Πώς «βασανίζονται» οι ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα επί… 32 χρόνια!

Στις 3 Νοεμβρiου 2016 διαβάσαμε ότι στις 9 Νοεμβρίου αναμένεται να ολοκληρωθεί η παραχώρηση της Κασσιόπης (Κέρκυρα) στην NCH Capital, η οποία θα καταβάλει τίμημα 23 εκατομμυρίων ευρώ και θα αποκτήσει το 100% των μετοχών Ανώνυμης Εταιρείας Ειδικού Σκοπού, στην οποία το ΤΑΙΠΕ∆ έχει μεταβιβάσει το δικαίωμα της επιφάνειας του ακινήτου για περίοδο 99 ετών.

Και αναφώνησα «Δόξα σοι ο θεός!». Διότι πρόκειται για μία από τις πρώτες αποκρατικοποιήσεις του ΤΑΙΠΕΔ που “έκλεισε” τον Ιανουάριο του 2013 αλλά “προσέκρουσε” σε έντονες αντιδράσεις και προσφυγές κομμάτων και φορέων. Η διαγωνιστική διαδικασία είχε ξεκινήσει από τις 6 Μαρτίου του 2012, δηλαδή η ιδιωτικοποίηση αυτή παρουσιάζει καθυστέρηση – ρεκόρ τεσσάρων ετών και εννέα μηνών από τρεις εκλεγμένες και τρεις υπηρεσιακές κυβερνήσεις! Και ανέκραξα πάλι δυνατά: «Κάλλιο αργά παρά ποτέ».

Όμως, την επόμενη μέρα, στις 4 Νοεμβρίου 2016, διάβασα ότι η ξένη εταιρεία ειδοποιήθηκε πως θα αναβληθεί για μερικές ακόμα ημέρες η πανηγυρική υπογραφή της συμφωνίας στο Ζάππειο, διότι πρέπει να συγκεντρώσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά, ώστε να μπορέσει να υπαχθεί στα φορολογικά κίνητρα που προβλέπονται για τέτοιου είδους επενδύσεις. Και ανέκραξα ακόμα πιο δυνατά: «Χριστέ και Παναγιά», μια και είναι πια της μόδας να επικαλούνται τα θεία και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ!

Χρησιμοποίησα προηγουμένως τη λαϊκή ρήση «κάλλιο αργά παρά ποτέ», διότι και πριν 32 χρόνια, «βασανίστηκε» επί δύο χρόνια η νορβηγική εταιρεία Sea World A/S, η οποία είχε αποφάσισε να επενδύσει στην Ελλάδα το ποσό των 400 εκατ. δραχμών με την ίδρυση πρότυπου ιχθυοκαλλιεργητικού σταθμού παραγωγής τσιπούρας και λαυρακιού στο Καρλόβασι της Σάμου. Όπως είχε αποκαλύψει σε έρευνά του, που δημοσιεύτηκε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» στις 22 Ιανουαρίου 1987, ο συνάδελφος Αθανάσιος Παπανδρόπουλους, η διαδικασία άρχισε τον Οκτώβριο του 1984, αλλά ενώ η ελληνική πλευρά (τοπική αυτοδιοίκηση, υπουργείο Γεωργίας) ήταν συνεχώς θετική, από το Φεβρουάριο του 1986 άρχισε να προβάλλει τα γνωστά εμπόδια (απαλλοτριώσεις, αγορά γειτονικών εκτάσεων, δρόμοι, νερό, αναπαλαίωση λεπροκομείου για τα γραφεία της εταιρείας!). Τελικά, μετά τη δήλωση του Δήμου Καρλοβασίου ότι η συμμετοχή του θα ισχύει μόνο για τα… κέρδη και όχι για τις ζημιές, οι Νορβηγοί επενδυτές ετράπησαν εις φυγήν στις 10 Ιουλίου 1986 και πήγαν στην… Τουρκία!

Επίσης, υπενθυμίζοντας κι άλλα επενδυτικά «οικεία κακά» αναφέρω ότι τον Ιανουάριο του 1985, είχε αρχίσει η διαδικασία για μια μεγάλη ξένη επένδυση στη χώρα μας για την οποία χρειάστηκαν, λόγω γραφειοκρατίας, τρεις εβδομάδες για μιαν απόφαση επένδυσης 80 εκατ. λιρών Αγγλίας, οκτώ μήνες για να εκτεθεί η χώρα μας πανηγυρικά και… 605 ημέρες για μια γραφειοκρατική επιβεβαίωση του ΕΟΤ! Δηλαδή χρειάστηκαν πάνω από… τρία χρόνια!