Πώς φτάσαμε στο μνημόνιο

Στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στον Αιμίλιο Λιάτσο-στο «KONTRA 24», ο πρώην υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος, αναφέρθηκε και στο πως φτάσαμε στο Μνημόνιο. Ήταν αναμενόμενο να υπερασπιστεί τις επιλογές της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, αφού υπήρξε μέλος της. Συγκρατούμε, ωστόσο, ένα στοιχείο αυτοκριτικής, που αφορά τα όσα προηγήθηκαν, όχι μόνο της υπαγωγής στο Μηχανισμό Στήριξης και την επιτήρηση, αλλά και της ανόδου στην εξουσία, του ΠΑΣΟΚ, υπό τον κ. Παπανδρέου. Ανέφερε ο σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης», πως ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα πρωθυπουργός, είχε «ελλιπή κατανόηση» της κατάστασης. Αυτό «φωτίζει», ίσως και τη φράση του ίδιου του κου. Λοβέρδου, ως υπουργού της τότε κυβέρνησης, τον Δεκέμβριο του 2009, ότι «δεν υπάρχει σάλιο», την ίδια ώρα, που ο τότε πρωθυπουργός μοίραζε απλόχερα, εν μέσω «δημοσιονομικού εκτροχιασμού», 1 δις στους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας. Το «καρφί», όμως, μας πηγαίνει πιο πίσω, στις αρχές, ακόμη, του 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και είναι πολλαπλώς επιβεβαιωμένο ότι είχε ενημερωθεί, ήδη, για τη σοβαρότητα του οικονομικού προβλήματος. Υπάρχει, άλλωστε, επ` αυτού, η δημόσια μαρτυρία του τότε υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών Πέερ Στάϊνμπρουκ. Φέρεται, μάλιστα, να δήλωσε, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μετά την ενημέρωση, ότι υπ` αυτές τις συνθήκες, δε θα ήθελε να κυβερνήσει. Κι όμως, όταν, περί τα τέλη Φεβρουαρίου (2009) εκλήθη από τον τότε πρωθυπουργό, να προσφέρει τη συναίνεση του, στη λήψη των επιβαλλόμενων μέτρων, όχι δια της ψήφου του, αλλά δια της απλής ανοχής του-και δια της επιρροής σε συνδικαλιστικούς φορείς-ο κος. Παπανδρέου, αντί άλλου, ζήτησε εκλογές, με δήλωση, που φαίνεται ότι είχε γραφτεί εκ των προτέρων. Στην πορεία και έως τα τέλη του καλοκαιριού, παρ` ότι η ενημέρωση απέκτησε και μεγαλύτερο βάθος, αλλά και θεσμικό χαρακτήρα-από τον διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας, ο μετέπειτα πρωθυπουργός, όχι μόνο δε μετέβαλλε άποψη, αλλά και δήλωσε, ενώπιον των κομματικών στελεχών, ότι θα αξιοποιούσε τη διαδικασία εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας (Φεβρουάριος 2010) για να ρίξει την κυβέρνηση, προκαλώντας έτσι, την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, με το εμβληματικό, πλέον, σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», που συνοδεύτηκε μετεκλογικά, από την αποφυγή λήψης οποιουδήποτε μέτρου εισπρακτικού χαρακτήρα. Ο δρόμος για το (πρώτο) μνημόνιο, είχε ανοίξει.