Δεν μας εκπλήσσει το συμπέρασμα της ετήσιας έκθεσης «Sustainable Governance Indicators 2016» (SGI), την οποία έδωσε στη δημοσιότητα το γερμανικό ινστιτούτο Bertelsmann Stiftung. Η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία θέση ανάμεσα σε 41 χώρες ως προς τη συνολική αποτελεσματικότητά της στον τομέα της οικονομίας, ενώ δύο θέσεις πριν από το τέλος βρίσκεται στον τομέα της διακυβέρνησης και στην 28η θέση όσον αφορά την ποιότητα της Δημοκρατίας. Σε γενικές γραμμές η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση στην πλειονότητα των επιμέρους δεικτών, ενώ καλύτερη συνολική βαθμολογία συγκεντρώνουν χώρες όπως το Μεξικό, η Χιλή, η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Ρουμανία, η Λιθουανία, καθώς και οι άλλες χώρες που εφάρμοσαν μνημόνιο (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος). Τα ίδια Παντελάκη μου. Το 2008, δηλαδή οκτώ περίπου χρόνια μετά την υιοθέτηση της Στρατηγικής της Λισσαβόνας και δύο περίπου χρόνια πριν από τη λήξη της, αναφέρουμε ως παρηγοριά ότι η χώρα μας εμφανιζόταν από την έκθεση «Η ευρωπαϊκή ανάπτυξη και το Παρατηρητήριο Απασχόλησης» να έχει σημειώσει υψηλή βαθμολογία σε δύο από τους σχετικούς υποδείκτες ή κριτήρια και, αντίθετα, χαμηλή βαθμολογία, κάτω από ευρωπαϊκό μέσο όρο, σε άλλους τρεις υποδείκτες ή κριτήρια. Συγκεκριμένα, υψηλή βαθμολογία εμφάνιζε η Ελλάδα στους υποδείκτες «Οικονομική Ανάπτυξη» και «Παραγωγική Ανάπτυξη» (1,38 και 2,87 αντίστοιχα, έναντι 0,98 και1,35 στην Ευρώπη), εξαιτίας των επιδόσεών της κυρίως σε ρυθμούς ανάπτυξης. Η υψηλή αυτή βαθμολογία στα δύο αυτά κριτήρια κατέτασσε τη χώρα μας έβδομη στον πίνακα των 14 μεγαλύτερων ευρωπαϊκών οικονομιών ως προς την επίτευξη των στόχων της Στρατηγικής της Λισσαβόνας. Αντίθετα, σε τρεις άλλους σημαντικούς στόχους – κριτήρια, όπως «Σταθερότητα των Δημόσιων Οικονομικών», «Απασχόληση» και «Εκπαίδευση και Ανθρώπινο Κεφάλαιο», η βαθμολογία ήταν, όπως και τώρα, κάτω από ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η απογοητευτική αυτή αξιολόγηση σε τρία σημαντικά κριτήρια – στόχους, δύο μόλις χρόνια πριν από την εκπνοή της δεκαετούς πορείας της Στρατηγικής της Λισσαβόνας, καταδείκνυε τη μόνιμη πια αδυναμία της χώρας μας να αντιμετωπίσει τα βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα στην οικονομία και μάλιστα σε τομείς που αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για την επίτευξη αειφόρου ανάπτυξης, κοινωνικής συνοχής, βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου και, φυσικά, της πραγματικής σύγκλισης.
Για να καταδειχθεί η σημασία της επίτευξης των στόχων της Στρατηγικής της Λισσαβόνας υπενθυμίζουμε ότι στις 23 και 24 Μαρτίου του 2000, στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας, οι ηγέτες των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέφρασαν ρητά την πρόθεσή τους να καταστήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι το 2010 την «πλέον ανταγωνιστική και δυναμική οικονομία γνώσης παγκοσμίως, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή». Για να διευκολυνθεί η επίτευξη αυτού του στόχους υιοθετήθηκε η λεγόμενη Στρατηγική της Λισσαβόνας, η οποία περιλαμβάνει κατευθύνσεις οικονομικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
