Με πΑνω από 80 μηνύσεις και αγωγές εναντίον της συνοδεύθηκε η απόφαση της υπαλλήλου του υπουργείου Οικονομικών να καταγγείλει με συγκεκριμένα τεκμήρια συναδέλφους της, οικονομικούς επιθεωρητές, για κύκλωμα που έσβηνε πρόστιμα με το αζημίωτο και να οδηγήσει τις δικαστικές αρχές στην απαγγελία κατηγοριών για σωρεία κακουργημάτων κατά των καταγγελλομένων.
Πρόκειται για μιαν ακόμη ελληνική ιστορία, η οποία επαναλαμβάνεται ως … αηδία, διότι υπάρχει ένα τεράστιο νομικό κενό που ευνοεί τέτοιες περιπέτειες συνανθρώπων μας που τολμούν να καταγγέλλουν υποθέσεις διαφθοράς και κατάχρησης. Σημειώνεται ότι ο σχετικός νόμος για τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος ψηφίστηκε στη χώρα μας μόλις το 2014, ενώ σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη από τη δεκαετία του 1990, αλλά καλύπτει και προστατεύει μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος μόνον για υποθέσεις δωροδοκίας και δωροληψίας και όχι για υποθέσεις που αφορούν άλλα εγκλήματα, όπως υπεξαιρέσεις, απάτες, απιστίες και άλλα τέρατα και σημεία διαφθοράς.
Έτσι, το γεγονός ότι οι υποθέσεις αυτές, που έρχονται στο φως από καταγγελίες, είναι ελάχιστες, δεν σημαίνει ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση και η ελληνική κοινωνία είναι αγγελικά πλασμένες. Από το αρχείο μου προκύπτει ότι, πέρα από τις δύο περιπτώσεις που αναφέρθηκαν μετά την «κόλαση» της υπαλλήλου του υπουργείου Οικονομικών και που αφορούν καταχρήσεις στη ΔΕΗ και καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων, υπήρξαν κι άλλες στο απώτερο και πρόσφατα σχετικά παρελθόν, με πιο χαρακτηριστικές τις τρεις ακόλουθες:
-Η υπόθεση Μαρκόσογλου με την έκθεσή του καταπέλτη για τον ΟΔΔΕΠ και με τις διώξεις και ταλαιπωρίες (Πειραχικό Συμβούλιο, μετάθεση από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη κλπ) και από τη χούντα και από τη Δημοκρατία ως «ανταμοιβή» του συντάκτης της που είχε το θάρρος να φέρει σε φως διαχειριστικές ανωμαλίες στη διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας κατά την περίοδο της δικτατορίας (1973). «Η μετάθεσις του ευσυνειδήτου και συνεπούς προς τον όρκον του Βασιλείου Μαρκόσογλου απεφασίσθη μετά την καταπελτικήν έκθεσίν του και υπό μορφήν αντιποίνων, όπερ ξενίζει και σκανδαλίζει» έγραφε, μεταξύ άλλων, το Βήμα» στις 31 Οκτωβρίου 1973.
– Στις 5 Μαϊου 1988 δημοσιεύθηκε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» επιστολή εργαζόμενου στον ΟΣΕ, σταθμάρχη του ΟΣΕ, στην οποία επεσήμαινε, μεταξύ άλλων, ότι «τιμωρήθηκα πρόσφατα με πρόστιμο 30.000 δραχμών από το Πειθαρχικό Συμβούλιο για επιστολή που έστειλα σε προϊστάμενό μου, όχι για όσα αληθινά γράφω, αλλά γιατί την … έστειλα»! και ότι «έχω ξεχάσει πόσα πειθαρχικά συμβούλια έχω περάσει από το 1982 μέχρι σήμερα…»!
-Η επέμβαση του εισαγγελέα Ποινικής Αγωγής Ιωάννη Σακελλάκου στις 29 Σεπτεμβρίου 1994 ύστερα από δημοσιεύματα του Τύπου, τα οποία κατήγγελλαν ότι τα αρμόδια υπηρεσιακά συμβούλια του υπουργείου Οικονομικών καθυστερούν να επιληφθούν καταγγελιών για χρηματισμό εφοριακών. Και ξέρετε γιατί καθυστερούσαν; Για να παραγραφούν οι διοικητικές κυρώσεις που θα επιβάλλονταν!
