Πρόκληση για επέμβαση εισαγγελέα οι διαπιστώσεις του ΟΟΣΑ για την ιλιγγιώδη αύξηση του χρέους μετά το 2010

Η αφοπλιστικής ειλικρίνειας δήλωση του ευρωβουλευτή κ. Δημήτρη Παπαδημούλη ότι «και όλο το χρέος να μας χαρίσουν, αν δεν αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες της χώρας, δεν θα τα καταφέρουμε» και η επίμονη καχυποψία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με τη δήλωση ότι «η ελάφρυνση του χρέους θα μείωνε τη βούληση για μεταρρυθμίσεις στη χώρα», θυμίζουν τη γνωστή θυμόσοφη λαϊκή ρήση «όποιος καεί στο κουρκούτι, φυσάει και το γιαούρτι».

Εδώ ακριβώς εντοπίζεται και το δράμα του ολοένα αυξανόμενου ελληνικού δημόσιου χρέους, παρά τις σκληρές θυσίες του ελληνικού λαού μετά το 2010, το οποίο εξελίσσεται πια σε «κατάρα» της Ελλάδος. Διότι, όπως είναι γνωστόν, με τόσο υψηλό, σε ιλιγγιώδη επίπεδα, δημόσιο χρέος δεν μπορεί να ασκηθεί μια σωστή κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική.

Η «κατάρα» αυτή είχε αρχίσει να δέρνει τη χώρα μας ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και έγινε μαστιγωτική ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ώσπου έφτασε η Ελλάδα στην ένταξή της στο πρώτο Πρόγραμμα – Μνημόνιο το 2010, το οποίο, εκτός από την πλούσια χρηματοδότηση –ρεκόρ, πρόβλεπε συγκεκριμένες παρεμβάσεις με τη μορφή αναγκαίων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων. Αυτές ήταν ρητές δεσμεύσεις, οι οποίες δεν τηρήθηκαν και για το λόγο αυτό προχώρησε η χώρα σε δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο πρόβλεπε τις ίδιες δεσμεύσεις, αλλά και η τότε κυβέρνηση «αγρόν ηγόραζε».

Επισημαίνουμε όλα αυτά, διότι αν από το πρώτο Μνημόνιο είχαν προωθηθεί με συνέπεια και αποφασιστικότητα οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις και τα αναγκαία μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, το ελληνικό δημόσιο χρέος όχι μόνο δεν θα αυξανόταν από το πρώτο έτος εφαρμογής του πρώτου Μνημονίου, αλλά θα μειωνόταν μάλιστα σημαντικά. Σε επίρρωση της διαπίστωσης αυτής παραθέτουμε μερικές διαπιστώσεις εκθέσεων του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) κατά τα δύο πρώτα χρόνια της ελληνικής οικονομικής κρίσης, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν την επέμβαση του εισαγγελέα!

Ο ΟΟΣΑ, λοιπόν, διαπιστώνει (βλέπε Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική 2012) ότι σε χώρες με σημαντικά δημοσιονομικά προβλήματα, οι γενναίες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις αυξάνουν την παραγωγικότητα και βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, όπως άλλωστε διαπιστώνουν και οι κ. κ. Παπαδημούλης και Σόιμπλε! Έτσι, συνεχίζει, ο ΟΟΣΑ, περιορίζονται οι ανισορροπίες στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και ενισχύεται ο ρυθμός ανάπτυξης. Στη συνέχεια, η εκτίμηση του ΟΟΣΑ συγκεκριμένα για το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι προκλητική για τον εισαγγελέα. Όπως σημειώνει, εμπειρικές μελέτες του ΟΟΣΑ εκτιμούν ότι η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων θα μπορούσε στην περίπτωση της Ελλάδος να οδηγήσει, σε βάθος δεκαετίας, σε αύξηση του ΑΕΠ κατά περίπου 18%. Αλλά, η συνέχεια για το «έγκλημα» αυτό στο επόμενο σημείωμα.