Διαβάστε το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της Kontra News του Σαββάτου
Η ΑΠΟΦΑΣΗ του Κωστή Χατζηδάκη να προχωρήσει σε μία σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων που καταργούν τις απεργίες και ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και βεβαίως τα εργατικά συνδικάτα.
Με τον νέο νόμο που πρόκειται να καταθέσει στη Βουλή, οι απεργίες κηρύσσονται παράνομες και οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές θα αντιμετωπίζουν ποινικές και αστικές ευθύνες.
Πρόκειται για ένα καθεστωτικό τερατούργημα που συμπληρώνει το εργασιακό νομοσχέδιο το οποίο επαναφέρει τον εργασιακό μεσαίωνα καταργώντας κατακτήσεις που επιτεύχθηκαν με αγώνες και αίμα, εδώ και πολλές δεκαετίες.
Στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει σημάνει συναγερμός και αναμένεται να εκδηλωθούν μία σειρά από πρωτοβουλίες για να σταματήσει ο επικίνδυνος κυβερνητικός κατήφορος.
Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ προ των ευθυνών του.
Η κατάθεση πρότασης μομφής είναι μία κίνηση στρατηγικής σημασίας που μπορεί να ταρακουνήσει την κυβέρνηση και να την αναγκάσει να πάρει πίσω τις καθεστωτικές διατάξεις.
Μία τέτοια εξέλιξη θα απομονώσει την κυβέρνηση από το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ενώ παράλληλα θα ενεργοποιήσει και τα αντανακλαστικά των εργατικών συνδικάτων προκειμένου να προχωρήσουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις κατά του νομοσχεδίου που ποινικοποιεί τις απεργίες και επαναφέρει τον εργασιακό μεσαίωνα.
Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του ΣΕΒ και εκφράζει έναν ακραίο και καθεστωτικό νεοφιλελευθερισμό.
Καταργεί κατακτήσεις χρόνων, επιχειρώντας να θέσει σε καθεστώς παρανομίας τους συνδικαλιστές οι οποίοι πλέον θα αντιμετωπίζονται ως… εγκληματίες και θα παραπέμπονται στη Δικαιοσύνη όταν προκηρύσσουν απεργίες που βρίσκονται εκτός του νομοθετικού πλαισίου που διαμορφώνει ο Κωστής Χατζηδάκης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στο νομοσχέδιο θα περιληφθεί διάταξη που θα προβλέπει ότι οι συνδικαλιστές-μέλη ΔΣ των σωματείων που πραγματοποιούν καταλήψεις, αποκλεισμούς, ή ασκούν βία, εμποδίζοντας τους εργαζόμενους που δεν συμμετέχουν στην απεργία να εργαστούν, καθώς και η συνδικαλιστική τους οργάνωση, θα έχουν πλέον αστική ευθύνη.
Η ευθύνη δεν θα βαραίνει το σύνολο των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά εκείνους που προβαίνουν σε αυτές τις πράξεις, ενώ η καταβολή αποζημίωσης θα προϋποθέτει την άσκηση αγωγής από τη θιγόμενη επιχείρηση.
Επιπλέον, πρόσφατα ο υπουργός Κωστής Χατζηδάκης ανήγγειλε ότι στο νομοσχέδιο θα περιληφθεί διάταξη με την οποία, στις περιπτώσεις που μια απεργία ή στάση εργασίας κριθεί παράνομη από τη Δικαιοσύνη, δεν θα επιτρέπεται η κήρυξη απεργίας από την αντίστοιχη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση για το ίδιο θέμα.
Επιπλέον, με το εργασιακό νομοσχέδιο:
– Θεσπίζεται η υποχρεωτική εγγραφή συνδικαλιστικών και εργοδοτικών οργανώσεων σε ηλεκτρονικό μητρώο, καθώς και η υποχρέωση να παρέχεται η δυνατότητα για εξ αποστάσεως ψήφο στα συνδικάτα.
– Στόχος είναι οι όποιες αποφάσεις να μη λαμβάνονται από οργανώσεις-σφραγίδες, αίτημα που προέρχεται σε μεγάλο βαθμό και από τις ίδιες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Όλοι θυμόμαστε τα επεισόδια των ξυλοδαρμών στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ήταν αποτέλεσμα ακριβώς της έλλειψης κανόνων για την αντιπροσωπευτικότητα, τη διαφάνεια και τον τρόπο που γίνονται οι ψηφοφορίες. Με ρυθμίσεις διαφάνειας ενισχύουμε την αξιοπιστία και την
αντιπροσωπευτικότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων και διευκολύνουμε τη συμμετοχή των εργαζομένων.
– Απαγορεύεται η οικονομική ενίσχυση των συνδικαλιστικών οργανώσεων από εργοδότες και κόμματα.
– Η προστασία των συνδικαλιστικών στελεχών εξομοιώνεται με εκείνη που ισχύει για τις εγκύους.
– Θεσπίζεται η ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία (33%) σε κρίσιμους κλάδους και κλάδους κοινής ωφέλειας (κλάδος μεταφορών όπως το μετρό, κλάδοι υγείας, ύδρευσης, ηλεκτροδότησης κ.λπ.) κατά τη διάρκεια της απεργίας.
– Η ρύθμιση αυτή, που ισχύει ήδη σε άλλες προηγμένες χώρες, όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Αυστραλία, προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών και διασφαλίζει την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου.
– Η ρύθμιση δεν αφορά στον αριθμό των εργαζομένων που πρέπει να εργαστούν, αλλά το επίπεδο της παρεχόμενης υπηρεσίας. Για παράδειγμα, στο μετρό, κατά τις ημέρες της απεργίας θα πρέπει να κυκλοφορεί το ένα τρίτο των συρμών, ανεξαρτήτως του αριθμού προσωπικού που πρέπει να απασχολείται, για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα.
