Το 69% των 116 περιπτώσεων πειθαρχικών αποφάσεων, για τις οποίες ο γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης υπέβαλε ένσταση, η ποινή ήταν επιεικής, ενώ στο 20,7% η απόφαση ήταν ανεπαρκώς αιτιολογημένη.
Αυτό προκύπτει από την ετήσια ‘Εκθεση για τη Δημόσια Διοίκηση για το 2015, την οποία παρέδωσε στον πρωθυπουργό η νέα Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης κυρία Μαρία Παπασπύρου και από την οποία προκύπτουν μερικές περιπτώσεις που «βγάζουν μάτι», όπως μια από αυτές, η εξής: Στο σπίτι εκπαιδευτικού στη Φλώρινα βρέθηκαν τυφέκιο τύπου kalashnikov, περίστροφο µε µεγάλο αριθµό φυσιγγίων, καραµπίνα µε κοµµένη κάνη, ξιφολόγχη από τυφέκιο G3A3 µε µήκος λάµας δέκα έξι(16) εκατοστών και τη θήκη της, χατζάρα µε µήκος λάµας πενήντα (50) εκατοστών, δύο τόξα µε εννέα βέλη και µια βαλλίστρα µε ενσωµατωµένη διόπτρα και τρία βέλη για τα οποία δεν είχε άδεια. Όμως το Πειθαρχικό Συμβούλιο τον απάλλαξε με το αιτιολογικό ότι «η χρήση των ως άνω όπλων προήλθε από την έντονη επιθυµία ενασχόλησής του µε κοινωνικές και αθλητικές δράσεις»!!!
Και θυμήθηκα την επιστολή που είχε στείλει (δημοσιεύθηκε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» την 1η Φεβρουαρίου 1990 υπό τον τίτλο «αυτογελιοποίηση του κράτους) ο τότε υπουργός Προεδρίας Νικόλαος Θέμελης, ο οποίος είχε διατελέσει και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, στην οποία επεσήμανε με απογοήτευση ότι «δεν διώκονται πια πειθαρχικά οι δημόσιοι υπάλληλοι ό,τι και να κάνουν»!
Θυμήθηκα ένα άρθρο του καθηγητή Π. Δαγτόγλου υπό τον τίτλο «η αποθέωση της μονιμότητας», το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 18 Μαρτίου 1980 και στο οποίο επισημαίνονταν μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα εκπληκτικά «επίκαιρα» ύστερα από 36 χρόνια: «Αλλά το Πειθαρχικό Δίκαιο απέθανε προ πολλού και ετάφη χωρίς τελετή για να μην γίνει θόρυβος. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ατασθαλίες, εξοργιστικές αμέλειες, κατασπαταλήσεις του δημόσιου χρήματος, καταταλαιπώρηση του κοινού, συστηματική παράβαση όλων των ενδεικτικών διοικητικών προθεσμιών, γκάφες που γελοιοποιούν όχι μόνο το κράτος, αλλά και τον ίδιο ανθρώπινο λόγο, αλλά υπεύθυνοι δεν υπήρχαν ποτέ. Ό,τι θα αρκούσε για 10 απολύσεις σε οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση που σέβεται τον εαυτόν της και τους πελάτες της, δεν αρκεί ούτε για μια επιεική επίπληξη στη δημόσια υπηρεσία»!!!
Θυμήθηκα ακόμη ότι στις 29 Σεπτεμβρίου του 1994, δημοσιεύματα του Τύπου προκάλεσαν την επέμβαση του εισαγγελέα Ποινικής Αγωγής Ιωάννη Σακελλάκου. Τότε, τα δημοσιεύματα αυτά κατήγγελλαν ότι τα αρμόδια υπηρεσιακή συμβούλια του υπουργείου Οικονομικών καθυστερούν να επιληφθούν καταγγελιών για χρηματισμό εφοριακών. Και ξέρετε γιατί καθυστερούσαν; Για να παραγραφούν οι διοικητικές κυρώσεις που θα επιβάλλονταν!
