελπίδα να καταρρέει και αντιπαρατάσσεται με το τέλμα, ενώ το μόνο στοιχείο που παίρνει σάρκα και οστά είναι το πραγματικό πρόσωπο της δεξιάς παράταξης με τον αυταρχισμό που τη διακρίνει.
Η δημόσια και δωρεάν παιδεία αποτελεί αδιαπραγμάτευτη κατάκτηση και τη ραχοκοκαλιά του κοινωνικού ιστού που πρέπει να λειτουργεί με όρους ισονομίας και δικαιοσύνης ενώ ταυτόχρονα στοχεύει στην ουσιαστική ανάπτυξη. Στις μέρες μας οι υπέρμαχοι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και του μονοκομματικού κράτους που μας κυβερνούν, παρουσιάζουν μια διαφορετική σκοπιά που δεν είναι άλλη από την πλήρη απαξίωση της παιδείας συνολικά. Πιο συγκεκριμένα, με έναν επίκαιρο όρο μπαίνει σε «καραντίνα» η ίδια η εκπαίδευση από τη στιγμή που βλέπουμε μέρα με τη μέρα να καταρρακώνονται τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών. Στεκόμαστε να παρατηρούμε νομοσχέδια που παρουσιάζονται αριστοτεχνικά ενώ πραγματικά απαξιώνουν το μέλλον των παιδιών μας και τις συνθήκες εργασίας των ανθρώπων στους οποίους τα εμπιστευόμαστε και δεν είναι άλλοι από τους εκπαιδευτικούς. Πρόκειται για έναν κλάδο αρκετά παρεξηγημένο ο οποίος έχει υποβληθεί σε διάφορους άκομψους χαρακτηρισμούς, στην πραγματικότητα όμως είναι άνθρωποι που ασκούν λειτούργημα πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Σε αυτήν την τόσο δύσκολη συγκυρία η Κυβέρνηση έκλεισε τα αυτιά της στις φωνές των εκπαιδευτικών και άδραξε την ευκαιρία για να υλοποιήσει το σχέδιο της που ως μόνο στόχο έχει την απαξίωση του δημόσιου σχολείου ενώ παράλληλα στέκεται ανίκανη να αντιμετωπίσει μια τόσο κρίσιμη κατάσταση.
Φτάνοντας στα τέλη Αυγούστου, μένουμε να παρατηρούμε την αύξηση των κρουσμάτων με ελλιπή ενημέρωση και το χρόνο να περνάει ανεκμετάλλευτος χωρίς καμία προετοιμασία για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Το καθεστώς του φόβου κυριαρχεί διάχυτο σε μια κοινωνία που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της χωρίς συμμάχους και με την έναρξη της σχολικής χρονιάς προ των πυλών. Η μόνη προσπάθεια της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είναι αυτή της εργαλειοποίησης του φόβου προς όφελος λίγων και εκλεκτών.
Τη στιγμή που οι οικογένειες στη χώρα μας ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας ακόμα και για το ψωμί της επόμενης μέρας από τη στιγμή που δεν υπήρξε καμία προστασία της εργασίας και μάλιστα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, έρχεται να προστεθεί η πλήρης ανασφάλεια για την παιδεία. Καμία σοβαρή ενημέρωση δεν υπάρχει γιατυχόν ενέργειες σχετικά με τη διαχείριση του σχολείου. Οι μέχρι πριν λίγο καιρόαχρείαστες μάσκες αποτελούν πλέον επιβεβλημένο μέτρο για εκπαιδευτικούς και μαθητές χωρίς καμία πρόνοια από το κράτος να τις παρέχει δωρεάν. Η σημερινή Κυβέρνηση δε θεώρησε απαραίτητο να εξετάσει το ενδεχόμενο της μείωσης του αριθμού των μαθητών στις τάξεις, την προμήθεια των απαραίτητων υλικοτεχνικών υποδομών και ειδικά των θρανίων για να μπορεί ο κάθε μαθητής να κάθεται μόνος, ούτε την παροχή laptop σε μαθητές που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα ιδιαίτερα λόγω της αύξησης της ανεργίας για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε ένα νέο ενδεχόμενο τηλεκπαίδευσης και φυσικά επιπλέον προσλήψεις στην καθαριότητα για να μπορέσουν τα σχολεία να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες με τον καλύτερο τρόπο. Παράλληλα εντοπίζεται έλλειψη σχεδιασμού και σε ότι αφορά τις προσλήψεις αλλά και τις τοποθετήσεις των ίδιων των εκπαιδευτικών γεγονός που δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα σε αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη και περίεργη συνθήκη.
Για την Κυβέρνηση της νέας Δημοκρατίας, που επιλέγει ως σύμμαχο την καλλιέργεια του φόβου και όχι την αντιμετώπιση του, η μόνη απόσταση που καλούμαστε να πάρουμε είναι από την ίδια την ελευθερία μας. Στην ουσία όμως πρόκειται για ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα το οποίο κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες που ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να ξεχάσει. Οφείλουμε όλοι μας να γίνουμε συμμέτοχοι στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης και να βγούμε δυνατοί, χωρίς όμως να σταματάμε να διεκδικούμε αυτά που μας αξίζουν για μια καλύτερη κοινωνία. Αποτελεί χρέος όλων μας στην ίδια τη Δημοκρατία ειδικά σήμερα, τη στιγμή που ζωντανεύει επικίνδυνα το σύνθημα «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία».
*Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής
ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Κοζάνης
