Του Nίκου Καραμπάση από την Κυριακάτικη Kontranews
Μπορεί να μοιάζουν… αποσπασματικά, αλλά δεν είναι. Στον Ερυθρό Σταυρό ασθενής αποσύνδεσε τον αναπνευστήρα από έναν άλλο ασθενή γιατί τον ενοχλούσε ο θόρυβος(!) με αποτέλεσμα την δολοφονία του. Στην Κυπαρισσία ένας συμπολίτης μας θεώρησε «θέμα τιμής» να δολοφονήσει «εν ψυχρώ» έναν νεαρό ιδιοκτήτη καταστήματος τηλεφωνίας, για έναν λογαριασμό 143 ευρώ, που θεώρησε ότι ήταν «φουσκωμένος»! Ένας ασήμαντος «τηλεπαρουσιαστής» κάποιου περιθωριακού καναλιού εμφανίζεται με αστυνομική φρουρά… εν ενεργεία πρωθυπουργού (!) να απειλεί υπουργούς και να φέρεται ότι μετέχει σε ένα οργιώδες και δυσώδες παρασκήνιο με οικονομικές απάτες, πορνεία κ.α. Το χειρότερο δε, εμφανίζεται μια επιστολή από το εν λόγω «κύκλωμα» προς όλο το πολιτικό και δικαστικό σύστημα της χώρας μας, που στην καλύτερη περίπτωση περιγράφει ένα αβυσσαλέο «παρακρατικό σύστημα» σε στυλ «μην μας ακουμπάτε γιατί σας… κρατάμε»!
Και όλα αυτά μόνο τις τελευταίες ημέρες – ενώ θα μπορούσα να αναφέρω αρκετά ακόμη παρόμοια «παραδείγματα». Αναμφίβολα μιλάμε για εικόνες (και καταστάσεις) «παρακμής και σήψης» καθώς ολοένα και κάθε μέρα γίνεται φανερό ότι η αποκαλούμενη «πανδημία» χρησιμοποιείται από διάφορα συστήματα παραεξουσίας -αλλά και την κυβέρνηση- ως ένας βολικός «φερετζές» προκειμένου να κάνουν (μέσα στο πυκνό σκοτάδι)… χρυσές δουλειές.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η αποκαλούμενη «πανδημία» αρέσει ολοένα και περισσότερο στα «σκοτεινά συστήματα εξουσίας» καθώς οι ατομικές και δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα έχουν ανασταλεί και καταργηθεί –που ούτε τον καιρό τη χούντας ή της ναζιστικής κατοχής δεν είχαν εφαρμοστεί- τόσα και τέτοια απάνθρωπα και αντιδημοκρατικά μέτρα. Πάντα βέβαια με το πρόσχημα ότι «μας σώζουν». Έτσι μας έχουν κλειδαμπαρώσει στα σπίτια μας και μας απειλούν με εξοντωτικά πρόστιμα και ποινές, πάνω από ένα χρόνο τώρα. Και καθώς καταστρέφουν συστηματικά και μεθοδικά την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα -χρησιμοποιώντας τις τηλεοπτικές ερπύστριες και τα troll του διαδικτύου– θεωρούν ότι όταν θα ξυπνήσουν «οι πολίτες» θα είναι πλέον πολύ αργά -γι’ αυτούς.
Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι «η μητέρα των μαχών» θα είναι τον επόμενο μήνα με το νομοσχέδιο που θα φέρει προς ψήφιση στη βουλή ο Κωστής Χατζηδάκης για τις νέες εργασιακές σχέσεις. Καθώς με αφορμή την αποκαλούμενη «πανδημία» θα επιχειρήσει «να τα αλλάξει όλα». Προσωπικά και για να είμαι δίκαιος, επειδή διάβασα τα σχετικά έγκυρα ρεπορτάζ των συναδέλφων για τις προθέσεις και τα κυβερνητικά σχέδια, αντιλαμβάνομαι ότι η 4η βιομηχανική επανάσταση «που ψήνεται» αλλά και οι έκτακτες εργασιακές συνθήκες που μπορεί να μας προκύπτουν όπως συνέβη με τον Covid-19 απαιτούν να ξαναδούμε αρκετά από όσα ισχύουν και να υιοθετήσουμε και νέες μορφές εργασίας και «εργασιακών σχέσεων» σε ορισμένους τομείς ή κλάδους.
Από αυτό το σημείο όμως μέχρι την μετατροπή του εργαζόμενου πολίτη σε «νέτα σκέτα δούλο» υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και για να μιλάμε καθαρά και ευθέως. Εάν δεν επιστρέψει ο καθαρός κατώτατος μισθός σε τουλάχιστον 1.200 ευρώ για κάθε μορφή έμμισθης εργασίας, δεν μπορεί να γίνει καμία απολύτως περεταίρω σοβαρή συζήτηση «για τα υπόλοιπα». Εάν μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα παιδιά και η γυναίκα του να ζούνε το μήνα με 400 ή 500 ευρώ και θελήσουν να μας το αποδείξουν στην πράξη, τότε να συζητήσουμε ότι και η νέα γενιά μας «τόσα πρέπει να παίρνει» (για να ζήσει με αξιοπρέπεια και να μπορεί να κάνει και οικογένεια).
Είναι πραγματικά η απόλυτη ντροπή και ευτελισμός κάθε έννοιας αξιοπρέπειας οι «χρυσοκάνθαροι» να θεωρούν «μισθό ή αμοιβή» τα 400 ή 500 ευρω το μήνα όταν πριν από δέκα χρόνια ακόμη και τα 3.000 ευρώ θεωρούνταν ένας «μέτριος μισθός». Με αποτέλεσμα σήμερα τα 143 ευρώ σε έναν λογαριασμό τηλεφωνίας να θολώσουν το μυαλό ενός συμπολίτη μας και πλέον να είναι δολοφόνος ενός άλλου… ανυποψίαστου που εργαζόταν κι αυτός «για μερικά ψίχουλα» ( ποιο άραγε θα ήταν άραγε το κέρδος του δολοφονημένου από την είσπραξη ενός τέτοιου λογαριασμού;).
Το πρόβλημα φαίνεται να είναι – εκτός όλων των άλλων- ότι αποφάσεις παίρνουν για τις ζωές μας άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ (πραγματικά), άνθρωποι μεγαλωμένοι στο «να κολυμπούν μέσα στο χρήμα και τις ανέσεις» που δεν γνωρίζουν «πως μπορεί να βγει ο μήνας με τόσες υποχρεώσεις και έξοδα βουνό», άνθρωποι που απλά «παίζουν παιχνίδια με τις ζωές μας». Και στην τελική, μας «τζογάρουν», για να κερδοσκοπήσουν. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα απλά: Κατώτατος μηνιαίος μισθός στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα τα 1.200 ευρώ (όποιος επιχειρηματίας δεν μπορεί να δώσει τέτοιους μισθούς ας το κλείσει το μαγαζί του ή ας το δουλέψει μόνος του) και μετά συζητάμε και για τις νέες εργασιακές μορφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Όλα τα άλλα…
*Δημοσιογράφος – Πολιτικός Επιστήμονας
