Κάποιες διαρροές, των τελευταίων ημερών, έφεραν ξανά στην επιφάνεια, τη συζήτηση για το ενδεχόμενο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, από το λαό. Είναι απολύτως δευτερεύον, αν η αναζωπύρωση του θέματος συνδέεται με τις πιθανές προσωπικές φιλοδοξίες, του οιουδήποτε. Η «ελαφρά τη καρδία», όμως, προβολή ενός τέτοιου ενδεχόμενου, έστω και ως αντικείμενο προβληματισμού, εν όψει της επικείμενης Συνταγματικής Αναθεώρησης, δείχνει την επιπολαιότητα, προχειρότητα, αν όχι και αφέλεια, με την οποία προσεγγίζονται τόσο σοβαρά θέματα. Ελπίζουμε, τουλάχιστον στους κόλπους της πλειοψηφίας, να ληφθούν υπόψη, οι επιφυλάξεις έγκριτων συνταγματολόγων, αλλά και έμπειρων πολιτικών, όπως ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ, που επισείουν τον κίνδυνο, να προκύψει έτσι, ένας εν δυνάμει ανταγωνιστικός πόλος, προς την εκλεγμένη κυβέρνηση, με προφανείς επιπτώσεις, στην ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος. Πολύ περισσότερο αν υπερισχύσει η άποψη, για ταυτόχρονη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του ΠτΔ, ακόμη και επαναφοράς των αποκληθεισών «υπερεξουσιών», του Συντάγματος 1975, στην αρχική του μορφή. Αντιλαμβανόμαστε τι «δυναμίτη» στα «θεμέλια» του πολιτεύματος, θα συνιστούσε η παρουσία ενός Προέδρου με δικαίωμα αναπομπής νόμων, προκήρυξης δημοψηφίσματος, απευθείας επικοινωνίας με τους πολίτες δια διαγγελμάτων, διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης εκλογών, διορισμού ως πρωθυπουργού, στη διαδικασία των διερευνητικών, αποκλειστικά δικής του επιλογής, όλα αυτά δε χωρίς αιτιολογία ή προηγούμενη συνεννόηση με την κυβέρνηση; Ενας Πρόεδρος με τέτοιο «εξοπλισμό» και την πρόσθετη δύναμη, της άμεσης λαϊκής νομιμοποίησης, δε θα ήταν ρυθμιστής του πολιτεύματος, αλλά ένας εν δυνάμει Καίσαρας. Σε κάθε δε περίπτωση, δε θα μπορούμε, πλέον, να μιλάμε για καθεστώς Προεδρευόμενης Δημοκρατίας, όπου την εκτελεστική εξουσία ασκούν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, στη βάση της κοινοβουλευτικής αρχής, δηλαδή της ψήφου εμπιστοσύνης, της Βουλής, αλλά για μια, υπερενισχυμένη μάλιστα, Προεδρική Δημοκρατία, που δε θα δηλώνει, όμως, το όνομα της, αλλά θα εμφανίζεται με τον ψευδεπίγραφο μανδύα του δήθεν ανεύθυνου και ρυθμιστή των πολιτικών πραγμάτων, Ανώτατου Άρχοντα. Αν, πράγματι, ορισμένοι επιθυμούν τη μετατροπή του ισχύοντος πολιτεύματος, σε Προεδρική Δημοκρατία, δεν έχουν παρά να το πουν ανοιχτά, θέτοντας τα πραγματικά ερωτήματα και τα πραγματικά διλήμματα. Σε αυτή δε την περίπτωση, θα έπρεπε οι πολίτες να έχουν, πράγματι, το λόγο, πρώτα όμως για το αν εγκρίνουν την αλλαγή, στη μορφή του πολιτεύματος και μετά για τα πρόσωπα.
