Του Χρήστου Η. Χαλαζιά
Οι ιδέες και οι έρευνες είναι βέβαια ελεύθερες, από τη στιγμή όμως που θα κληθεί το κράτος να τις αξιοποιήσει θα πρέπει να υπάρξει μια διαμορφωμένη πολιτική, μια συγκεκριμένη δραστηριότητα και κυρίως ένα πρακτικό αποτέλεσμα.
Στο παρελθόν θεωρούσαν τους επιστήμονες ως μάγους (αλχημιστές) και έλεγαν ότι οι άνθρωποι αυτοί αναζητούν το όνειρο, το άπιαστο όνειρο. Δεν είναι οι επιστήμονες εκείνοι που έχουν αντίρρηση για τον χαρακτηρισμό που δίνεται σ’ αυτούς. Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει μια κυβέρνηση πλέον, που να περιορίζεται στο να γίνει σήμερα και ας μην έχει προοπτική για το μέλλον.
Οι καιροί αλλάζουν και το χρέος των κυβερνήσεων είναι πλέον επιτακτικό. Όπως ο επιστήμονας, έτσι και ο πολιτικός, πρέπει να έχει οραματισμό, και να σκέφτεται το μέλλον, αλλά και να προετοιμάζεται για να το αντιμετωπίσει. Χωρίς αυτή την προοπτική καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να θεωρήσει ότι πράττει το καθήκον της.
Μπορεί να πει κάποιος ότι οι κυβερνήσεις σ’ όλες τις χώρες του πλανήτη και κυρίως στις αναπτυγμένες έχουν αντιληφτεί ότι τα ζητήματα που δημιουργούνται γύρω μας δεν έχουν αποκλειστικά και μόνο εθνικό χαρακτήρα, αλλά είναι στην πραγματικότητα παγκόσμια προβλήματα.
Υπάρχουν πολλά γεγονότα που μας το υποδείχνουν και πρώτα – πρώτα το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανεργίας που μπορεί να δημιουργηθεί. Είναι ένα ζήτημα για το οποίο όλες οι κυβερνήσεις όλων των χωρών πρέπει να ανασκουμπωθούν για να το αντιμετωπίσουν. Οι καιροί δεν περιμένουν. Όσο περισσότερο καθυστερούν τόσο δύσκολο και περίπλοκο γίνεται το ζήτημα του περιβάλλοντος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν και πολλά άλλα προβλήματα που επιδεινώνουν τη ζωή των ανθρώπων κυρίως μέσα στις μεγάλες πόλεις.
Υπάρχει το διαδεδομένο και οργανωμένο έγκλημα που έχει πάρει και αυτό διεθνείς διαστάσεις, με τις «αυτοκρατορίες της Μαφίας» που δρουν σε παγκόσμια κλίμακα, πέρα από σύνορα και κράτη και η ηλεκτρική διακίνηση ναρκωτικών, όπλων trafficking και του μαύρου χρήματος. Όλα αυτά τα ζητήματα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν από μια κυβέρνηση.
Είναι ζητήματα όλων των κυβερνήσεων, όλων των ανθρώπων οπουδήποτε κι’ αν βρίσκονται στον πλανήτη. Αλλά είναι και μερικά άλλα τεχνικά ζητήματα, όπως επίσης και θέματα που συνδέονται με την εξέλιξη του ανθρώπου, την ψυχολογία και τη συμπεριφορά του.
Θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος ότι αυτά τα ζητήματα είναι διαχρονικά. Υπήρχαν και χθες, υπάρχουν πάντοτε. Σημασία όμως έχει το γεγονός, ότι τώρα πλέον δεν μπορούμε να τα ατενίζουμε αδιάφοροι. Πρέπει να τα επιλύσουμε στον βαθμό που μπορούμε. Δεν είναι δυνατόν να ζούμε χωρίς προοπτική, και δεν είναι δυνατόν πλέον η εξέλιξη να παρατηρείται μονό σε μερικές χώρες, ενώ οι άλλες χώρες παραμένουν καθυστερημένες γιατί το κράτος δεν διαθέτει τα ανάλογα κονδύλια για την έρευνα.
Υπάρχει μια παγκοσμιότητα σήμερα. Ο κόσμος είναι αλληλεξαρτημένος. Καμιά χώρα δεν μπορεί να αναγείρει τείχη γύρω της και να μην ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει στις άλλες χώρες.
Καμιά χώρα δεν μπορεί να εξελίσσεται και να προχωρεί αυτή αποκλειστικά και μόνο, να μη συμμερίζεται την πρόοδο και τις επιστημονικές κατακτήσεις στις άλλες χώρες.
Σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή που η επιστήμη και η μικροηλεκτρονική θα κάνει θαύματα που θα αλλάξουν τη ζωή μας, τις συνθήκες μας ακόμη και τη διατροφή μας, θα μετατρέψουν τον άνθρωπο σε ένα ον, διαφορετικό από αυτό που είναι σήμερα αφού θα του δώσουν τη δυνατότητα ακόμη και να γνωρίζει τι θα συμβεί αύριο και ποια θα είναι η εξέλιξη του ατόμου. Ζούμε σε μια εποχή, που χαρακτηρίζεται από καθημερινές εκρήξεις και μεταβολές.
