Της Ελένης Τσερεζόλε
Στην «Πορεία των Ζωντανών» που πραγματοποιείται κάθε χρόνο από επιζώντες του Ολοκαυτώματος πήρε μέρος χθες αντιπροσωπεία της Ελληνικής Βουλής, με επικεφαλής τον πρόεδρο, Νίκο Βούτση. Ήταν μια κορυφαία στιγμή, την οποία ακολούθησαν τα εγκαίνια της έκθεσης με τα εκθέματα που θα κοσμήσουν τη Μόνιμη Ελληνική Έκθεση στο Κρατικό Μουσείο του Άουσβιτς. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της ιστορικής απόφασης της Βουλής των Ελλήνων να χρηματοδοτήσει εξ ολοκλήρου το μνημειακό έργο δημιουργίας Μόνιμης Ελληνικής Έκθεσης στο Οσβιέτσιμ της Πολωνίας. Μιας σπουδαίας απόφασης, ελάχιστης ένδειξης της ηθικής και ιστορικής υποχρέωσης της χώρας μας απέναντι στους νεκρούς στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης του Άουσβιτς, η οποία βάζει τέλος στην απουσία 70 χρόνων της Ελλάδας από τον μαρτυρικό τόπο μνήμης του Άουσβιτς. Μια απουσία που αίρεται με την απόφαση αυτή.
«Να με θυμάστε, όπως σας θυμάμαι και εγώ»: αυτή η φράση από το χειρόγραφο του Μαρσέλ Νατζαρή, είναι ο τίτλος της έκθεσης που γίνεται με την συμβολή του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος το οποίο παρείχε ιστορικά στοιχεία και τεκμηριώσεις. Η έκθεση θα είναι επισκέψιμη μέχρι τα τέλη Ιουνίου 2019. Στη συνέχεια το σύνολο των εκθεμάτων θα μεταφερθεί στο Μπλοκ 18 όπου και θα στεγαστεί η Μόνιμη Ελληνική Έκθεση για τα θύματα των Ελλήνων στο Άουσβιτς, εβραίων στην πλειοψηφία τους. Το Κρατικό Μουσείο του Άουσβιτς παραχώρησε στη Βουλή των Ελλήνων αίθουσα όπου και θα στεγαστεί μέρος των εκθεμάτων.
Η απόφαση της Βουλής των Ελλήνων έρχεται να αναπληρώσει ένα σοβαρό κενό. Κενό μνήμης και απότισης φόρου τιμής της Ελληνικής Πολιτείας σε σχέση με το μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης εποχής. Ένα έγκλημα οι νοσταλγοί του οποίου σήμερα, ρίχνουν προκλητικά τις μάσκες, και δεν κρύβουν τις σκοτεινές τους προθέσεις. Προθέσεις που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην άγνοια και τον ιστορικό αναθεωρητισμό.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απόφαση της Βουλής σηματοδοτεί ένα σαφές μήνυμα και εκπέμπει τη σύγχρονη πολιτική βούληση να ηττηθούν οι ακροδεξιές, φασιστικές, αντισημιτικές απόψεις, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Και δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι η απόφαση αυτή έρχεται λίγες μόλις μέρες μετά από την απόφασή της σχετικά με τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων από τη χώρα μας. Δύο αποφάσεις – σταθμοί, με μια σταθερά: την αταλάντευτη βούληση κατά της παραγωγής μίσους κατά του Άλλου. Κατά του ρατσισμού. Των κάθε είδους φονταμενταλισμών. Αποφάσεις με τραγική επικαιρότητα που μαρτυρούν παράλληλα το πόση δουλειά πρέπει να γίνει ακόμη…
