Της Ελένης Τσερεζόλε
Περιφρόνηση του Κοινοβουλίου, καθεστωτική νοοτροπία, οικοδόμηση προσωποκεντρικού κράτους, «κλείδωμα» της δημόσιας ενημέρωσης και «φουλ γκάζι»: οι άξονες του προσανατολισμού της κυβέρνησης της ΝΔ. Χωρίς να αφήσει να χαθεί ούτε μία μέρα. Απροκάλυπτα. Χωρίς αιδώ. Χωρίς σκέψεις τύπου «μα τι θα πει η αξιωματική αντιπολίτευση;» ή «θα μας κάνει η κριτική η Κομισιόν», κλπ. Χωρίς καμία διάθεση επίδειξης πολιτικού πολιτισμού (αυτού για τον οποίο δήθεν ενδιαφερόταν όσο ήταν στην Αντιπολίτευση). Χωρίς στοιχειώδη σεβασμό της πολιτικής δεοντολογίας. Εφαρμογή του δόγματος «σοκ και δέος» για ιδιωτικοποιήσεις fast track, ξεθεμελίωμα του κοινωνικού κράτους, περιθωριοποίηση κάθε φωνής αντίστασης, είτε πρόκειται για τα πανεπιστήμια (μέσω της κατάργησης του ασύλου) είτε για τα συνδικάτα, από τις πρώτες κιόλας μέρες. Υπονόμευση κάθε μηχανισμού θεσμικού ελέγχου, είτε πρόκειται για την Επιτροπή Ανταγωνισμού είτε για άλλους μηχανισμούς, τύπου ΣΕΠΕ ή ΣΔΟΕ. Το μήνυμα είναι καθαρό κι ενιαίο. Ο τόπος γυρίζει σελίδα, κατευθύνεται πιο συντηρητικά, πιο οπισθοδρομικά, πιο φοβικά. Ευθυγραμμίζεται, θα μπορούσε εύκολα να διαπιστώσει κανείς, με ανάλογες κυβερνητικές πλειοψηφίες και πολιτικές στην Ευρώπη. Βρετανία, Ουγγαρία, Αυστρία, Ιταλία… Η γαλάζια «κανονικοποίηση» είναι η εμπέδωση μιας δεξιάς, οικονομικά νεοφιλελεύθερης με ακροδεξιά κοινωνικά χαρακτηριστικά, πολιτικής. Πολιτικής που λαμβάνει με γοργούς ρυθμούς καθεστωτικά χαρακτηριστικά – όπως φαίνεται από τις επιλογές για τη διοίκηση της ΕΡΤ, αλλά και από το έλλειμμα σοβαρών αντιδράσεων από τους αρμόδιους θεσμικούς φορείς σε αυτές, που παραπέμπουν σε επικίνδυνες αντιλήψεις. Φυσικά η επιχείρηση «κλειδώματος» της ενημέρωσης στον 21ο αιώνα, δεν είναι εύκολη υπόθεση και μπορεί εύκολα να γυρίσει μπούμερανγκ στους εμπνευστές της…
Ακριβώς στο σημείο αυτό ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι κρίσιμος. Απέναντι στο «σοκ και δέος» του Μητσοτάκη, απαιτείται καταιγιστική, τεκμηριωμένη ανταπάντηση. Πλήρες αντί-παράδειγμα. Το «άνοιγμά» του, όπως έχει υπογραμμίσει ο Αλέξης Τσίπρας, στον δημοκρατικό, προοδευτικό χώρο είναι η πρώτη προϋπόθεση για την οικοδόμηση του ισχυρού εκείνου μετώπου που θα αντιπαρατεθεί και θα ανακόψει το ποτάμι της οπισθοδρομικής πολιτικής της ΝΔ. Του μετώπου που θα δώσει τις απαντήσεις δημοκρατίας που απαιτούνται και θα διεκδικήσει εκείνες τις δημοκρατικές αλλαγές και ρήξεις, που σύντομα θα καταστήσουν την αξιωματική αντιπολίτευση εκείνο τον πόλο έλξης των δημοκρατικών, προοδευτικών πολιτών, πέρα από κομματικά στεγανά, που αντιλαμβάνονται καθημερινά πλέον ότι η πολιτική και οικονομική ατζέντα της ΝΔ δεν αφορά τους πολίτες και την κοινωνία, αλλά τους ολίγους και τα συμφέροντά τους. Ένας δρόμος δύσκολος γιατί η Δεξιά έχει ιστορικά αποδείξει ότι γνωρίζει να χρησιμοποιεί άριστα προς όφελός της την εξουσία. Αλλά και μια ευθύνη αναπόδραστη, γιατί δεν αφορά ένα κόμμα αλλά το μέλλον των ανθρώπων του τόπου.
