Πολύ νωρίς για καθεστωτισμούς!

 Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Ο πειρασμός κάθε κυβέρνησης, όταν μένει πολλά χρόνια στην εξουσία, είναι να μην «ξεχάσει» ότι είναι προσωρινή και να μην αρχίσει να επιδεικνύει συμπεριφορές που προσιδιάζουν σε ισόβιους ιδιοκτήτες της εξουσίας και όχι σε προσωρινούς και αιρετούς διαχειριστές της. 

Από αυτό τον «πειρασμό» δεν ξέφυγαν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου μετά το 1985, αλλά και μετά το 1993, όπως και η κυβέρνηση Σημίτη μετά την δεύτερη τετραετία. Συμπεριφορές «ιδιοκτήτη» της εξουσίας έδειξε και η κυβέρνηση Καραμανλή μετά τα δύο πρώτα, ανέφελα και «γλυκά» χρόνια. 

Η παρούσα κυβέρνηση, θεωρητικά, βρίσκεται πολύ μακριά από το στάδιο αυτό: οι υπουργοί καλά-καλά δεν έχουν μάθει τους διαδρόμους των υπουργείων τους, ο πρωθυπουργός και τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν προλάβει καν να στελεχώσουν τις πολιτικές θέσεις του κρατικού μηχανισμού με ανθρώπους της εμπιστοσύνης τους. Συν τοις άλλοις, ένας καλοπροαίρετος πολίτης –και εν πολλοίς αθώος, όπως αποδεικνύεται- ίσως ακόμη να θυμάται την διαβεβαίωση Μητσοτάκη την βραδιά των εκλογών της 7ης Ιουλίου: ότι, δηλαδή, έρχεται «για να ενώσει» και πως «θα είναι πρωθυπουργός όλων των  Ελλήνων». Και πώς να μην την θυμάται ο καλοπροαίρετος συμπολίτης μας αυτή την δήλωση; Εξάλλου, έχει περάσει μόλις 1,5 μήνας από τότε –δεν μιλάμε για μία αιωνιότητα. 

Κι όμως, η κυβέρνηση βρίσκεται κάτι παραπάνω από 40 ημέρες στο τιμόνι της χώρας, αλλά η συμπεριφορά που επιδεικνύει παραπέμπει σε καθεστώς: το τελευταίο κρούσμα το είδαμε την περασμένη Παρασκευή: το αρμόδιο υπουργείο δεν έκανε καν τον κόπο να περιμένει την ακρόαση του προτεινόμενου προέδρου και διευθύντος συμβούλου της ΔΕΗ από την σχετική επιτροπή της Βουλής –όπως συμβαίνει παραδοσιακά. Αντιθέτως, ενόσω το Κοινοβούλιο βρισκόταν ακόμη σε ρυθμούς θερινής ραστώνης, ο νέος επικεφαλής της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας προτάθηκε, ανακοινώθηκε, διορίστηκε και μετά το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας απλώς επικύρωσε τον διορισμό του. 

Μερικές ημέρες νωρίτερα, η έλλειψη σεβασμού στον κοινοβουλευτισμό και στην ανάγκη διαβούλευσης είχε επιδειχθεί από τον υπουργό Εργασίας: ο Γιάννης Βρούτσης, καταθέτοντας μία τροπολογία κατά κυριολεξία μερικά λεπτά πριν τελειώσει η συζήτηση και η ψηφοφορία, κατήργησε την υποχρέωση των εργοδοτών να αιτιολογούν τις απολύσεις των εργαζομένων. Έτσι απλά: ούτε διαβούλευση με τα συνδικάτα, ούτε περιττές επαφές και ανακοινώσεις. «Με το πάτημα ενός κουμπιού», που λέγαν’ και οι διαφημίσεις ηλεκτρονικών προϊόντων τη δεκαετία του ’90. 

Βεβαίως, η έλλειψη δημοκρατικής κουλτούρας είχε φανεί πολύ νωρίς: από το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης, όταν η υπουργός Παιδείας κατέστη η πρώτη υπουργός που προχώρησε σε αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση χωρίς καν να κάνει τον κόπο να διαβουλευθεί με τους πρυτάνεις και την ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας! 

Σαν να μην έφταναν αυτά, μπορεί η ΝΔ να είχε ως αντιπολιτευτική «σημαία» της την «αριστεία», όμως ως κυβέρνηση εκείνη παρέκαμψε το ΑΣΕΠ και «χαλάρωσε» τις προϋποθέσεις πτυχίων για τους μετακλητούς. Σε ό,τι αφορά μία άλλη «σημαία», τον σεβασμό προς τη Δικαιοσύνη, η ΝΔ δεν μπορούσε καν να περιμένει ως την προσεχή Παρασκευή πριν διορίσει νέα ηγεσία στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, ενώ μόλις την περασμένη εβδομάδα, εκκινώντας από την αρχή την διαδικασία ανάδειξης της ηγεσίας του Αρείου Πάγου δεν απέφυγε να προσβάλει λειτουργούς της Θέμιδας. 

Συμπεριφορά «καθεστώτος» σε μόλις 50 ημέρες; Όχι, δεν συμπυκνώθηκε ο πολιτικός χρόνος. Απλώς, οι άνθρωποι αισθάνονται «ιδιοκτήτες» του κράτους, που έδιωξαντους «νοικάρηδες» και πήραν το σπίτι τους πίσω για ιδιοκατοίκηση. Πώς το έλεγε ο Κώστας Σημίτης περί «περιστασιακών ενοίκων της εξουσίας;». Περί αυτού πρόκειται. Μόνο που τα πράγματα στις δημοκρατίες λειτουργούν κάπως διαφορετικά και έρχεται πάντα η ώρα που ο λαός τιμωρεί όσους αισθάνονται ιδιοκτήτες. 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Δείτε επίσης

Τελευταία Άρθρα

Τα πιο Δημοφιλή