Πρώτα το χρέος και μετά η ρευστότητα του QE λέει ο Μ. Ντράγκι

Πρώτα η ανάλυση του ελληνικού χρέους και μετά η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) ξεκαθάρισε ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι. Η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα, σημαίνει και πρόσβαση στην φτηνή ευρωπαϊκή ρευστότητα, που τόσο έχει ανάγκη η «διψασμένη» ελληνική αγορά. Όμως, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν βιάζεται να ανοίξει την πύλη στην χώρα μας, όσο ακόμα Ε.Ε και ΔΝΤ, δεν τα έχουν βρει για την διαχείριση του ελληνικού χρέους, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε την Ανάλυση Βιωσιμότητας Χρέους (DSA) που ετοιμάζει το ΔΝΤ και την επιτυχή ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη. Μία διαδικασία, που εκτιμάται πως θα έχει ολοκληρωθεί κοντά στα Χριστούγεννα, μετά την δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος από τους Θεσμούς.  

Σε επιστολή του προς τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη,  ο Πρόεδρος της ΕΚΤ,  σημειώνει ότι στην παρούσα συγκυρία δεν μπορεί να δοθεί  ένα «ακριβές χρονοδιάγραμμα» για το πότε, θα αρχίσει τις αγορές ελληνικού χρέους στο πλαίσιο της ποσοτικής χαλάρωσης. Η ΕΚΤ, συναρτά την ένταξη της Ελλάδας στο Πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE), με την «ανάλυση και ενίσχυση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους», σύμφωνα με όσα έχει ήδη αποφασίσει και ανακοινώσει το Eurogroup στις 25 Μαΐου  για το «ενδεχόμενο εφαρμογής σειράς μέτρων σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα, με σκοπό την επαναφορά του χρέους σε καθοδική πορεία και των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών σε διατηρήσιμα επίπεδα».

«το ενδεχόμενο αγοράς εμπορεύσιμων χρεογράφων που εκδίδει ή εγγυάται η Ελληνική Δημοκρατία θα εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, λαμβάνοντας υπόψη την πρόοδο ως προς την ανάλυση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης του ίδιου του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς και άλλους παράγοντες σχετικούς με τη διαχείριση κινδύνων», τονίζει Ο ιταλός τραπεζίτης, ενώ στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους, επικαλείται τη δήλωσή του Eurogroup στις 25 Μαΐου 2016, ότι εξετάζει το ενδεχόμενο εφαρμογής σειράς μέτρων σε βραχυπρόθεσμο και μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα, με σκοπό την επαναφορά του χρέους σε καθοδική πορεία και των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών σε διατηρήσιμα επίπεδα.